وعده تولید ۵.۷ میلیون بشکه نفت با کدام پول؟

تحریریه پارسینه _ آذرجزایری: در حالی بیژن نامدار زنگنه از رویای رساندن تولید نفت ایران در یکسال آینده به ۵ میلیون و ۷۰۰ هزار بشکه در روز خبر می‌دهد که آخرین آمار بانک مرکزی از تولید روزانه ۳ میلیون و ۶۳۹ هزار بشکه در سه ماهه دوم سال ۱۳۹۵ گزارش می‌دهد.

بنابراین تا رسیدن به آرزوی دیرینه زنگنه ۲ میلیون و ۶۱ هزار بشکه فاصله باقی است. براین اساس با توجه به اظهارات مدیر برنامه‌ریزی تلفیقی شرکت ملی نفت متوسط هزینه سرمایه‌گذاری برای افزایش تولید هر بشکه نفت در میادین خشکی قدیمی ۲۰ هزار دلار و در میادین دریایی جدید ۴۰ هزار دلار است که دراینصورت زنگنه و یارانش تا یکسال آینده برای تحقق وعده به بیش از ۴۱ میلیارد سرمایه گذاری نیاز خواهند داشت.

البته این رقم در خوشبینانه ترین حالت و تنها از محل تولید نفت از میادین خشکی محاسبه شده که اگر فرض را برای افزایش تولید حدود یک میلیون بشکه ای از میادین دریایی در نظر بگیریم بنابراین زنگنه برای تحقق این وعده خود به مبلغی بالغ بر ۶۱ میلیارد دلار سرمایه نیاز خواهد داشت.

بنابراین در شرایطی که گزارش دبیرخانه شورای اطلاع رسانی دولت آمار تفکیکی سرمایه گذاری خارجی مصوب کشور در یک سال گذشته را در مجموع حجم مصوب سرمایه‌گذاری خارجی در دوره پسابرجام ۱۱میلیارد و ۸۰۲میلیون دلار و میزان افزایش سرمایه‌گذاری خارجی در بنگاه های موجود سرمایه‌پذیر ۴۹۶میلیون دلار اعلام کرده است بنابراین در خوشبینانه ترین حالت جذب ۴۰ میلیارد دلار سرمایه در نفت کار چندان آسانی نخواهد بود.

بالاخص آنکه همواره تجربه ثابت کرده که در سالهایی که انتخابات ریاست جمهوری برگزار می‌شود از سه ماه پیش از انتخابات و سه ماه پس از آن کشور کاملا در حالت رکود به سر می برد و جذب سرمایه در این زمان کمی غیرممکن به نظر می رسد، بنابراین این سئوال ایجاد می‌شود که زنگنه چگونه می‌خواهد این میزان سرمایه را جذب کند؟ و بر چه اساسی آمار افزایش تولید نفت تا مرز ۵ میلیون و ۷۰۰ هزار بشکه ای به وعده دولت یازدهم بدل شده است؟

رقمی که تولید و تحقق آن قطعا با شرایطی فعلی کمی غیرممکن خواهد بود، چراکه در شرایطی که بدهی دولت یازدهم روز به روز در حال افزایش است و معضلی به نام پرداخت یارانه نقدی در هر ماه گریبان این دولت و یارانش حتی نفتی ها را گرفته این آمار از کجا سرچشمه گرفته است.،بنابراین باید به این سوال پاسخ داده شود که تامین سرمایه این میزان تولید از کجا خواهد بود.

آمارها نشان از آن دارد که در دوران پسابرجام دولت تنها موفق به جذب حدود ۱۲ میلیارد دلار سرمایه خارجی بوده است. اگر حسابی برروی صندوق توسعه ملی شده باشد که این صندوق نیز اوضاع چندان مناسبی ندارد تا جاییکه دولت برای تامین منابع مالی یک میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومانی طرح استغالزایی روستائی و مجوز مجلس در این خصوص به دلیل خالی بودن این صندوق دچار مشکل شده است. اگر حسابی بر پول دولت نیز شده باشد روحانی آنچنان بدهکار است که راهی گریز ندارد!

بنابراین به نظر می‌رسد رویای دیرینه زنگنه برای افزایش تولید تا مرز ۶ میلیون بشکه در روز که از سالیان دور با وی همراه است بازهم در حد یک رویا باقی خواهد ماند و زنگنه باردیگر نفت یازدهم را بدون تحقق رویای قدیمی اش ترک خواهد کرد!

از سویی دیگر علی رغم تاکید مسوولان بر افزایش مشتریان نفتی ایران و استفاده از واژه رکورد صادرات به کشورهای مختلف چون چین اما گزارش اخیر بانک مرکزی حکایت از این نکته دارد که هنوز هم ایران به میزان صادرات پیش از تحریم ها بازنگشته است.

البته آمارها نشان میدهد که فاصله چندانی با رقم صادرات در گذشته نداریم اما هنوز هم چند هزار بشکه ای راه تا رسیدن به رقم صادرات پیش از تحریم ها باقی است.

تا پیش از تحریم ها روزانه ۲ میلیون و ۱۰۰ هزار بشکه نفت صادر می‌شد که در این رقم در سه ماهه دوم سالجاری به ۲ میلیون ۶۳ هزار بشکه رسیده است. بنابراین گزارش در صورت افزایش ۳۷ هزار بشکه ای صادرات می‌توان به قطعیت از بازگشت شرایط نفتی ایران به پیش از تحریم ها سخن گفت!

براین اساس شاید باید رویاهای زنگنه و خبرهای شیرین نفتی این وزیر را باید کمتر از همیشه باور کرد، چراکه این وزیر دولت یازدهم همواره ثابت کرده برای اعلام ارقام نفتی علاقه زیادی بر گرد کردن ارقام آنهم به رقم هایی درشت تر دارد و این خود در صنعتی که هر یک بشکه اش ۲۰ تا ۴۰ هزار دلار می ارزد کمی عجیب به نظر می‌رسد!