یک درس از جنگ اعراب و اسرائیل در ۱۹۷۳

اکثریت بر این عقیده بودند که این تانکها به دوتیپ مستقل داده شوند و T-54/55 های آنها جایگزین T-34 های یگان های دیگر شوند.

برخلاف اکثریت(روز دوم تصمیم گیری شاذلی تنها فرد مخالف طرح دیگران بود) ، سعدالدین شاذلی خواستار تحویل آنها به دو لشگر زرهی بود.استدلال وی این بود که در صورت برخورد با مقاومت شدید دشمن ، توانایی لازم برای وارد آوردن ضربه ای قدرتمند وسرنوشت ساز را داشته باشیم ولی تقسیم تانکها در تیپ های مستقل زرهی شاید موجب بکارگیری آنها در محورهایی میشد که شاید اهمیت چندانی نداشته باشند (که درستی این پیشنهاد پس از رخنه اسرائیل میان ارتش دوم وسوم مصر تایید شد ولی زمان از دست رفته بود).

نکته جالب ماجرا که برای اذهان عمومی جهان سوم کاملا آشناست بر میگردد به نحوه برخورد با انتقاد شاذلی در جلسه سران ارتش .در جلسه فوق علاوه بر وزیر جنگ و سایر مقامات لشگری ،مستشاران شوروی هم حاضر بودند وموافق با نظر شاذلی.وزیر جنگ با لحن طعنه آمیز رو به رئیس مستشاران میکند و میگوید:"می بینم که با سرلشگر شاذلی کاملا هم نظر هستید!".
وی در خاطرات خود نوشت:"ممکن است عقیده یک فرد آزادمنش با دیدگاه آمریکا یا شوروی یکسان باشد آیا هرگونه همسویی با یکی از دو ابر قدرت به معنی مزدوری است؟ دراین صورت باید گفت همه مصریان مزدور آمریکا یا شوروری هستند!