سخنان قابل تامل «احسان حدادی» پس از حذف

به گزارش پارسینه نایب قهرمان پرتاب دیسک المپیک لندن از فینالیست شدن در المپیک ریو بازماند و بیست و چهارم شد.

رقابت‌های دوومیدانی المپیک از جمعه ۲۲ مرداد درورزشگاه ماراکانای برزیل آغاز شده که احسان حدادی نایب قهرمان دوره قبل این رقابت‌ها در گروه B به مصاف ۱۸ پرتابگر دیگر رفت.او در پرتاب اول خود ۵۷ متر و ۸۶ سانتی متر پرتاب کرد و در پرتاب دوم رکورد ۵۹.۹۲ را ثبت کرد.

او در سومین و آخرین پرتاب خود دیسک را ۶۰.۱۵ پرتاب کرد تا وداع زودهنگام و غم انگیزی با المپیک داشته باشد. حدادی بین ۳۵ شرکت کننده، بیست و چهارم شد.

وی پس از حذف گفت: در طول دوران حرفه‌ای‌ام دو یا سه بار نتیجه بدی گرفتم، یک بار المپیک پکن بود و حالا هم ریو که در هر دو بار هم مصدوم بودم. نتیجه‌ام خیلی بد بود، امروز اولین روزی بود که مصدومیت‌ام اذیتم نکرد و علتش این بود که روز گذشته دکتر نوروزی طوری پای مرا معاینه کردند که اصلاً درد نداشتم.

* ۸ - ۹ ماه با درد تمرین کردم

وی ادامه داد:‌ وقتی ۸ - ۹ ماه با درد تمرین می‌کنیم یک روز هم که ممکن است که درد نداشته باشید، می‌ترسید که باز هم مصدوم شوید. رشته ما هم طوری است که زانو همیشه در حال خم شدن است و امروز هم دیدید هارتینگ قهرمان المپیک لندن هم نتوانست به فینال برسد.

*روزی ۶۵ آمپول تزریق می‌کردم و از درد گریه می‌کردم

ملی‌پوش پرتاب دیسک کشورمان گفت: در رشته ما مصدومیت خیلی تأثیرگذار است و هر کاری که باید می‌کردم را کردم. روزی حدود ۶۵ آمپول تزریق کردم، واقعاً درد می‌کشیدم و گریه می‌کردم. این آمپول‌ها را تزریق می‌کردم به امید اینکه به فینال برسم، دو سال است که نتایج خیلی ضعیفی می‌گیرم، در بازی‌های آسیایی هم که مدال گرفتم، نتیجه‌ام ضعیف بود.

* یک ماه نمی‌توانستم راه بروم و انگار دو عدد میخ به پایم فرو رفته بود

حدادی عنوان کرد: این قول را می‌دهم که اول مصدومیت‌ام را برطرف کنم، خدا شاهد است که بیش از یک ماه نمی‌توانستم راه بروم، مثل این بود که دو عدد میخ به پایتان فرو رفته باشد.

*انتظار داشتم بالای ۶۳ متر پرتاب کنم

نایب قهرمان پرتاب دیسک لندن عنوان کرد: اینها را نمی‌گویم که بهانه‌جویی کنم، خودم اعتراف می‌کنم که خیلی بد بودم، در این المپیک باید خوب پرتاب می‌کردم، از خودم انتظار داشتم که بالای ۶۳ متر پرتاب کنم که به فینال برسم، اما این اتفاق نیفتاد. شرمنده هیچ‌کس نیستم، چون واقعاً کم نگذاشتم. دردم را خیلی خوب کشیدم و فکر کنم تنها کسی بودم که در این المپیک بیش از همه درد کشیدم، یادم هست که فقط ۴ نفر مرا نگه می‌داشتند که یک آمپول به کف پا، ساق و زانویم بزنند، فقط به مردم خوبمان می‌گویم که مرا ببخشند که تا این حد به من انرژی دادند، از همان کسانی که در المپیک لندن بعد از مدال من خوشحال شدند، از همان‌ها عذرخواهی می‌کنم، نه آنهایی که از آن مدالم ناراحت شدند.

* همه چیز برایم فراهم بود و کم نگذاشتند، بدترین نتیجه کاروان ایران را گرفتم

وی ادامه داد:‌ از وزارت ورزش تشکر می‌کنم، کمیته ملی المپیک و کیومرث هاشمی تلاش زیادی برای من کرد، هاشمی یکی از افرادی است که واقعاً باید بگویم شرمنده او هستم، پیش از المپیک به من گفتند هرچه نیاز داری را اعلام کن و برایم کم نگذاشتند. کیهانی رئیس فدراسیون دو و میدانی هم زحمت کشید، در مجموع اصلاً از رکوردم راضی نیستم، بدترین نتیجه کاروان ایران را من گرفتم.

*اشتباه بزرگی داشتم که زانویم را عمل نکردم

حدادی عنوان کرد: بعد از بازی آسیایی که طلا گرفتم، اصلاً وقت نداشتم. یک سال بعد از آن در مسابقات جهانی حاضر شدم و باید حتماً خودم را به آن رقابت‌ها می‌رساندم. به آسیب‌دیدگی‌ام کاری نداشتم تا مشکلی پیش نیاید. یک اشتباه بزرگ کردم که سال گذشته زانویم را عمل نکردم، باید این کار را انجام می‌دادم.

*قرارنبود بیایم و خودم را ضایع کنم، این نتیجه برایم سنگین تمام می‌شود

قهرمان پرتاب دیسک آسیا با اشاره به اینکه اگر به فینال فکر نمی‌کردم اصلا به المپیک نمی‌آمد گفت: قرار نبود بیایم و خودم را ضایع کنم، دوست داشتم بیایم و نتیجه خوبی بگیرم. به فینال می‌رسیدم برای خودم خوب بود، چون در سال آینده با این شرایط می‌توانستم در لیگ‌های الماس شرکت کنم، الان نمی‌توانم با این شرایط شرکت کنم. این اتفاق برای من خیلی سنگین تمام می‌شود. هارتینگ هم همین شرایط را دارد، کسانی که به فینال نرسیدند، کارشان سخت می‌شود. اسپانسرها کنار می‌کشند و کسی حمایت نمی‌کند.