دولت افزایش نرخ بیکاری را به گردن فارغ التحصیلان انداخت؟
پارسینه: این روزها برخی نهادها کم کاری دولت را به گردن فارغ التحصیلان و جوانان جویای کار میاندازند و این در حالی است که با توجه به شرایط رکود و تورم حاکم بر جامعه یک فرد به طور میانگین برای ایجاد و راه اندازی یک کسب و کار حداقل به ۳۰ میلیون تومان سرمایه احتیاج دارد.
تحریریه پارسینه: این روزها برخی نهادها کم کاری دولت را به گردن فارغ التحصیلان و جوانان جویای کار میاندازند و این در حالی است که با توجه به شرایط رکود و تورم حاکم بر جامعه یک فرد به طور میانگین برای ایجاد و راه اندازی یک کسب و کار حداقل به ۳۰ میلیون تومان سرمایه احتیاج دارد. ضمن اینکه تعداد بیکاران جویای کار هر سال نسبت به سال قبل افزایش مییابد و بسیاری از کارشناسان بارها درخصوص این مسئله به دولت هشدار داده اند. با توجه به آمار سال ۹۵ در حال حاضر ۴۹۴ هزار نفر بیکار در کشور داریم که به عقیده برخی از مسئولان باید به دنبال ایجاد کسب و کار جدید باشند!
در همین حال، اخیرا مدیرعامل بنیاد توسعه کارآفرینی و تعاون استان تهران از جوانان جویای کار خواست تا برای ایجاد شغل منتظر اقدام دولت نمانند و خودشان کسب و کار مورد علاقهشان را راهاندازی کنند. این صحبتها نشان میدهد که به نوعی مقصر افزایش نرخ بیکاری، فارغ التحصیلان و جوانان جویای کار هستند و از آنها میخواهند برای بیرون آمدن از وضعیت فعلی خودشان دست به کار شوند. این صحبتها در ماههای پایانی دولت امید چندان خوشایند به نظر نمیرسد. از سوی دیگر کارشناسان معتدند که دولت فعلی در مسئله اشتغال نمره قبولی را از مردم نخواهد گرفت.
مدیر عامل توسعه کارآفرینی استان تهران میگوید جوانان به جای آنکه منتظر اقدام دولت بمانند باید خودشان کسب و کاری راهاندازی کنند کما اینکه بسیاری از فارغ التحصیلان با مدارک عالی با انتخاب مشاغل آزاد وارد بازار کار شدهاند و یا به شرکتهای بازاریابی شبکهای و فروش در سایتهای مجازی روی آوردهاند.
آمار نشان میدهد که سالانه حدود ۹۰۰هزار دانشجو در ایران فارغالتحصیل میشوند که۶۵۰هزار نفرشان به خیل متقاضیان رسمی کار میپیوندند. همچنین اکنون شاهد بیکاری ۳هزار نفر دکتر در تهران هستیم. گفتنی است طی سال جاری وزیر علوم نیز به این مسئله اعتراف کرده و گفته است، میانگین بیکاران در بین فارغالتحصیلان بالاتر از حد متوسط کشور است و نخبگان، بهترین راهحل را خروج از ایران میدانند.
به هر حال طبق برآورد کارشناسان حوزه اشتغال جمعیت فعال کشور تا سال ۱۴۰۰ به ۶۱ میلیون نفر خواهد رسید و به عبارت دیگر ۲/ ۵ درصد رشد خواهد داشت، در نتیجه باید سطح اشتغال نیز از رشدی ۲/ ۵ درصدی در سال برخوردار باشد. به بیان دیگر تا سال ۱۴۰۰ باید ۲۹ میلیون فرصت شغلی در ایران ایجاد شود تا از بحران بیکاری رهایی یابیم، این در حالی است که هماکنون ۵۰ درصد بیکاران کشور را فارغ التحصیلان دانشگاهی تشکیل میدهند. ا
گر دولت یازدهم هم با رشد اقتصادی ۴ درصد و ایجاد سالانه ۸۰۰ هزار فرصت شغلی سالهای آتی را سپری کند بازهم عقبماندگی کشور در حوزه ایجاد اشتغال به راحتی قابل جبران نیست. این یعنی ناقوس بزرگ لشکر بیکاران دانشگاهی به صدا درآمده است.
حالا جمعیت بسیار بزرگی از جوانان جویای کار روی دست دولت مانده اند که برای ایجاد یک کسب کار احتیاج به سرمایه زیادی دارند که از عهده هر فردی برنمیآید.
چندی پیش نیز امیدعلی پارسا رئیس مرکز آمار ایران گفت نرخ بیکاری امسال را ۱۲.۴ درصد اعلام کرد که به نسبت یکسال قبل ۱.۴ درصد افزایش یافته است. او همچنین گفته است با توجه به نتایج اولیه سرشماری جمعیت سال ۱۳۹۵ گفت که نیمی از جمعیت فعال ایران در فاصله سالهای ۹۰ تا ۹۵ بیکار هستند. به گفته پارسا از یک میلیون و ۹۰ هزار نفری که در سال ۹۴ و ۹۵ به جمعیت فعال ایران اضافه شدهاند، ۴۹۴ هزار نفر بیکار و ۶۱۵ هزار نفر شاغل هستند. البته نرخ بیکاری زنان همچنان ۲ برابر مردان است. این گزارش نرخ بیکاری زنان را ۲۰.۷ درصد و مردان را ۱۰.۵ درصد اعلام کرده است.
رئیس مرکز آمار جمعیت جویای کار ایران در زمستان امسال را یک میلیون و ۷۸ هزار نفر اعلام کرد و گفت که ۳۱۱ هزار و ۷۲۵ نفر از جویندگان کار همچنان بیکار ماندهاند. ضمن اینکه تنها در پائیز و زمستان امسال ۸۰۰ هزار نفر به جمعیت بیکاران ایران افزوده شده است.براساس جدیدترین داده های مرکز ملی آمار ایران بالاترین نرخ بیکاری به ترتیب متعلق به استان های کرمانشاه با ۲۴.۴ درصد، چهارمحال و بختیاری با ۲۲.۶ و کردستان با ۲۰.۵ درصد بوده است.
با توجه به آمار پیش رو کارشناسان اقتصادی به دولت امید در خصوص اشتغالزایی نمره قبولی نمیدهند. آنها معتقدند که دولت نتوانسته در زمینه اشتغالزایی قدمهای مثبتی بردارد. اخبار منتشر شده در ماه های اخیر نشان میدهد که دولت به آرامی با نزدیک شدن به ماهای پایانی خدمت خود به نوعی تقصیر را به گردن فارغ التحصیلان انداخته و آنها را بدون مهارت میداند و به این صورت پای خود را از معرکه بیکاری کنار میکشد. با این وجود، اکثر دولتمردان به خوبی میدانند که با ایجاد توسعه در صنعت و رونق بخشیدن به چرخ های ناتوان تولید معضلات بیکاری خود به خود از میان راه برداشته خواهد شد اما هنوز این انگیزه در آنها دیده نمیشود.
ناگفته نماند که بسیاری از جویندگان کار و فارغ التحصیلان، پستهای دولتی و کارمندی را شغل میدانند و به پشت میزنشینی علاقه دارند. در عین حال نیز دولت برای کاهش بیکاری تلاش قابل توجهی صورت نداده است، در این میان دولت نیز نباید کم کاری خود را به دوش جوانان و فارغ التحصیلان بیاندازد.
برای توجیه ناکارآمدی فرقی نمیکنه اصلاح طلب ، اصول گرا
متاسفانه دولتی که جوانان با هزار امید و آرزو روی کار آوردنند کوچک ترین توجهی به جوانان ندارد و این موضوع از سن مدیران و وزرا و دغدغه نداشتن در اشتغالزایی برای جوانان کاملا مشهود است اشتغال که بیشتر در فارغ التحصیلان و در سنین پرخطر جوانی است که که یا به اعتیاد آنان انجامیده یا باعث سرخوردگی و افسرده و بیماریهای گوناگون روحی و بدنی آنان شده است و معضلات اجتماعی و ناهنجاری های اجماعی را در پی داشته