گوناگون

رونمائی از عاقبت نفت ایرانی- عراقی

پارسینه: اواسط اسفندماه سال گذشته بود که توافقی بین ایران و عراق بر سر میادین مشترک نفتی حاصل شد که براساس آن ۵ میدان نفتی مشترک به طور همزمان میان دو کشور توسعه داده خواهند شد که این امر میتواند ۹۵ میلیارد بشکه از ذخایر عظیم نفتی میان دو کشور را زنده کند!

تحریریه پارسینه : اواسط اسفندماه سال گذشته بود که توافقی بین ایران و عراق بر سر میادین مشترک نفتی حاصل شد که براساس آن ۵ میدان نفتی مشترک به طور همزمان میان دو کشور توسعه داده خواهند شد که این امر میتواند ۹۵ میلیارد بشکه از ذخایر عظیم نفتی میان دو کشور را زنده کند!

این توافق که از نظر کارشناسان به نفع دوطرف تلقی میشود این روزها در آستانه نهائی شدن قرار گرفته است که میتواند تحولی عظیم در خاورمیانه لقب بگیرد. با اینحال مذاکرات در حال حاضر به سمت و سویی دیگر کشیده شده است. چراکه مسوولان ایرانی بر استفاده از قراردادهای IPC در توسعه میادین مشترک اصرار دارند و عراقیها بر استفاده از نوع قراردادهای نفتی خود!

اگرچه نحوه اجرایی دو قرارداد ریشه بیع متقابل دارند اما به اذعان کارشناسان قراردادهای عراقی برای سرمایه گذاران جذابیت بیشتری دارد چراکه ریسک پذیری سرمایه گذار کمتر است. درحالیکه در قراردادهای ایرانی به دلیل نگاه ملی و دولتی به قراردادهای نفتی کمتر به این موضوع پرداخته شده است.

با اینحال بحث اول در توسعه مشترک میادین نفتی میان ایران و عراق به این نکته موکول شده که از کدام قرارداد قراراست بهره برده شود. چراکه ایران به دلیل مصلحت های داخلی از قرارداد دیگری نمی‌تواند استفاده کند و بنابراین تنها در صورتی می‌توان این توافق را نهائی کرد که عراقیها بر سر استفاده از قراردادهای جدید نفتی ایران به توافق برسند!

برهمین اساس به گفته مدیر امور فنی شرکت نفت مناطق مرکزی ایران اگر عراقی ها IPC را به عنوان یک قرارداد بین المللی بپذیرند ممکن است توسعه میادین مشترک با این کشور در قالب IPC باشد.

بنابر اظهارات احمد رجبی درحالی مذاکرات امروز از سر رفته شده که مذاکره با عراق به دلیل بحران داعش حدود چهار سال قبل متوقف شده بود، اما قرار است فعالیت تیم مذاکراتی مجددا از سر گرفته شود.بنابراین ابتدا باید با عراق در مورد میدانی به جمع بندی برسیم بعد تصمیم بگیریم که برای توسعه میدان مورد نظر از شرکت‌های خارجی استفاده کنیم یا خودمان میدان را توسعه دهیم.

به اذعان او، سیاست در روند اینچنین مذاکرات تاثیر دارد اما هر دولتی روی کار بیاید، اگر بخواهد منافع ملی را حفظ کند باید این موضوع را در دستور کار خود قرار دهد.

فتنی است که ۵ میدان نفتی عراق در امتداد مرز ایران قرار دارند: دهلران، شهر، پایدار غرب، آبان و النور. بغداد و تهران در میادین مجنون، ابوغریب، بازرکان، الفکه و خانا شریک هستند. این میادین دارای ذخایر عظیم نفت سبک نزدیک به سطح زمین هستند و حجم این ذخایر به بیش از ۹۵ میلیارد بشکه می رسد. این بالاترین میزان ذخایر هیدروکربنی در منطقه خاورمیانه است. انستیتوی مطالعات توسعه ای مستقر در لندن در گزارش سال ۲۰۱۲ خود اشاره کرده بود که ایران از ۴ میدان نفتی مشترک (دهلران، شهر، پایدار غرب و آبان) روزانه حدود ۱۳۰ هزار بشکه نفت استخراج می کند.

میدان نفتی یادآوران نیز یکی از میدان‌های مشترک بین ایران و عراق است. ایران در این میدان تقریبا روزانه حدود ۲۰ هزار بشکه نفت تولید می‌کند. این رقم قرار بود به ۳۰۰ هزار بشکه برسد که هنوز محقق نشده است.

همچنین آزادگان میدان شمالی و جنوبی هم یکی از بزرگ‌‌ترین میادین نفتی جهان بوده و در سال ١٣٧٦ کشف شده است. این میدان در محدوده ۲۰×۷۵ کیلومتری دشت آزادگان قرار دارد. بخشی از این میدان که در عراق است، مجنون نامیده می‌شود. اکنون میزان تقریبی تولید ما از این میدان ۵۰ هزار بشکه است.

در این میان موضوع مورد توجه اهمیت توسعه دادن این میادین به صورت مشترک بین دو کشور است تا دو کشور بتوانند به صورت یکسان از این میادین بهره برداری‌ کنند. با توجه به اینکه نفتی که در این میادین ذخیره شده حق دو طرف و دو کشور است باید میان آنها تقسیم شود. بدین ترتیب وضعیت دیگر مانند گذشته پیش نمی‌رود که اگر یکی از دوطرف زودتر از دیگری شروع به برداشت از ذخایر و توسعه آن کند سود بیشتری را از آن ببرد.

بنابراین با انجام این توافق نامه می توان امید داشت که این میادین با همکاری دو کشور توسعه پیدا می‌کنند و در این حالت است که این میادین امکان پیشرفت خواهند داشت.

ارسال نظر

اخبار مرتبط سایر رسانه ها
    اخبار از پلیکان

    نمای روز

    اخبار از پلیکان

    داغ

    حواشی پلاس

    صفحه خبر - وب گردی

    آخرین اخبار