نگرانی کارشناسان از سرنوشت پارس جنوبی و غرب کارون

تحریریه پارسینه - آذرجزایری: براساس آمارهای موجود صنعت نفت کشور تا پایان برنامه ششم توسعه به بیش از ۱۰۰ میلیارد دلار سرمایه گذاری نیاز دارد در حالی‌که معاون امور بین الملل و بازرگانی وزیر نفت از انعقاد تنها ۱۰ میلیارد دلار قرارداد تا پایان سال در این صنعت خبرمی‌دهد.

این درحالی است که در صورت احتساب این رقم سرمایه گذاری در ۵ سال آینده نیز نمی‌توان امیدوار به جذب حجم سرمایه مورد نیاز این صنعت تا پایان برنامه ششم بود.

در خوشبینانه ترین حالت و احتساب جذب سرمایه ۱۰ میلیارد دلاری صنعت نفت در هر سال برنامه ششم می‌توان تنها امیدوار به رسیدن به سقف جذب تنها ۵۰ میلیارد دلار سرمایه بود که البته جذب این رقم نیز بسیار دور از ذهن به نظرمی‌رسد.

در حال حاضر نیز آمارهایی که از کاهش شدید حجم سرمایه گذاری در صنعت نفت جهان به گوش می‌رسد که این خود مزیدی بر علت خواهد بود.

در شرایطی سرمایه گذاری جهانی در صنعت نفت به شدت کاهش یافته که طرح های نفتی ایران به شدت نیازمند سرمایه گذاری است. بالاخص در حال حاضر میادین مشترک ایران چون پارس جنوبی نیاز مبرم به توسعه دارند، چراکه در حال حاضر نیز کارشناسان از گرایش گاز به سمت گنبد شمالی و کاهش فشار میدان گازی پارس جنوبی خبرمی‌دهند که این خود ضرری هنگفت برای کشور تلقی می‌شود.

بنا بر آمارها کل هزینه‌های انجام شده در پارس جنوبی به حدود ٦٤ میلیارد دلار می‌رسد که تا پایان دولت قبل این رقم بالغ بر ٥٥ میلیارد دلار بوده و سهم دولت یازدهم از این میزان ٩ میلیارد دلار است اما نکته قابل تامل این است که در دوسال گذشته ایران رکود همراه با تورم را تجربه کرده بود و تحریمها سبب شده بود تزریق منابع مالی به صنعت نفت با مشکل فراوانی مواجه شود و این مسئله چاره‌ای برای دولت جز اولویت بندی پروژه‌ها نگذاشته بود.

گفته شده است؛ برای تحقق کامل اهداف توسعه‌ای همه فازهای پارس جنوبی به حداقل ٢٣ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری ظرف سه سال آینده نیاز است.

این درحالی است که اخیرا مدیرعامل شرکت ملی نفت تاکید کرده است دستیابی به اهداف بالادست صنعت نفت در برنامه ششم توسعه به بیش از ١٠٠ میلیارد دلار سرمایه نیاز دارد و رشد ٩ درصدی صنعت نفت در پایان برنامه نیز با احتساب جذب این میزان سرمایه هدف گذاری شده است.

کاردر با اعلام اینکه شرکت ملی نفت ایران بسته ای از قراردادها را در دستور کار دارد، گفت: در برخی میدان های موضوع قرارداد، شرکت ایرانی به عنوان محور اصلی فعالیت می کند و می تواند از همکاری شرکت خارجی بهره مند شود اما در شماری دیگر مانند میدان های بزرگ، شرکت خارجی محور اجرای قرارداد است و باید با همکاری شریک ایرانی فعالیت های توسعه ای را انجام دهد.

وی ادامه داد: شرکت های ایرانی بهتر است در تعیین شریک های خارجی خود، از ظرفیت شرکت های نفتی بین المللی (IOC) استفاده کنند، زیرا این شرکت ها قادرند منابعی خارج از سقف ECA (پوشش بیمه ای) را به کشور وارد کنند و از این نظر، منابع مالی جدیدی برای کشور تعریف می شود؛ همچنین شرکت های خصوصی می توانند از منابع صندوق توسعه ملی بهره مند شوند.

مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران افزود: با تمهیدات اندیشیده شده برای تامین مالی پروژه های غرب کارون و پارس جنوبی، در این دو بخش نگرانی جدی وجود ندارد.با این همه باید به طور جدی در فکر جذب سرمایه باشیم؛ پارس جنوبی از سال ١٤٠٢ به بعد با افت تولید گاز روبرو می شود و نگهداشت تولید در این میدان به تامین منابع مالی و فناوری های روز نیازمند است.