.svg)
روحانی: برای پیشرفت نباید به قدرت‌های بزرگ امید بست
پارسینه: دکتر حسن روحانی برجام را ' یک راهبرد و رویکرد جدید برای تعامل مثبت و سازنده برای حل و فصل مسالمت آمیز بحران ها و چالش ها' توصیف کرد و گفت: ایران از هرگونه ابتکار عمل که مبتنی بر مذاکره باشد برای پایان بخشیدن به اختلافات موجود استقبال می کند.
روحانی سیاست خارجی ایران را مبتنی بر تعامل و گفتگو اعلام کرد و گفت: علی رغم اقدامات خصمانه و فشارهای گسترده سیاسی و اقتصادی علیه کشورِ من، به بهانه موضوع هسته ای، ایران از همان ابتدا بر گفتگوهای سازنده تأکید داشت .
متن کامل سخنان رییس جمهوری را می خوانیم :
بسم الله الر ّحمن الر ّحیم
رؤسای محترم کشورها و دولت ها،
وزرای محترم،
خانم ها و آقایان،
در ابتدا مایلم قدردانی دولت جمهوری اسلامی ایران را از ملت و دولت ونزوئلا، به خاطر مهمان نوازی صمیمانه، نسبت به اینجانب و هیأت همراه، در خلال برگزاری هفدهمین اجلاس سران جنبش عدم تعهد، اعلام نمایم .
در دورۀ چهارساله ای که ایران افتخار ریاست جنبش عدم تعهد را داشت، با استفاده از امکانات و توان خود، ظرفیت های جنبش را در جهت اهداف عالیه آن و افزایش کارآئی مجموعه نهادهای وابسته، به کار گرفت. در این دوره، دفتر هماهنگی، ترویکای جنبش، گروههای کاری آن در سازمان ملل و فراکسیونهای آن در شورای امنیت و تحکیم صلح ، بیش از 460 نشست در نیویورک برگزار کردند. دیگر نهادها و برنامه های سازمان ملل در ژنو، وین، لاهه و یونسکو نیز شاهد فعالیت جدی جنبش بوده اند. اعلام مواضع روشن غیرمتعهدها در خصوص مسائل مهم جهانی، همچون خلع سلاح ، اصلاح ساختار سازمان ملل ، حفظ صلح و حقوق بشر، محصول این رایزنی ها و نشستها بوده است .
همه می دانیم که توانمندی غیرمتعهّد ها در گروِ همبستگی بین اعضاء ، و افزایش کارآئی آن است. از این جهت در این دوره ، تلاش فراوان برای هم افزائی، تحکیم پیوندها و تفاهم درون گروهی صورت گرفته است. همچنین برای گسترش پیام عدم تعهد و تقویت مواضع جنبش، مذاکرات با شمال نیز با قوت پیگیری شده است. چندین دور مذاکره بین ترویکای جنبش ، با ترویکای اتحادیّه اروپا نمونه روشنی از این پیگیری هاست. مجموعه این تلاشها به تفصیل در گزارش فعالیتهای رئیس که تقدیم اجلاس شده، انعکاس یافته است .
جمهوری اسلامی ایران مفتخر است که پس از یک دوره چهارسالة ریاست بر جنبش عدم تعهد، این مسئولیت خطیر را تحویل دولت دوست، ونزوئلا می دهد. امیدوارم با اهتمام و تعهّد مقامات ونزوئلا در این مسئولیت مهم و با حمایت کلیه کشورهای عضو، دوره موفقیت آمیزی را برای فعالیت های جنبش عدم تعهد در پیش رو داشته باشیم. بی تردید مصوبات و نتایج این اجلاس مهم که با شعار «صلح، حاکمیت و همبستگی برای توسعه» تشکیل شده است، گام مهم دیگری برای تحقق اهداف والای جنبش عدم تعهد خواهد بود. در این جا لازم می دانم از همکاری و تعامل مثبت و سازندة کلیه اعضای جنبش عدم تعهد با جمهوری اسلامی ایران در دوره ریاست بر این جنبش ، تشکر نمایم. قطعاً بدون همکاری و مشارکت فعال کلیه اعضاء به ویژه کشورهایی که مسئولیت هایی در سازوکارهای مختلف جنبش عدم تعهد در مقرهای مختلف سازمان ملل متحد بر عهده دارند، کسب دستاوردهای حاضر میسر نبود .
حضار گرامی ؛
این اجلاس در حالی برگزار می شود که صلح در تمامی ابعاد آن در سرتاسر جهان در معرض خطر و تهدید قرار گرفته و نقض حاکمیت ملی کشورهای در حال توسعه، در پوشش های مختلف و صور گوناگون، انجام می گیرد. اعضای جنبش در مقطع کنونی بیش از هر زمان دیگری نیازمند همبستگی، همگرائی و هماهنگی می باشند. واقعیت این است که ما به عنوان مجموعه ای که حدود دو سوم اعضای سازمان ملل متحد را تشکیل می دهیم، بخش غیرقابل انکاری از راه حل ها، برای چالش های جهان امروزی هستیم .
آنچه در نظام بین الملل معاصر می گذرد، در چشم اندازی واقع بینانه، نگران کننده است. در مناسبات جهانی امروز، تمایلات هژمونیک و سلطه طلبی، واقعیتی غیرقابل انکار است. گرایش به قطب بندی های نظامی، همچنان در ذهنیت و رفتار برخی از بازیگران غلبه دارد. رقابت های تسلیحاتی، راه اندازی جنگ ها و تشدید منازعات، افزایش خشونت و مداخله در امور داخلی کشورهای درحال توسعه توسط صاحبان قدرت و ثروت، به صورت پیدا و پنهان، بخش هایی از مجموعه رفتارهایی است که جز با «منطق سلطه طلبی» نمی توان آن را تفسیر کرد .
خانم ها ، آقایان ؛
می توان گفت که اصول و اهداف اساسی جنبش عدم تعهد ، به نحوی طراحی و تنظیم شده است که برای تمامی کشورها به عنوان معیارهایی اساسی شناخته شود ، تا تمسک به آن، هم تضمین کننده استقلال، تمامیت ارضی و حاکمیت کشورها باشد، و هم ارتقاء دهنده منافع ملی، حسن همجواری، و برقرارکننده صلح و امنیت و توسعه پایدار در عرصه جهانی گردد . با پیروی از این اصول می توان به بهترین وجه ، بسیاری از مشکلات ، چالش های اساسی و بحران های جدی موجود را حل وفصل کرد .
در جمهوری اسلامی ایران ، از همان ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی تاکنون ، ما با شعار اصولی 'نه شرقی و نه غربی' در سیاست خارجی ، در انطباق کامل با روح عدم تعهد، حرکت کرده ایم. ما درحرکت از این نقطه عزیمت ، براین باوریم که تعامل با جهان ممکن است: جهانی که باید سیمای انسانی و عادلانه ای را که از همان آغاز در بطن آرمان های عدم تعهد وجود داشته است به خود بگیرد؛ و باید خود را منطبق با پویایی تحولات سیاسی، روز آمد کند .
ایران برخلاف تصویر سازی بنیاد گرایانه ای که از سوی بنگاه های دروغ پرداز و جنگ افروز بر آن تحمیل می شود، هیچگاه از نقطه نظر تقابل امر 'ملّی' و امر 'جهانی' ، حرکت نکرده است؛ و دفاع ما از جنبش های حق طلبانه جهان، به هیچ وجه، به مفهوم تقابل با ارزش¬های مقبول و مشروع انسانی و به معنای مداخله در امور داخلی دیگران نیست. برعکس، نظریه گفتمانیِ ایران برعلیه سلطه گری و جهان آشوبی، به همان اندازه که ریشه در آرمانهای دینی دارد، از پیشرفت های فکری نوین و ادبیات آزادیخواهی جهانی و اصول منشور ملل متحد نیز برخوردار است. آرمانهایی نظیر استقلال، آزادی، جمهوریت، مردم¬سالاری و حق تعیین دموکراتیک سرنوشت در پای صندوق های رأی، به همان اندازه که دینی و ملّی است، سرشتی جهانی دارد .
در سال های اخیر، حوادث بسیار ناگواری برای مردم سوریه، یمن، عراق و لیبی درون گردابِ رقابت های خودخواهانه و ویرانگر، وجدان میلیاردها نفر از مردم جهان را آزرده ، و نشانه ای است از عدم مسئولیت پذیری قدرت های بزرگ در برابر جراحاتی که هرروزه بر پیکر بی گناهان می نشیند .
جهانیان می دانندکه جمهوری اسلامی ایران، نخستین کشوری بود که نسبت به خطر جهانی تروریسم تکفیری در کشور سوریه هشدار داد. در همان حالی که، شماری از کشورهای غیر مسئول در خاورمیانه و غرب، سرگرم تجهیز و آموزش تروریست های تکفیری بودند، ما در کنار ملت و دولت عراق و سوریه در برابر یکی از جنایتکار ترین گروه های تروریستی ، ایستادیم .
دستان آلوده به خون این گروه ها و حامیان مالی و تسلیحاتی آن ها، هرگز پاک نخواهد شد. تنها پس از سرایت حملات خشونت بار این گروه ها به خارج از سوریه بود که، کشورهای حامی تروریسم تکفیری، با اکراه ، به تشکیل ائتلافی ناکارآمد علیه تروریسم روی آوردند. این همه در حالی است که هنوز جامعه جهانی کمترین موفقیتی را در اعاده حقوق زیرپاگذاشته شده ملت فلسطین و خاتمه دادن به اشغالگری کسب نکرده است .
قدرت های بزرگ نه تنها کمکی به رفع این آلام نکرده اند بلکه سهم بسزایی در استمرار فقر، خشونت،کشتار، جنگ و آوارگی میلیون ها نفر در کشورهای درحال توسعه دارند .
تمام این رویدادها، شاهدی است بر اینکه نباید برای کسب امنیت، توسعه و پیشرفت به قدرت های بزرگ امید بست. متأسفانه معدودی از کشورهای عضو، نیز ،با زیر پا گذاشتن اصول اولیه این جنبش و حمایت از تروریست ها، در برهم زدن آرامش و مداخله در امور داخلی سایر اعضا نقش دارند .
نتیجه این سیاست های غلط ، چیزی جز نابودی و بدنامی تاریخی برای این کشورها و گروه های تروریستی مورد حمایت آنان نبوده است .
ارسال نظر