اژدها وارد می شود؛بازگشت جسارتی‌ دریغ شده به سینما

تکانه عمیقی است به سینمای منفعلی که پشت سنگر تعهد اجتماعی، تیرهوایی شلیک می‌کند. بالا و پایین کردن مخاطبی است که دنبال شعار‌های به روز شده و فرم‌های تکرار شده، روی صندلی سالن‌های خالی می‌نشیند و نیت کرده، آدم‌های جنوب شهری ببیند و دیالوگ‌های شمال‌ شهری بشنود. به چالش کشیدن سینمایی که همه حرفش را می‌توان در یک یادداشت چهارصد کلمه‌ای در نشریات روز منتشر کرد.

سینمای ایران امروز با فیلم مانی حقیقی نمی‌داند چه بکند. روی دستش مانده است. بفروشد عجیب است و نفروشد غریب. معادلات سینمای ایران هنوز برای اکران روایت سوررئالیستی با آدم‌های مستند تنظیم نشده و در پهنه سینمای به شدت مرزبندی شده ایران، برای فیلمی که نه اجتماعی‌ است، نه پلیسی و نه سیاسی، هنوز جبهه‌ای فراهم نشده است.

در این جبهه تازه که انگار در آن خبرهای تازه‌ای‌ است؛ سینمای ایران مجبور است دست از خمیازه کشیدن بردارد و دست و پایش را جمع کند و به ذهن کوچک شده‌اش فشار بیاورد و در خاطرش زنده کند که زمانی فرم بدیع و محتوای عمیق تا این حد در دوردست نبود. سینمای ایران را تاجران بنا نهادند، اما جوانانی چون فرخ غفاری و ابراهیم گلستان، سهراب شهید ثالت و عباس کیارستمی بانی طوفانی‌ترین روز‌هایش شدند. فیلم تازه مانی حقیقی یادآوری صریح روز‌هایی از خاطر‌رفته جسورانه‌ای است که «خشت و آینه»، «طبیعت بی‌جان» و «گزارش» خورشید‌ تابان آن بودند.

حالا سینمای ایران با این فرزند ناهمگون که از میان ملودرام‌های تلخ و تریلر‌های سیاسی و کمدی‌های خانوادگی سر از تخم درآورده؛ باید کمی یاد جوانی و جسارت کند. فیلم مانی حقیقی ممکن است که فروشی نداشته باشد

. این را همه کارشناسان سینمای ورشکسته ایران می‌دانند. فیلم مانی حقیقی ممکن است که به سختی اکران شود، مثل همه فیلم‌‌های مهم تاریخ سینمای ایران که به سختی از خلق‌های تنگ سینماداران راهی پرده شدند.

فیلم مانی حقیقی ممکن است که زود از نمایش حذف شود ، مثل اکثر فیلم‌هایی که زود برداشته شدند تا بعد‌ها در تاریخ دوباره دیده شوند. اینها رسوم همیشگی سینمای ایران است. اما همیشه تاریخ را کسانی ورق می‌زنند که مورخ نبوده‌‌اند. اهمیت فیلم «اژدها وارد می‌شود» در سینمای امروز ایران را تاریخ مشخص خواهد کرد. بدون شک خواهند نوشت که یک روز سرد زمستانی اژدها وارد شد. گرمای حضور این اژدها را می توان برای تاریخ سینمای ایران نگه داشت.

| مینا اکبری |منتقد/آفتاب یزد