حال و هوای «کوبا» پس از درگذشت فیدل کاسترو

زن گریان در مقابل سفارت کوبا در مکزیکوسیتی

به گزارش «پارسینه» و به نقل از رویترز، دانش آموزان کوبایی در حالی که پرچم کوبا را تکان می دهند به جمعیتی می پیوندند که ۹ روز عزای عمومی درگذشت رهبر انقلاب کمونیستی کوبا را با شعار «من فیدل هستم» آغاز کرده اند.

فروش مشروبات الکلی متوقف شده، پرچم ها نیم افراشته اند و کنسرت ها لغو شده اند. راهپیمایی های عظیمی در میدان انقلاب هاوانا و شهر شرقی سانتیاگو برای بزرگداشت مردی که حکومت دیکتاتوری باتیستا را سرنگون کرد و خود شش دهه بر کوبا حکم راند، برگزار می شوند.

روزنامه ها در این جزیره ۱۱ میلیون نفری به جای رنگ معمول قرمز برای «گراناما» و رنگ آبی «جوان شورشی»، با جوهر سیاه چاپ شده اند.

مرد سالخورده ای که یک مغازه دولتی چاپ و تصویر را اداره می کند با یادآوری روزهای جوانیش در جزیره ای دور از جزیره اصلی کوبا که آب آشامیدنی هم نداشت می گوید: برای من مادرم اول است، بعد فرزندانم، بعد پدرم و بعد فیدل».

او می گوید: ما فقط فقیر نبودیم. بدبخت بودیم. تا این که فیدل و انقلاب آمدند. او به من انسانیت بخشید. من همه چیز را مدیون او هستم.

پلیس و ارتش حضور پررنگی برای برجسته کردن درگذشت این رهبر انقلابی تاریخی ندارند و در دانشگاه هاوانا که فیدل هم از آنجا فارغ التحصیل شده بود، هزاران دانشجو پرچم بزرگی از کوبا را تکان می دهند و شعار می دهند: زنده باد فیدل و زنده باد رائول.

هواداران کاسترو در لاپاز، بولیوی

دانشجوی جوانی که شلوار جین و تیشرت سفید به تن دارد فریاد می زند «فیدل نمرده است، چرا که همه مردم فیدل هستند» و بعد شعار می دهد «من فیدل هستم» و جمعیت هم او را همراهی می کنند.

دانشجوی دیگر می گوید: فیدل کوبا را روی نقشه آورد و کوبا را به الگویی برای مردم جهان، به ویژه مردم فقیر و به حاشیه رانده شده، بدل کرد.

علی رغم سال ها دعوای ایدئولوژیکی و سختی های ناشی از تحریم آمریکا، کوبای کاسترو به خاطر استانداردهای بالای آموزشی و پزشکانی در سطح جهانی تحسین شده است.

ادای احترام مردم نیکاراگوئه به فیدل کاسترو

رنه پرز، حسابدار بازنشسته و از اعضای سابق حزب کمونیست می گوید: کاری که فیدل برای آموزش و بهداشت رایگان انجام داد در سطح جهانی قابل توجه است. این اقدامات بی نظیر بودند و میراث اصلی او هستند.

جدا از دانشجویانی که شعار می دهند، زندگی در هاوانا تا حد زیادی مثل همیشه است، فقط کمی آرام تر و ساکت تر. فروشندگان به عابران غذا و صنایع دستی می فروشند، در حالی که شورولت دهه ۱۹۵۰ با کلی جای تصادف و پر از مسافر به راهش ادامه می دهد.

کارگر رستوران محبوب «لا روکا» در هاوانا می گوید: معمولا اینجا پر است، اما امروز فقط گردشگرها و شاید چند نفر کوبایی آمده اند. معمولا وضعیت برعکس است. به نظر می رسد کوبایی ها از این که پس از مرگ فیدل، خودشان خوش بگذرانند احساس راحتی می کنند.

جسد کاسترو سوزانده شده و خاکستر او در اطراف کوبا گردانده خواهد شد تا این که روز چهار دسامبر، مراسم تدفین دولتی برگزار شود. دیپلمات های غربی می گویند روز سه شنبه مقامات بلندپایه خارجی برای مراسم یادبودی که در میدان انقلاب برگزار می شود، به هاوانا خواهند آمد.

در مدت ۹ روز عزاداری هیچ مسابقه سطح بالای بیسبال - که پس از سیاست، محبوب کاسترو بود- برگزار نخواهد شد. همچنین تلوزیون دولتی کوبا، اتحادیه های دانشجویی و فدراسیون زنان کوبا هم راهپیمایی های کوچکی را برای اعلام حمایتشان از انقلاب برگزار خواهند کرد.

سفارت کوبا در گواتمالا

آنایدا گونزالس، استاد دانشگاه بازنشسته در استان مرکزی «کاماگوی» می گوید: اینجا همه ناراحت هستند. همه طرفدار فیدل اند. مردم کارشان را دنبال می کنند، اما با ناراحتی. من برای «فرمانده ام» خیلی غمگینم، واقعا انتظارش را نداشتم.

آخرین اخبار، تحلیل‌های ویژه و صفحه نخست نشریه‌های انگلیسی زبان در صفحه بین‌الملل