سوریان از مدتها پیش ضربه شده بود
پارسینه: هیچوقت تماشای ناتوانی «قهرمان» لذتبخش نبوده و نخواهد بود. اینکه تصویر و قاب استثنایی قهرمان و اسطورههای ملی هر کشوری شکسته شود بدترین اتفاق ممکن است.
سپهر خرمی - تحریریه پارسینه | هیچوقت تماشای ناتوانی «قهرمان» لذتبخش نبوده و نخواهد بود. اینکه تصویر و قاب استثنایی قهرمان و اسطورههای ملی هر کشوری شکسته شود بدترین اتفاق ممکن است.
شکست حمید سوریان قهرمان بی چون و چرای یک دهه ی اخیر کشتی فرنگی دنیا رو میشه به فیلم سینمایی The Others تشبیه کرد. حمید، همان گریس استوارت(نیکول کیدمن) است که مدتها از مرگش میگذشت اما هنوز به این باور نرسیده بود. قهرمان سابق المپیک در مسابقات انتخابی، چپ و راست به حریفان گمنامش باخت اما به او وحی شده بود که هرطور شده باید سومین حضورش در المپیک را تجربه کند. اینکه مردم ما عادت به نخبه کشی دارند یک بحث است و اینکه خود نخبگان هم مردم را در این امر یاری میکنند بحثی دیگر.
سال ها پیش علیرضا دبیر با کتفی خراب، بدون توجه به شکست احتمالی، حق علی اصغر بذری را خورد و با بازوی تخم مرغی مقابل رقبای روس ضربه شد و به کشور بازکشت و هیچکس هم او را بازخواست نکرد که چطور حاضر شد یک مدال با ارزش المپیک را فدای خودخواهیهای خود کند و چگونه دوران اوج علی اصغر بذری را منحرف کرد تا صرفا" دو کشتی بیشتر در المپیک بگیرد؟
علی دایی نیز همینطور؛ فوتبال ایران را با نام او میشناسند. آقای گل جهان و بازیکن سابق بایرن مونیخ و هرتا برلین، با سابقه حضور در دو جام جهانی آنقدر از فوتبال ملی خداحافظی نکرد تا برای نیمکتنشینیاش دستور از تهران برسد...!
داستان برای سوریان نیز به شکلی متفاوتتر نسبت به سایر قهرمانان ایران تکرار شد. او که به راحتی و با اقتدار قهرمان المپیک لندن در وزن خود شده بود، پس از قهرمانی و مدالآوری از کشتی فاصله گرفت و به استراحت پرداخت و خیلی دیر به اردوی تیم ملی اضافه شد و در مسابقات انتخابی المپیک شکست خورد و در آخرین دوره انتخابی استانبول موفق شد جواز حضور در این مسابقات را کسب کند. بدن ناآماده و عدم انگیزه کافی و بیتوجهی به این مسایل باعث شد تا شکست او خیلی هم غیر قابل باور نباشد.
حالا شمع دوره ی طلایی سوریان به بدترین شکل ممکن روی تشک کشتی خاموش شد و در واقع برای همیشه « ضربه فنی » شد.
اگه حمید سوریان برای این وزن انتخاب شده، حتما جایگزین قدرتری نسبت به خودش نبوده...ت. سه دقیقه اول همون حمید سوریان طلایی لندن بود...تو این چند ماهم به گفته همه و مربیاش واقعا زحمت کشید، این ادبیات شایسته ش نیست...برای ما هم کوچیک کردن قهرمان وقتی به خواسته ما نرسید عادت شده....آیا الان کسی برای نادال یا جوکوویچ این عبارتا رو استفاده می کنه؟
یعنی محمد بنا مربی تیم کشتی فرنگی نمی دانست که حمید سوریان از لحاظ بدنی ضعیف است و نمی تواند کشتی بگیرد؟ چرا نگذاشتند به جای سوریان یک کشتی گیر جوانتر برود؟
تحلیل بسیار عالی بود.
سلام پارسینه
حق خوری علی اصغر بذری توسط علیرضا دبیر و مقامات وقت فدراسیون کشتی خصوصاً طالقانی رو خوب اومدی خوشم اومد تو اون سالها واقعاً مسیر ورزش حرفه ای بذری رو این اتفاق تغییر داد یادم هست چند ماه پس از پایان المپیک اون سال یکبار پدرم در بازار تهران آقای طالقانی رئیس وقت فدراسیون کشتی رو مشاهده کرده بود و در خصوص این حق کشی به ایشان اعتراض کرده بود
سوریان اون موقع که مدالش را به محمود جان اهداء کرد، از نظر امثال بنده ضربه فنی شد.