خبرنگاری که ایده ضربه‌های پنالتی را مطرح کرد

رافائل بالستر در دهه هفتاد میلادی روزنامه‌نگار معروفی بود که جام رامون د کارانسا از مهمترین رویدادهای اسپانیا به او تعلق داشت.

مسئول برگزاری این رقابت‌ها شهرداری بود. این بازی‌ها در دو روز (شنبه و یکشنبه) و با انجام چهار بازی برگزار می‌شد. در جام رامون د کانسارا تیم های بزرگ اسپانیایی و خارجی به خصوص آمریکای جنوبی، شرکت می کردند. تیم های آمریکای جنوبی در آن زمان خیلی شناخته شده نبودند که این باعث جذابیت مسابقات می‌شد. یکی از قوانین بازی‌ها این بود که در صورت تساوی در نیمه نهایی بازی در وقت‌های اضافه دنبال می‌شد. این موضوع باعث خستگی بازیکنانی می‌شد که روز بعد دوباره باید به میدان می‌رفتند. به همین خاطر به دنبال پیدا کردن روشی بودند که این مشکل برطرف شود.

بالستر روشی را پیشنهاد داد که در نهایت جهانی شد. پیشنهاد این روزنامه نگار اسپانیایی این بود که زمانی که بازی مساوی به پایان برسد، ضربات پنالتی تعیین کننده تیم برنده شود. او ایده‌اش را در روزنامه کادیس منتشر کرد و مسئول برگزاری مسابقات از آن استقبال کرد. سپس با تیم‌های حاضر در این بازی‌ها در آن سال صحبت کرد و آنها نیز موافقت خود را اعلام کردند.

اولین بار استفاده از ضربات پنالتی برای تعیین تیم برنده در دیدار بارسلونا و رئال ساراگوسا در ۲ سپتامبر سال ۱۹۶۲ اتفاق افتاد. گل‌های این بازی را مارسلینو و ره به ثمر رساندند. بازی با تساوی یک بر یک به پایان رسید. در این دیدار از روش پرتاب سکه برای تعیین تیم برنده استفاده نکردند و از شیوه پیشنهادی بالستر بهره بردند. پنج ضربه ساراگوسا را دوکا (گل)، سمیناریو (گل)، لاپترا، پوسته و سانتاماریا (بیرون) و یارسا (گل) زدند و برای بارسلونا بنیتس (گل)، ره (گل)، کمپس، پوسته و کوبیا (دروازه‌بان توپ را مهار کرد) و گارسیا (گل) زدند.

دو تیم در ضربات پنالتی سه بر سه مساوی شدند. سپس داور با روسای باشگاه مشورت کرد و تصمیم گرفت پنج ضربه دیگر زده شود اما این بار بارسلونا آغازگر ضربات بود. گویوائرتس، بنیتس، ره، گارسیا و ورخس ضربه‌هایشان را به گل تبدیل کردند. این بار درون دروازه بارسا، پسودا ایستاد و دوکا نخستین ضربه ساراگوسا را به بیرون زد تا بارسا پیروز بازی شود و جام کارانسا را بالای سر برد. این بازی در تاریخ فوتبال ماندگار شد چون برای نخستین بار از ضربات پنالتی برای مشخص کردن برنده استفاده شد.

بهره بردن از ضربات پنالتی در این فینال تمام اسپانیایی باعث شد کم‌کم از این روش در همه جا استفاده شود. البته همیشه به این شکل نبود. در مسابقات کاسابلانکا هر بازیکن سه ضربه پنالتی زد که در آن بازی خنتو توانست برابر منوتی پیروز شود. در نهایت ضربات پنالتی با پنج ضربه مورد تایید قرار گرفت و در صورت تساوی، پنالتی‌ها یک به یک پیش می‌رفت تا تیم برنده مشخص شود. بازیکنانی که در پنج ضربه ابتدایی شرکت داشتند، می‌توانستند دوباره در تک ضربه حضور داشته باشند چون آن پنج ضربه دیگر حساب نمی‌شد.

این شیوه در همه جای جهان استفاده شد. در یک آگوست سال ۱۹۷۱ یوفا تصمیم گرفت در صورت تساوی بازی پس از وقت‌های اضافه از ضربات پنالتی استفاده شود. همچنین تصمیم گرفت در صورت تساوی دو تیم در دو بازی رفت و برگشت، گل‌های زده در خانه حریف به عنوان تعیین تیم پیروز محسوب شود. قانون استفاده از ضربات پنالتی در جام جهانی برای نخستین بار در مسابقات سال ۱۹۸۲ اسپانیا به کار برده شد. برنده فینال جام جهانی ۱۹۹۴ آمریکا نیز با این روش مشخص شد و برزیل توانست ایتالیا را در ضربات پنالتی شکست بدهد.