.svg)
پشت پرده دست های پنهان برای مرگ تولید داخلی!
پارسینه: در شرایطی که نمایندگان مجلس روز گذشته شعار حمایت از تولید داخلی را سر داده اند و از مردم خواسته اند تا از محصولات داخلی حمایت جدی شود مسوولان وزارت صنعت،معدن و تجارت از الحاق شدن ایران به سازمان تجارت جهانی پس از ۱۵ سال خبر می‌دهند که البته بر نتیجه آن چون ورود بیشتر کالاهای خارحی به کشور و عدم رقابت داخلیها با این حجم واردات نیز اشاره دارند!
تحریریه پارسینه: در شرایطی که نمایندگان مجلس روز گذشته شعار حمایت از تولید داخلی را سر داده اند و از مردم خواسته اند تا از محصولات داخلی حمایت جدی شود مسوولان وزارت صنعت،معدن و تجارت از الحاق شدن ایران به سازمان تجارت جهانی پس از ۱۵ سال خبر می‌دهند که البته بر نتیجه آن چون ورود بیشتر کالاهای خارحی به کشور و عدم رقابت داخلیها با این حجم واردات نیز اشاره دارند!
به زبانی ساده تر آنکه در حال حاضر با شرایط فعلی، تنها ایران میتواند عضو ناظر در سازمان تجارت جهانی تلقی شود که این امر بدین معنی است که دروازه های ایران به روی واردات کالاهای خارجی بدون تعرفه و یا تعرفه های بسیار پایین باز میشود که دراینصورت قیمت کالاهای خارجی در ایران به دشت کاهش می‌یابد. دراین بین این سوال ایجاد میشود که کالاهای ایرانی چگونه بدون هیچگونه حمایت داخلی قرار است به فکر رقابت با محصول خارجی باشند؟
بنابراین پیش بینی میشود با عضو ناظر شدن ایران در سازمان تجارت جهانی باید منتظر نابودی تولید داخلی در تمام صنایع کشور بود آنهم در شرایطی که طبع مردم سالهاست از مصرف تولید داخلی به تولید خارجی تغییر یافته است و این خود زنگ خطری جدی است.
بنابراین تنها در صورتی بر الحاق شدن به سازمان تجارت جهانی خبری خوب تلقی میشود که نگاه ملی مردم به خرید داخلی افزایش یافته باشد و در هر شرایطی مردم حمایت از تولید داخلی را ترجیح دهند! درغیراینصورت باید شاهد مرگ صنایع کشور باشیم!
این امر هشداری است که مسوولان وزارت صنعت،معدن و تجارت از آن باخبرند اما علاقه این مسوولان به مرگ صنایع داخلی هنوز هم مبهم است.
به گفته مدیر کل صنعت، معدن و تجارت استان تهران ایران بعد از ۱۵ سال انتظار قصد دارد به سازمان تجارت جهانی بپیوندد که نخستین واکنش این الحاق این است که بیشتر کالاها در هرکشوری که تولید شده می تواند وارد شود و رقیبی برای کالاهای مشابه داخلی باشد.
براساس اظهارات محمدرضا مس فروش، اگر کالای نوع داخلی نتواند از نظر کیفیت و قیمت با انواع خارجی رقابت کند، ممکن است شاهد ریزش توان و مشتریان کالاهای داخلی باشیم.
به اذعان وی، برای مقابله با این وضعیت احتمالی، باید خواسته های تولیدکنندگان را مد نظر قرار دهیم و بعنوان ارکان دولتی مشکلات تولیدکننده را درک و واکنش های متناسب نشان دهیم.
وی با اشاره به مشکلات واحدهای تولیدی بخصوص در زمینه بدهی به بانک ها با گذراندن دوران خشک و شکننده تحریم ها، متذکرشد: کاملا حق را به تولیدکننده می دهیم و طبق دستورالعمل های ابلاغی دولت، همه ارکان دولتی مکلفند در کنار تولیدکنندگان باشند.
وی اظهار کرد: دولت با درک وضعیت تولیدکنندگان و مشکلاتی که در زمینه های بیمه، مالیات و بانک ها دارند، در راستای سیاست های اقتصاد مقاومتی برنامه رونق تولید را در دستور کار قرار داد و تزریق ۱۶ هزار میلیارد تومان اعتبار برای تامین سرمایه در گردش و تکمیل طرح های نیمه تمام اختصاص داد.
این درحالی است که عضویت در سازمان تجارت جهانی با سازوکارها و شرایط فعلی تنها یک نتیجه در بردارد. بازشدن درهای ایران به روی واردات ارزان قیمت! شاید برای همین باشد که این روزها بازرگانان و تجار ایرانی به شدت برای عضویت دراین سازمان علاقه نشان می‌دهند چراکه عضویت غیررسمی دراین سازمان میتواند بر درآمد بازرگانان ایرانی بیفزاید.
اما دراین میان یک چیز کاملا نادیده گرفته شده و آنهم نابودی تولید است. تنها در صورتی عضویت در سازمان تجارت جهانی به نفع ایران و ایرانی خواهد بود که این سازمان ایران را به عنوان عضو رسمی بپذیرد که این امر نیز حداقل تا ۵ سال آینده غیر ممکن است.
طی سالهای گذشته ایران نتوانسته به عضویت این سازمان درآید زیرا با چالش‌هایی روبه رو است. به عنوان مثال ایران برای پیوستن به این سازمان باید دو معاهده مهم را امضا کرده و شرایط آن را در ایران اجرایی سازد.
دو معاهده لیسمون و برن جزو قراردادها یا تفاهم نامه هایی به شمار می‌روند که بندها و قوانین آن در حال حاضر در ایران قابل اجرا نیست زیرا مسئولان ذی ربط و دولتمردان توجهی به این موارد نداشتند. در قدم اول باید قانون کپی رایت را اجرا کنیم، ضمن اینکه چندین بار این طرح به مجلس رفته اما با مانع مواجه شده و به در بسته خورده است.
از آنجایی که اجرای هر یک از این قوانین و معاهده ها در ایران بسیار زمان‌بر بوده و به گفته کارشناسان حداقل تا ۵ سال آینده نمیتوانیم عضو رسمی این سازمان باشیم. مگر اینکه WTO ایران را به عنوان یک عضو غیررسمی بپذیرد که در این صورت تنها یک امتیاز نصیب ایران میشود به این معنا که تنها تعرفه واردات به ایران ارزان میشود اما قدرت رقابت تولید کنندگان داخلی از دست بین خواهد رفت. اگرچه این اتفاق به سود واردکنندگان است اما تولید داخلی را با چالش جدی روبه رو می‌کند.
فرایند الحاق به سازمان تجارت جهانی فرایندی بسیار پیچیده است. این سازمان به ایران مهلت ۱۰ ساله داد تا یکسری کارها انجام دهد. تا پس از ۱۰ سال (۲۰۰۵) بررسی کنند و اگر شرایط مساعد بود برای عضویت ایران رای گیری کنند. ۸ سال این فرصت در دولت قبل بود؛ دولتی که اعتقادی به ادبیات سازمان تجارت جهانی نداشت.
خرداد ۸۴ اتفاق دیگری افتاد (ژوئن ۱۹۹۵) در بحبوحه مذاکرات هسته ای دکتر روحانی ریاست تیم هسته ای وقت را بر‌عهده داشت. ۳ تیم (تیم اقتصادی،سیاسی، فنی و حقوقی) مسئولیت پیگیری مذاکرات را انجام می‌دادند. تیم اقتصادی را انگلیسی‌ها بر عهده داشتند ( جک استرو وزیر خارجه انگلیس).
در این میان دکتر روحانی پیشنهادی زیرکانه به آقای جک استرو داد. روحانی گفت: فعلا تکلیفمان در مسئله هسته ای روشن نیست حداقل اجازه بدهید ایران عضو کلوب WTO شود و تکلیف روشن شود. در نهایت آمریکا مخالفت نکرد و ایران در سال ۲۰۰۵ عضو ناظرسازمان تجارت جهانی شد.
یکی از کارشناسان این حوزه می‌گوید: مذاکره‌ای صورت نگرفته است و دولت قصد دارد که واقعیت را کتمان کند. آقای نعمت زاده می‌گوید تا یکسال دیگر عضو این سازمان خواهیم شد. این در حالی است که عضویت در آن سازمان وابسته به رای مثبت تمام اعضای آن میشود. شاید سوال باشد اینکه چرا روسیه سالهای سال پشت دروازه دبیلو تی او بود اما رای نیاورد؟ زیرا گرجستان تنها کشوری بود که به آن رای نمی‌داد.
هر دو سال یکبار در اجلاس وزرا برای عضویت یک کشور جدید، رای گرفته میشود. هر بار که مسئله روسیه مطرح شد، گرجستان پرچم قرمز خود را بالا برد و مخالف خود را برای ورود روسیه به این سازمان اعلام کرد.
در نهایت اروپا بخاطر تجارت گاز پذیرفت که گرجستان عضو ناظر پارلمان شود و امریکا نیز به آن امتیاز داد که برای صادرات کالاهای خود بتواند با تعرفه WTO وارد روسیه شود. این دو اتفاق باعث شد که گرجستان رای خود را پس بگیرد و مخالفتی نکند، بنابراین سرانجام روسیه عضو فعال WTO شد.
دراین بین مشکل دیگری که از همه مهم تر به نظر می‌رسد، این است که ما هنوز معاهده تریپس امضا نکرده ایم. در معاهده تریپس ما با ۲ موضوع رودر رو هستیم. یک مسئله معاهده برن و مسئله دیگر معاهده رم است که اگر این دو را امضا نکنیم بحث ما با معاهده تریپس حل نمی شود و اگر این موضوع به سرانجام نرسد مسئله ما با سازمان تجارت جهانی مرتفع نخواهد شد.
گفتنی است، اگر ایران بخواهد عضو فعال سازمان تجارت جهانی شود باید سازو کارهای حقوقی آن در کشور تهیه شود و اگر چشم انداز کشور عضویت فعال در تجارت جهانی باشد حتما باید این معاهده ها را امضا کنیم. باید مشخص و روشن شود که سیستم قضایی و قانون گذاری قصد دارد، چه راهی را طی کند. از طرفی امروز در کشور هم ضعف در قانون و هم ضعف اجرا وجود دارد.
یکی از موضوعاتی که در WTO مهم است معاهده لیسمون است. این معاهده می‌گوید؛ برخی نعمت ها خدادای‌اند مانند زعفران، خاویار، پسته وبرخی ساخته دست بشرند مانند صنایع دستی. اگر اینها خاص یک کشور باشند کشوری که دارنده این نعمات است میتواند شاخص جغرافیایی و سرزمینی برای آنها بگیرد. چای داچیلینگ بهترین چای دنیاست که در غرب بنگلادش تولید میشود و به آن کد جی آی تعلق گرفته است. اگر در ایران کسی این چای را تولید کند تا زمانی که مصرف داخلی باشد اشکالی ندارد اما اگر بخواهد صادر کند باید حق فروش به بنگلادش پرداخت کند.
فضلی پور کارشناس ارشد برندینگ در دنیا می‌گوید: حداقل تا ۱۰ سال دیگر این عضویت اتفاق نمی‌افتد زیرا مسیر رسیدن به سازمان تجارت جهانی این را می گوید. برخی مسائل هنوز حل نشده است و تا ۱۰ سال دیگر نمی توانیم عضو شویم. در بحث عضویت سازمان تجارت جهانی به اعتقاد بنده کپی رایت مشکل اصلی است و بقیه مسائل، جانبی است.
این اظهارات در حالی مطرح میشود که مسوولان دولت یازدهم از ابتدای فعالیت خود به دنبال عضویت در این سازمان بوده اند و این روزها نیز تلاش دارند تا به هر طریقی درهای ایران را به روی واردات کالا باز کنند اما این امر با چه هدفی صورت میگیرد هنوز مشخص نیست.
برخی از کارشناسان از بهره گیری تبلیغاتی از این موضوع به نفع روحانی و یارانش میگویند و برخی دیگر از دست های پشت پرده برخی از بازرگانان برای بازشدن دروازه های ایران به روی واردات و نفع بالای آنان از تجارت محصولات خارجی به عنوان دلیل اصلی یاد می کنند. اما دراین بین یک چیز مشخص است هر یک از این اهداف که باشد مهم نیست چراکه مرگ صنایع داخلی نزدیک است!
مثله اینکه شما خیلی خوشحالی که پراید ۲۰ میلیونی تولید داخل سوار میشی!!!!!!!!ولی مردم اصلا و ابدا خوشحال نیستن!!!!!!!!تنها راه پیشرفت اقتصاد ایران جهانی شدن اونه،بزارید یک برای همیشه این قضیه فیصله پیدا کنه
لطفا به جای این تحلیل های آبکی تلاش کنین اقتصاد ایران به wto و سازمان پولشویی عضو بپونده،چون اقتصاد محصور و بسته هیچوقت پیشرفت نمیکنه،نمونش وضعیت امروز اقتصاد ایران،ان شالله در دولت روحانی این امر انجام بشه
با اقتصادی که دورش دیوار کشید شده و منحصر به دولت هست به هیچ جا نمیرسیم،از ما گفتن بود!!!!!!
این خیلی خوبه که به سازمان تجارت جهانی بپیوندیم ولی قبلش باید اقداماتی انجام بشه که حمایت های محکم از تولید کننده های داخلی انجام بشه مثل ضمانت کالای داخلی با کیفیت توسط دولت و تهیه بازارهای مطمئن برای آنها وگرنه تولیدات داخلی از این تکانه ها نابود خواهد شد نباید عجله کرد در هیچ کاری با مطالعه و آرام
این یه حقیقته که ما در کشور خودمون تولید تماما داخلی به معنای حقیقی کلمه نداریم و یا مواد اولیه تولید مثل صنایع داروسازی و یا قطعات بصورت پیش ساخته مثل خودروهای چینی وارد ایران و صرفا در داخل کشور اسمبل میشوند پس اگر میخواهیم هم اشتغال پایدار تامین شود و هم مردم رغبت به محصولات مونتاژ وطن پیدا کنند تنها راه این است که بفکر شراکت با بزرگان و صاحب دانشان هر صنعتی برای شراکت مستقیم و احداث سایت های تولیدی در خاک ایران باشیم تا هم منافع تولید کننده تضمین گردد و هم مصرف کننده نهایی متضرر نگردد