بودن یا نبودن موسیقی!

بیست‌وششمین نمایشگاه ملی صنایع دستی در شرایطی برگزار می‌شود که مطابق با اعلام مسئولین این رویداد، هیچ‌گونه ساز و ابزارهای نواختن موسیقی در این نمایشگاه عرضه نمی‌شود؛ اتفاقی که نمی‌توان وقوعش را به جریان‌های مخالف نسبت داد و هر ناظر بی‌طرفی را با این پرسش مواجه می‌کند که آیا اساساً هنر و به طور خاص موسیقی جزو اولویت‌های دولت محسوب می‌شود یا برخی دولتمردان از به حاشیه رفتن این حوزه بدشان نمی‌آید!

به گزارش «تابناک»؛ در آستانه برگزاری نمایشگاه ملی صنایع دستی، «بهمن نامور مطلق» معاون صنایع دستی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری اعلام کرد: «طبق نظرسنجی که انجام دادیم، هنرمندان از نمایشگاه‌هایی که در مصلا برگزار می‌شد، تجربه‌ی خوبی داشتند. گرچه برگزاری نمایشگاه در مصلا محدودیت‌های خاص خودش را دارد و به ما اجازه ندادند، ادوات موسیقی سنتی را که یکی از هنرهای اصیل ایرانی است، به نمایش بگذاریم.»

عدم ارائه سازها در نمایشگاه صنایع دستی برای نخستین بار رخ می‌دهد و تاکنون نیز کوچک‌ترین نقدی درباره فروش یا نمایش ابزار موسیقی در این نمایشگاه مطرح نشده و فتاوایی درباره حرمت خرید و فروش ابزار موسیقی وجود ندارد، بنابراین جلوگیری از نمایش این صنایع دستی ایران در نمایشگاهی ملی، کاملاًٌ سلیقه‌ای است و متاسفانه سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی نیز ظاهراً کوچک‌ترین مقاومتی نکرده است!

نکته دیگر اینکه تاکنون تصور می‌شد کنترل مصلای تهران در اختیار دولت است و حتی برای تکمیل پروژه مصلی نیز چالشی میان دولت و شهرداری در چند سال اخیر شکل گرفت که دولت اعلام کرد اجازه تکمیل این پروژه را به سایر سازمان‌ها نمی‌دهد و سپس، تا حدودی بر روند تکمیل این پروژه عظیم سرعت و اعتبار مضاعف بخشید.

بنابراین به نظر می‌آید اگر دولت اراده‌ای داشت، مانعی سختی برای ارائه ابزارهای موسیقی در مصلا وجود نداشت و حتی اگر مدیریت فرادولتی بر این نهاد حاکم بود نیز در مقام اصرار دولت برای چنین مسئله‌ای مقاومت نمی‌شد، چرا که بر اساس حکم فقهی یا دیدگاه شرعی خاصی، چنین تصمیمی اخذ نشده و بنیان چنین تصمیماتی، سلیقه‌ای است و حتی اگر مبنای محکمی داشت -که ندارد- امکان ارائه و نمایش سازها در غرفه‌های خارج از ساختمان‌های اصلی و در محوطه مصلای تهران وجود داشت.

با این اوصاف این پرسش مطرح می‌شود که آیا باید تمام غفلتی که درباره وقایع تلخ در حوزه موسیقی رخ می‌دهد به پای مخالفان نوشت یا با توجه به اتفاقات نظیر همین حذف بی‌سروصدای ساز موسیقی و عدم مقاومت مسئولان دولتی، در دولت اراده‌ای برای حمایت از موسیقی نیست؟ آیا اساساً موسیقی جزو اولویت‌های دولت یازدهم محسوب می‌شود که حاضر هستند برای بسط آن هزینه بپردازند یا زینت المجالسی است که باید از وجودش به عنوان ابزار مناسب تبلیغاتی بهره برد؟!

حذف سازهای موسیقی در حالی رخ داد که سایر کشورها در حال مصادره ابزارهای موسیقی اصالتاً ایرانی و ثبت این آلات موسیقیایی در یونسکو به نام سایر کشورهای منطقه ثبت می‌شود و متاسفانه مسئولان کشورمان با «خودسانسوری»، عملاً خواسته یا ناخواسته عرصه را فراهم می‌سازند تا این میراث ایرانی بیش از پیش در حاشیه قرار گیرد و موسیقی در کشورمان مهجور شود.

این تصمیم تازه را نمی‌توان به گردن دیگران نظیر مخالفان برگزاری کنسرت‌های موسیقی انداخت و در حقیقت اعلام چنین واقعه‌ای نشان می‌دهد در دولت نیز ژست حمایت از موسیقی پررنگ‌تر است و وقتی لازم باشد حتی برای پیشبرد امور روزمره همچون تغییر مکان نمایشگاه صنایع دستی به مصلای تهران، به سادگی چراغ سبز حذف موسیقی داده می‌شود.