.svg)
تاثیر یارانه نقدی بر اقتصاد روستانها
پارسینه: اجرای طرح هدفمندی یارانه ها وضعیت اقتصادی روستاییان را بهبود نداد .
بررسی های صورت گرفته از سوی مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی نشان می دهد شکاف عمیق درآمدی میان شهریان و روستاییان در ایران حتی با اجرای طرح هدفمندی یارانه ها نیز بهبود نیافت. بررسی درآمد هر فرد شهری نسبت به هر فرد روستایی نشان می دهد در بازه زمانی سال های ۱۳۸۰ تا ۱۳۹۳ درآمد هر فرد شهری حدودا ۹۰ درصد بیشتر از هر فرد روستایی بوده است .
این نسبت در سال های ۱۳۷۸ تا ۱۳۸۹ در بیشترین حد خود قرار داشته است و هر چند بعد از سال ۱۳۸۹ ، یعنی مقطع اجرای هدفمندی یارانه ها اندکی بهبود یافت اما وضعیت از سال ۱۳۹۱ به بعد ، با جهش قیمت ارز مجددا به روال سابق برگشت . بررسی ها نشان می دهد میزان درآمد هر فرد شهری در سال ۱۳۹۳ حدود ۸۷ درصد بالاتر از درآمد یک فرد روستایی است . در حالی هدفمندی یارانه ها بهبود وضعیت زندگی در روستاها را سبب نشده است که یکی از اصلی ترین اهداف مجریان این طرح در دولت دهم بهبود وضعیت اقتصادی دهک های پایین و کم درآمد عنوان شده بود .
به این ترتیب ایجاد عدالت و افزایش سطح رفاه در خانوارهایی که در دهک های پایین درآمدی قرار دارند از شعارهای اولیه اجرای طرح هدفمندی یارانه ها بود، اما در عمل محقق نشد .
این عامل را می توان یکی از مهمترین انگیزه های جوانان روستایی برای مهاجرت دانست چرا که بسیاری از جوانان روستایی با هدف یافتن شغلی درآمدزا روستاها را ترک می کنند که این روند به خالی شدن منابع تولیدی کشور انجامیده است .
بررسی ها نشان می دهد فعالیت های دولت در سال های گذشته در روستاها به جای آنکه مبتنی بر نگاه توسعه ای باشد، بر نگاه عمرانی مبتنی بوده است .
بر این اساس برآوردهای صورت گرفته نشان می دهد بخش مهمی از درآمدهای روستاییان که در سال ۱۳۹۳، یعنی مقطع پایانی بررسی حتی از هزینه های این گروه از جمعیت کمتر شده است از محل فعالیت در حوزه کشاورزی حاصل شده است . بر اساس این گزارش در حال حاضر جمعیت روستاییان ایران به حدود سی درصد رسیده است .
تداوم این روند می تواند تهدید جدی برای اقتصاد کشور تلقی شود چرا که جمعیت مولد کشور در این راستا تحلیل رفته است. شهرنشین شدن بیش از ۷۰ درصد از جمعیت ایران می تواند وابستگی کشور را به واردات مواد غذایی و ... افزایش دهد . رشد جمعیت شهری، رشد مصرف را نیز در پی دارد و برآوردهای کارشناسی نشان می دهد که سقوط جمعیت روستایی و رشد جمعیت شهری متناسب با بنیان های اقتصادی کشور نبوده است .
این نسبت در سال های ۱۳۷۸ تا ۱۳۸۹ در بیشترین حد خود قرار داشته است و هر چند بعد از سال ۱۳۸۹ ، یعنی مقطع اجرای هدفمندی یارانه ها اندکی بهبود یافت اما وضعیت از سال ۱۳۹۱ به بعد ، با جهش قیمت ارز مجددا به روال سابق برگشت . بررسی ها نشان می دهد میزان درآمد هر فرد شهری در سال ۱۳۹۳ حدود ۸۷ درصد بالاتر از درآمد یک فرد روستایی است . در حالی هدفمندی یارانه ها بهبود وضعیت زندگی در روستاها را سبب نشده است که یکی از اصلی ترین اهداف مجریان این طرح در دولت دهم بهبود وضعیت اقتصادی دهک های پایین و کم درآمد عنوان شده بود .
به این ترتیب ایجاد عدالت و افزایش سطح رفاه در خانوارهایی که در دهک های پایین درآمدی قرار دارند از شعارهای اولیه اجرای طرح هدفمندی یارانه ها بود، اما در عمل محقق نشد .
این عامل را می توان یکی از مهمترین انگیزه های جوانان روستایی برای مهاجرت دانست چرا که بسیاری از جوانان روستایی با هدف یافتن شغلی درآمدزا روستاها را ترک می کنند که این روند به خالی شدن منابع تولیدی کشور انجامیده است .
بررسی ها نشان می دهد فعالیت های دولت در سال های گذشته در روستاها به جای آنکه مبتنی بر نگاه توسعه ای باشد، بر نگاه عمرانی مبتنی بوده است .
بر این اساس برآوردهای صورت گرفته نشان می دهد بخش مهمی از درآمدهای روستاییان که در سال ۱۳۹۳، یعنی مقطع پایانی بررسی حتی از هزینه های این گروه از جمعیت کمتر شده است از محل فعالیت در حوزه کشاورزی حاصل شده است . بر اساس این گزارش در حال حاضر جمعیت روستاییان ایران به حدود سی درصد رسیده است .
تداوم این روند می تواند تهدید جدی برای اقتصاد کشور تلقی شود چرا که جمعیت مولد کشور در این راستا تحلیل رفته است. شهرنشین شدن بیش از ۷۰ درصد از جمعیت ایران می تواند وابستگی کشور را به واردات مواد غذایی و ... افزایش دهد . رشد جمعیت شهری، رشد مصرف را نیز در پی دارد و برآوردهای کارشناسی نشان می دهد که سقوط جمعیت روستایی و رشد جمعیت شهری متناسب با بنیان های اقتصادی کشور نبوده است .
منبع:
خبرآنلاین
ارسال نظر