صادرات رب گوجه فرنگی سه و نیم برابر خودرو

تحریریه پارسینه؛ آذرجزایری: در حالی آمارها نشان می دهد که در سال گذشته ایران ۱۰۷ میلیون دلار خودرو صادر کرده است که در همین مدت صادرات گوچه و رب گوجه فرنگی ایران سه و نیم برابر این رقم بوده است.

براساس آمارهای موجود، سال گذشته صادرات گوجه و رب گوجه ۳۶۰ میلیون دلار بوده است. این آمار این سوال را ایجاد می کند که با وجود حمایت های بی رویه از صنعت خودروسازی چه توجیه اقتصادی پشت این حمایت ها از صنعت خودروسازی کشور وجود دارد؟ و آیا رسوخ مافیای خودرو در سطح سیاست گذاریهای کلان اقتصاد ایران صحت دارد؟
بودجه این صنعت اگر به بخش کشاورزی و حتی صادرات گوجه تزریق می شد قطعا ارزآوری این محصول از صنعت خودروی کشور بیشتر بود. چراکه صادرات گوجه و آب گوجه فرنگی ایران بدون هیچگونه حمایتی در حال حاضر سه ونیم برابر این صنعت است و همین امر به یک سوال جدی در جهت پاسخگویی تمامی مدیران صنعت خودروسازی کشور بدل خواهد شد!
سال ۱۹۵۶ همان سالی که خیابان سئول در تهران نامگذاری شد و خیابان تهران در سئول نامگذاری شد شهردار این شهر کره جنوبی برای اولین بار به تهران آمد.
شهردارسئول درسخنرانی عجیب خود گفت: من نمیدانم عمر من آنقدر کفاف خواهد داد که آن روزی را ببینم که سئول همچون تهران پیشرفت کند. شهردار سئول از ایران خودرو بازدید کرد و آن را مورد توجه و معیار فعالیت خود قرار داد.
چند سال پس از بازدید شهردار سئول از ایران خودرو، کره جنوبی از بانک جهانی برای ساخت کارخانه فولاد تقاضای وام کرد. آن زمان چنین درخواستی برای بانک جهانی خنده دار و عجیب بود. زیرا کره جنوبی معدن زغال سنگ نداشت که سنگ آهن بدست آورد و بیشتر تولیدش کلاه گیس خانوم ها و صادرات ماهی و سبزیجات تازه و نئوپان بود. که توسط شرکت ۳ ستاره(که امروز به سامسونگ معروف است) صورت می‌گرفت.
بانک جهانی تقاضای وام را رد کرد اما ژاپن به کره وام داد. کره جنوبی کارخانه را ساخت و این کار را آغاز کرد. با توجه به اینکه کره معدن و سنگ آهن نداشت. از استرالیا سنگ آهن وارد کرد و کارخانه فولاد خود را توسعه داد. شرکت پست کُرن ایجاد شد. حالا امروز کشور ما در بهترین حالت تنی ۳۰ دلار سنگ آهنگ را به کره جنوبی صادر می کند و ورق آهن را ۴۵۰ دلار از کره جنوبی وارد می کند.
کشوری که اراده می کند در خودرو سازی نقش داشته باشد ابتدا به سراغ کارخانه فولاد می رود تا ورقه های فولاد را بسازد. شرکت پست کُرن با این اراده ساخته شد. امروز ایران بزرگترین وارد کننده از پست کُرن هست!


با وجود اینکه این اتفاقات پس از دیدار شهردار سئول از تهران صورت گرفت و آنها با دیدن ایران خودرو دانستند چه کاری باید انجام دهند.
ایران می بایست بخاطر توانی که در زمینه فولاد داشت روی قطعه سازی کار می کرد. در زمینه قطعه سازی ایران برند می شد و تمامی خودروسازان دنیا را به عنوان هاب منطقه به خود وابسته می کرد. خودروسازی را رها می کردیم و قطعه ساز میشدیم.
اگر قطعه ساز می‌شدیم خودروسازی را به خود وابسته کردیم. به طوری که خودرو را وارد می کردیم و در عوض قطعه سازی انجام می‌دادیم. تولید کشور تنها برای کشور خودمان نبود بلکه برای تمامی خودرو ها تویوتا و پژو نیز قطعه تولید می‌کردیم.
حداقل از فضای پس از انقلاب ۴۰ سال گذشته است. خودروسازی ایران همچون نوزادی ۴۰ ساله ای است که هنوز شیر می‌خورد و این عجیب است. مسیر خودروسازی ما و هزینه هایی که صورت می‌گیرد اشتباه است.
این درحالی است که خودروسازها با افزایش تمایل مردم به واردات خودرو به کشور و کاهش فروش خود به دنبال تغییر مجدد تعرفه های خودرو هستند. دراین بین براساس اظهارات رئیس شورای رقابت به منظور تحقق اقتصاد مقاومتی و برای حمایت از تولیدکنندگان تعرفه‌ها دست نخواهد خورد. اقتصاد مقاومتی اقتصادی رقابتی است و اگر رقابت نباشد این اقتصاد معنا نمی‌یابد.
رضا شیوا در برنامه ویژه گفتگوی خبری شبکه دو سیما یکی از وظایف شورا را تسهیل ورود بازیگران جدید به کشور دانست و با بیان اینکه ما موانعی را که در این راه قرار داشته برداشته‌ایم، تصریح کرد: مواد ۴۲ تا ۹۳ قانون اساسی شرح وظایف شورای رقابت است و شورا می خواهد جامعه به تعادل و عدالت اقتصادی برسد.

در عین حال دکتر فضلی پور یک کارشناس مسایل اقتصادی تاکید دارد: ایران هیچ گاه خودرو‌ساز نمی شود. خودروسازی باید از کشور جمع شود.
نماینده کلینیک برند سوئیس در ایران متذکرشد: خواهشم این است که برای یک سال خودروسازی را تعطیل کنند و هزینه‌ای که در خودروسازی صرف می شود به بخش کشاورزی اختصاص داده شود تا اثر مثبت آن را در اقتصاد کشور شاهد باشیم و ببینیم کدام صنعت خدمت بیشتری به کشور می کند.
به گفته وی، سال ۲۰۰۵ زمانی که ایران عضو ناظر WTO شد سازمان تجارت جهانی حدود ۳۴ قلم کالای استراتژیک را به ایران معرفی کرد که ایران بر روی آنها برنامه ریزی کند. مهم ترین آن کشاورزی بود. از میان آن لیست ما توانمندی خوبی در بخش زعفران، پسته، فرش و معدن داشتیم که متاسفانه در حال حاضر همه در حال از دست رفتنند.
فضلی پور با اشاره بر اینکه ما نمی دانیم به کجا می‌خواهیم برویم و فرقی نمی‌کند کشاورزی را نابود کنیم یا فرش را تاکید کرد این روزها در بخش اقتصادی کشور صرفا حرکت می‌کنیم.

از سویی دیگر، یک کارشناس صنعت خودرو با اعلام اینکه در انتقال تکنولوژی و دانش فنی به یک خودروساز تبدیل خواهیم شد، گفت: این یک اشتباه است که بدانیم با داخلی سازی کردن محصولات شرکت‌های خارجی خودروساز می‌شویم.
براساس اظهارات ابوالفضل خلخالی اگر صرفاً تولید محصول شرکت خارجی همانند ستیروئن در کشور مطرح باشد، کشور اصولاً به یک سایت ایرانی برای تولید محصولات فرانسوی تبدیل خواهد شد.

خلخالی با بیان اینکه همین امر باعث می‌شود تا هزینه‌های زیادی به کشور تحمیل شود، گفت: ما باید بررسی کنیم ایجاد شغل به چه قیمتی است، نباید شرکت‌های خودروسازی را به سایت داخلی برای تولید محصولات خارجی تبدیل کنیم. البته تنها در شرایطی انعقاد قرارداد با شرکای خارجی به صرفه است که منجر به خودروساز شدن ایرانی‌ها باشد. در غیر این صورت هیچ صرفه اقتصادی ندارد.

وی ضمن بیان این که با انتقال تکنولوژی و دانش فنی به یک خودروساز تبدیل خواهیم شد، گفت: باید اول به این پرسش پاسخ دهیم که آیا داخلی سازی کردن محصولات خارجی صرفه اقتصادی دارد یا خیر. این یک اشتباه است که بدانیم با داخلی سازی کردن محصولات شرکت‌های خارجی خودروساز می‌شویم. امروز در دنیا یک شرکت وقتی محصولی را تولید می‌کند ۴۰ درصد قطعات آن با محصولات دیگر آن شرکت‌ها مشترک بوده و امکان استفاده دارد. اما ما در ایران در شراکت‌های خارجی محکوم هستیم قطعه محصول آنها را فقط تولید کنیم که این موضوع پتانسیل قطعه سازی داخلی ما را دچار مشکل خواهد کرد.


این درحالی است که تا کنون کشورهایی چون پاکستان، پاناما، گرجستان، آذربایجان، آلمان، ارمنستان، استرالیا، افغانستان، امارات متحده عربی، انگلستان، بحرین، تاجیکستان، ترکیه، ساحل عاج، سنگاپور، سوئد، سودان، عمان، روسیه، قرقیزستان، قزاقستان، قطر، کانادا، کویت، نیوزیلند و هلند در این مدت از ایران رب گوجه فرنگی خریده‌اند.
حال این سوال ایجاد می شود که خودروسازهای داخلی تا کنون به چند کشور مطرح دنیا صادرات خودرو داشته اند و خودروسازی ایران چه جایگاهی در این صنعت جهانی دارد؟ آیا واقعا مافیای خودرو در بخش سیاست گذاریهای کلان اقتصادی کشور هم رسوخ کرده است؟