حذف احتمالی آرژانتين در رسيدن به جامجهانی روسيه!
پارسینه: اعداد کاملا بیانگر شرایط هستند: آرژانتین در شش بازیای که در مقدماتی جام جهانی لیونل مسی را در ترکیبِ خودش داشته پنج بار به پیروزی رسیده و یک بار شکست خورده است.
گزارش - تحريريه پارسينه | اعداد کاملا بیانگر شرایط هستند: آرژانتین در شش بازیای که در مقدماتی جام جهانی لیونل مسی را در ترکیبِ خودش داشته پنج بار به پیروزی رسیده و یک بار شکست خورده است.
در نقطهیِ مقابل اما در هشت بازیای که بدون مسی بازی کرده تنها یک پیروزی داشته، به علاوهیِ چهار تساوی و سه شکست. با توجه به این آمار و محرومیت چهار جلسهایِ مسی که از بازی دیشب مقابل بولیوی و شکست ۰-۲ در ارتفاعات لا پاز شروع شد، آیندهی آلبیسلسته برای صعود به جام جهانی ۲۰۱۸ با شک و تردیدهاي زیادی مواجه میشود.
محرومیت مسی به خاطر توهین به کمک داورِ بازی قبلیِ آرژانتین، مقابلِ شیلی، بهش تحمیل شد، محرومیتی که با توجه به اینکه او با داور برخوردِ فیزیکی نداشت سختگیرانه به نظر میرسد. به هر سو ضربهای که نباید، از این بابت به آرژانتین خورد، حتی اگر آنها موفق شوند در فرجامخواهی این محرومیت را از چهار بازی به دو بازی کاهش بدهند.
آرژانتینیها امیدوارند در دو بازیِ خانگی مقابلِ پرو و ونزوئلا، حتی بدونِ مسی هم مشکلی برایِ بردن نداشته باشند. این دو بازی آخرین جلساتِ محرومیتِ ستارهیِ بارسلونا خواهد بود. اما مسئلهیِ اصلی سفر به اروگوئه در بازیِ بعدی آرژانتین است که در اواخر آگوست رخ میدهد و میتواند در نهایت سرنوشت صعود را به بازیِ آخرشان، در کیتو، مقابل اکوادور موکول کند.
شاید چنین نظری دربارهیِ تیمی که سه سال پیاپی به سه فینال (جام جهانیِ ۲۰۱۴، کوپا امریکایِ ۲۰۱۵ و کوپا سنتناریوی ۲۰۱۶) رسیده کمی ظالمانه باشد، اما واقعا آرژانتین در این مقطع هرگز تیمی مستحکم و بدون عیب و ایراد نداشته است. بیشترین اتکایِ آنها در این سالها به مسی و خاویر ماسچرانو بوده، بازیکنانی که سفر دیشب به ارتفاعات آند را از دست دادند. با این وجود نمایش شاگردان ادگاردو بائوزا بهتر از آنچه بود که انتظار میرفت.
محرومیت مسی به خاطر توهین به کمک داورِ بازی قبلیِ آرژانتین، مقابلِ شیلی، بهش تحمیل شد، محرومیتی که با توجه به اینکه او با داور برخوردِ فیزیکی نداشت سختگیرانه به نظر میرسد. به هر سو ضربهای که نباید، از این بابت به آرژانتین خورد، حتی اگر آنها موفق شوند در فرجامخواهی این محرومیت را از چهار بازی به دو بازی کاهش بدهند.
آرژانتینیها امیدوارند در دو بازیِ خانگی مقابلِ پرو و ونزوئلا، حتی بدونِ مسی هم مشکلی برایِ بردن نداشته باشند. این دو بازی آخرین جلساتِ محرومیتِ ستارهیِ بارسلونا خواهد بود. اما مسئلهیِ اصلی سفر به اروگوئه در بازیِ بعدی آرژانتین است که در اواخر آگوست رخ میدهد و میتواند در نهایت سرنوشت صعود را به بازیِ آخرشان، در کیتو، مقابل اکوادور موکول کند.
شاید چنین نظری دربارهیِ تیمی که سه سال پیاپی به سه فینال (جام جهانیِ ۲۰۱۴، کوپا امریکایِ ۲۰۱۵ و کوپا سنتناریوی ۲۰۱۶) رسیده کمی ظالمانه باشد، اما واقعا آرژانتین در این مقطع هرگز تیمی مستحکم و بدون عیب و ایراد نداشته است. بیشترین اتکایِ آنها در این سالها به مسی و خاویر ماسچرانو بوده، بازیکنانی که سفر دیشب به ارتفاعات آند را از دست دادند. با این وجود نمایش شاگردان ادگاردو بائوزا بهتر از آنچه بود که انتظار میرفت.
بائوزا که تجربیات زیادی در باشگاههایِ آمریکایِ جنوبی دارد با بازی در ارتفاعِ بالا غریبه نیست و با اینکه خط دفاعیِ تیمش در دقایقِ ابتداییِ جدال مقابل بولیوی شکننده نشان میداد، اما خیلی زود طرح و برنامهیِ آرژانتین که فشردگی در خط میانی و استفاده از سرعتِ آنخل دی ماریا و آنخل کوریا در خط حمله بود به جریان افتاد و بر روند بازی مسلط شد.
لحظهیِ کلیدی بازی وقتی بود که کوریا با پاسش دی ماریا را در موقعیت تک به تک با دروازهبانِ بولیوی قرار دارد، اما کارلوس لمپه بدنش را باز کرد و ضربهیِ ستارهیِ پاریس سن ژرمن را مهار کرد. دقایقی بعد آرژانتین بهای از دست دادن این فرصت را پرداخت کرد و دروازهاش با ضربهیِ سر هوشمندانهی خوان کارلوس آرسه، در حالی که سرخیو رومرو سر جایش نبود، باز شد.
این بدترین سناریو برایِ آرژانتین بود؛ تلاش برایِ بازگشت به بازی در جوی که معمولا مهمانها را به کمبود اکسیژن دچار میکند. با این حالِ شاگردان بائوزا بازیای به مراتب بهتر از پیروزیشان مقابلِ شیلی، که اصلا لیاقتش را نداشتند، به نمایش گذاشتند، تا اینکه در اوایل نیمهیِ دوم رویِ یک ضد حمله یک بار دیگر دروازهشان، این بار توسطِ مارسلو مارتینز مورنو، و رویِ اشتباهِ فاکوندو رانکالیا، باز شد و در شرایطی که دیگر مسیای هم وجود نداشت که با یک لحظه با نبوغِ خودش همه چیز را تغییر دهد، بازی عملا برای آرژانتین به پایان رسید.
لحظهیِ کلیدی بازی وقتی بود که کوریا با پاسش دی ماریا را در موقعیت تک به تک با دروازهبانِ بولیوی قرار دارد، اما کارلوس لمپه بدنش را باز کرد و ضربهیِ ستارهیِ پاریس سن ژرمن را مهار کرد. دقایقی بعد آرژانتین بهای از دست دادن این فرصت را پرداخت کرد و دروازهاش با ضربهیِ سر هوشمندانهی خوان کارلوس آرسه، در حالی که سرخیو رومرو سر جایش نبود، باز شد.
این بدترین سناریو برایِ آرژانتین بود؛ تلاش برایِ بازگشت به بازی در جوی که معمولا مهمانها را به کمبود اکسیژن دچار میکند. با این حالِ شاگردان بائوزا بازیای به مراتب بهتر از پیروزیشان مقابلِ شیلی، که اصلا لیاقتش را نداشتند، به نمایش گذاشتند، تا اینکه در اوایل نیمهیِ دوم رویِ یک ضد حمله یک بار دیگر دروازهشان، این بار توسطِ مارسلو مارتینز مورنو، و رویِ اشتباهِ فاکوندو رانکالیا، باز شد و در شرایطی که دیگر مسیای هم وجود نداشت که با یک لحظه با نبوغِ خودش همه چیز را تغییر دهد، بازی عملا برای آرژانتین به پایان رسید.
این شکست باعث شد تا آرژانتین از ردهیِ سوم جدول بازیهایِ مقدماتی در آمریکایِ جنوبی به ردهیِ پنجم سقوط کند، جایگاهی که صعود مستقیم ندارد و کار را به پلی آف میکشاند. البته شرایط از این بدتر هم ممکن است بشود، چون تیمِ ششمِ این جدول باید جام جهانی از تلویزیون تماشا کند. آرژانتین در بازی بعدی به اروگوئه سفر میکند، در حالیکه اکوادور، نزدیکترین رقیبش هم راهی برزیل میشود.
بائوزا، یا هر کسی که جانشین او شود، در ماههایِ آینده باید فکری به حال وضعیتِ تیمش بکند، تیمی که خطِ دفاعیِ کاملا شکنندهای دارد و با تمام استعدادهایِ هجومیای که در اختیار دارد کمتر از ونزوئلا، تیمِ آخرِ جدول گل زده است.
ونزوئلا در بازیِ دیشب مقابلِ شیلی ۱-۳ شکست خورد تا مدافع قهرمانیِ کوپا امریکا دوباره در جدول بالاتر از آرژانتین قرار بگیرد. این نمایشی بسیار تماشایی از شیلی بود که در همان ۲۰ دقیقهیِ اول سه گل با خودش به همراه آورد و یک بار دیگر نشان داد شاگردان خوان آنتونیو پیتزی یکی از بهترین و جذابترین تیمهایِ قاره هستند، تعریفی که از آرژانتینِ بائوزا نمیتوان کرد.
بائوزا، یا هر کسی که جانشین او شود، در ماههایِ آینده باید فکری به حال وضعیتِ تیمش بکند، تیمی که خطِ دفاعیِ کاملا شکنندهای دارد و با تمام استعدادهایِ هجومیای که در اختیار دارد کمتر از ونزوئلا، تیمِ آخرِ جدول گل زده است.
ونزوئلا در بازیِ دیشب مقابلِ شیلی ۱-۳ شکست خورد تا مدافع قهرمانیِ کوپا امریکا دوباره در جدول بالاتر از آرژانتین قرار بگیرد. این نمایشی بسیار تماشایی از شیلی بود که در همان ۲۰ دقیقهیِ اول سه گل با خودش به همراه آورد و یک بار دیگر نشان داد شاگردان خوان آنتونیو پیتزی یکی از بهترین و جذابترین تیمهایِ قاره هستند، تعریفی که از آرژانتینِ بائوزا نمیتوان کرد.
حقشون با اون برد ناجوانمردانه شون دربرابر تیم ملی ما