.svg)
احمدی نژاد متهم ردیف اول است؟
پارسینه: دلیل این همه بیکار در کشور و نبود شغل در نهایت با توضیحات وزیر تعاون،کار و رفاه اجتماعی در یک برنامه تلویزیونی رمزگشایی شد؛" بیکاری به جا مانده از دولت احمدی نژاد!
تحریریه پارسینه: دلیل این همه بیکار در کشور و نبود شغل در نهایت با توضیحات وزیر تعاون،کار و رفاه اجتماعی در یک برنامه تلویزیونی رمزگشایی شد؛" بیکاری به جا مانده از دولت احمدی نژاد!"
البته بعید نیست اگر بگوییم دلیل بیکاری جوانان را باید در دولت قبل جستجو کرد! چراکه این روزها تکراری شده که هر مسئولی کمبودهای مجموعه خود را بر گردن دولت قبل بیاندازد.
هرچند که این رسم نانوشته ای بین دولت هاست. هر دولت جدیدی دولت پیشین را مسئول تمام مشکلات می‌داند و کمبودها را در عملکرد نامناسب دیگری جستجو می‌کند. البته در دولت یازدهم این مساله گسترده تر است، چراکه هر مدیر وزارتخانه ای سعی دارد مدیر وزارتخانه دیگری را نیز زیرسئوال ببرد به نحوی که وزیر صنعت، معدن و تجارت از وزیر نفت ایراد می‌گیرد زنگنه از نعمت زاده!
به هرحال الان نیز بحث بیکاری در نهایت با رمزگشایی نهایی برگردن دولت قبل افتاد. آنطور که گفته می‌شود طی دو سال گذشته دولت یازدهم سالانه ۷۰۰ هزار شغل ایجاد کرده اما تلنبار بیکاری از سالهای گذشته بر مشکلات افزوده است. البته آنطور که علی ربیعی میگوید در سال ۹۶ منتهی به سال ۹۷ وضع بهتر می‌شود.
مسئولان در حالی وعده بهتر شدن اشتغال در دو سال آینده را می دهند که یکی از نگرانی های دولت در انتخابات دوازدهم تاکید رقبا بر افزون شدن بیکاری در کشور است که این امر خود می‌تواند به راه نیافتن روحانی به دفتر ریاست جمهوری در خردادماه سال آینده منجر شود.
اما نکته قابل تامل تاکید وزیر تعاون،کار و رفاه اجتماعی به نگاه خوشبینانه به اشتغالزایی و نتیجه ندادن آن است. آنطور که علی ربیعی میگوید در خوشبینانه ترین حالت اگر سالانه بتوانیم یک میلیون شغل ایجاد کنیم بازهم تلنبار بیکاری خواهیم داشت، بنابراین تاکید بر بهبود اوضاع در سال ۹۷-۹۶ تنها می‌تواند یک وعده شیرین انتخاباتی تلقی گردد.
این درحالی است که امروز مردم بیش از هر چیز دیگر به تحقق شعارهای اقتصادی دولت و تاثیر آن بر معیشت خود نیازمندند و تنها در صورتی می‌توان باردیگر مردم را برای رای به حسن روحانی پشت میز انتخابات کشاند که تاثیر وعده های شیرین بر سفره های خالی دیده شود.
مشکلات ایجاد شده برای اقتصاد کشور طی سالهای گذشته به گفته مسئولان دولت یازدهم آنچنان زیاد بوده که پس از نشستن بر مسند مدیریت دولت تازه متوجه آن شده اند و در یک کلام" دولت یازدهم با شوک ناشی از آمارهای فاجعه آور کار خود را آغاز کرده است" البته این تنها نظر مدیران روحانی است اما اینکه این اظهارات تا چه اندازه صحت دارد، مساله ای است که باید مورد واکاوی جدی قرار بگیرد.
این روزها هر یک از مدیران دولتی از دست هایی پنهان برای تخریب دولت می گویند. یکی از توطئه برای تخریب اثرات برجام سخن به میان می آورد و دیگری از بدهکاری سنگین دولت قبل!
بالاخره اظهارات بسیاری حول و محور بی کفایتی دولت نهم و دهم می‌گذرد اما به هرحال یک نکته مشخص است که رسم نانوشته همه دولت ها در این دولت نیز تکرار شده است.
اگرچه در بسیاری از موارد شاید مشکلات ناشی از دو دولت گذشته سنگینی هایی را برای دولت فعلی ایجاد کرده باشد اما به نظر می‌رسد تاکید بر مشکلات گذشته و فرار رو به جلو روالی است که در تمام دولت ها شاهد هستیم.
دولت یازدهم بزرگترین میراثی که برای کشور به جای گذاشته، رفع تحریم ها و آغاز فصلی جدید در روابط بین الملل ایران بوده که البته اتفاق کوچکی هم نبوده است.
اگرچه در خصوص این اقدام دولت نیز همچنان نقدهایی مطرح می‌شود. با این حال نمی‌توان از تاریخی بودن این اتفاق چشم پوشی کرد اما در این بین در دیگر بخش های اقتصاد کشور ناکامی‌ها بسیار است.
تورم کاهش یافته و رشد اقتصادی ۶ درصد البته با محاسبه نفت هم ایجاد شده است. تولید نفت سیر صعودی به خود گرفته و آنطور که مسئولان می‌گویند تا کنون ۱۲ تفاهم نامه بزرگ نفتی با خارجی ها منعقد شده و بزودی این رقم به ۲۴ تفاهم نامه افزایش می یابد.
با این حال، اتفاق های ناخوشایندی نیز به وقوع پیوسته است. مشکلات نظام بانکی همچنان پابرجاست. طرحی جدی برای مداوای مسکن کشور همچنان وجود ندارد.
سوسوی امید مردم در خصوص مسکن مهر نیز با مخالفت های تکراری وزیر راه و شهرسازی به ناامیدی بدل شده است. کارگران همچنان به دنبال حق خود هستند و نیروی مازاد است که هر وزارتخانه با آن مواجه است، درعین حال بیکاری نیز در حال افزایش است.
آنطور که روحانی نیز به آن اشاره کرده، بیکاری اولین مشکل کشور است. قیمت سبد خانوار روزبه روز در حال افزایش است. امروز خبر از افزایش قیمت مرغ و گوشت می‌رسد و فردا خبر از افزایش قیمت لبنیات و دیگر اقلام! دیگر خبر افزایش قیمت محصولات امری طبیعی جلوه می‌کند تا جایی که اگر امروز قیمت محصولات غذایی با روز دیگر متفاوت نباشد، تعجبی ایجاد می‌کند!
بنابراین می‌توان اینگونه تشریح کرد که مسئولان از کاهش نرخ تورم و رشد اقتصادی می‌گویند و مردم از افزایش روز به روز قیمت ها و نگذراندن زندگی با حقوق ۸۰۰ هزار تومانی!
با این حال، به نظر می‌رسد امروز مردم بیش از هر چیز دیگر به تحقق شعارهای اقتصادی دولت و تاثیر آن بر معیشت خود نیازمندند و تنها در صورتی می‌توان باردیگر مردم را برای رای به روحانی پشت میز انتخابات کشاند که تاثیر وعده های شیرین بر سفره های خالی دیده شود.
این آش دیگه خیلی شور شده... اقایون رفته قبل از این دولت هشت ساله ، خودشون 4 سال در دولت های قبل تر تشریف داشتند و وضعیت همین بود... احمدی نژاد هم مگه از اسمون اومد؟ استاندار نمونه دولت اقای هاشمی بود یا نبود؟
همه را گردن دولتهای قبلی نیاندازیم . به عملکرد خود بپردازیم
بنده با تحصیلات فوق لیسانس از دانشگاه دولتی با شانزده سابقه پزداخت بیمه و بیست سال سابقه کار
که سه سال اخر در پست مدیریت بوده
در حال حاضر به برکت دولت تدبیر و امید از ابتدا سال 95 بیکار و بعد از 5 ماه دوندگی و گذر از هفت خوان کاغذ بازی تامین اجتماعی موفق به برقراری بیمه بیکاری شده ام.
سلام
هر کشوری برای پیشرفت نیاز به طرح دارد..برای رفع بیکاری و مسکن..در کشورهای پیشرفته و در حال پیشرفت از پایه و چندین دهه قبل..برای اینده برنامه و طرح اجرا میکنند.. که دولتهای بعدی هم موظف به اجرا و ادامه ان طرح ها هستند..
مشکل اشتغال و مسکن باید از همان زمان دولت کارگزاران و اصلاحات طرح ریزی میشد که امروز اینطور به بن بست نمیخوردیم و ....
شماکه استعدادندارید چرا کاندیدمی شوید
تاکشور و مسئولان یکی نشوند مشکل همیشه که هست .امروز همه علیه دولت حرکت می کنند. حالا چه روحانی و چه کسی دیگه.بعضی ها بجای چوب لای چرخ دولت می گذارند که بیفته ..خوب این همان کاریه که دشمن می خواد درست باب دل آمریکا و اسرائیل.ما تا دشمنان داخلی را آرام نکنیم نمی توانیم دشمن خارجی را از پای در ربیاوریم .والسلام.