ریاض در محاصره هندسه مقاومت

ریاض امروز نگران از دست دادن توان سیاسی خود برای تغییر قواعد بازی در منطقه است؛ اصلی که ثبات و استقرار سیاسی سعودی را می توانست برای مدت زمان طولانی تضمین کند.

نداشتن پشتوانه مردمی و شاخصه های اقتدار، مهمترین انگیزه وابستگی سیاسی ریاض و دولت های ذره بینی حاشیه خلیج فارس است.

از این روست که آرمان فلسطین نیز دستاویز این دولت های عربی برای امتیاز گیری سیاسی از غرب و نیز تضمین پایداری سیاسی آنان شده است.

ریاض که در این سه دهه تلاش بسیار کرد تا نقش پدرخواندگی اعراب را در منطقه داشته باشد این بار در برابر انبوهی از بحران ها و آن هم در چندین انقلاب مردم یمن و بحرین با رویکرد اسلامی، هندسه مقاومت را گسترش داده است و مرزهای آسودگی سیاسی ریاض را محدود کرده است. برنامه ریزی سعودی و بکارگیری برگه داعش برای بازیابی توان سیاسی و تاثیرگذاری بر تحولات منطقه نیز نتوانست نتیجه بخش باشد. و این دلیل آشفتگی های سیاسی و اقتصادی سعودی است. شتاب زدگی در پیش بینی نتیجه تحولات سوریه بزرگترین اشتباه راهبردی غرب و سعودی هاست. آنان گمان می کردند که در همان سال آغازین، بحران سوریه به نفع گروه های تروریستی تمام خواهد شد و یکی از اصلی ترین محورهای مقاومت در منطقه نابود می شود. همین اشتابه و امیدواری به شکست سوریه و نیز فرایند بیداری اسلامی، آنان را وادار کرد تا اشتباهات بیشتری را انجام دهند که جنگ یمن مهترین آن بود و اکنون نیز در باتلاق آن فرو رفته اند.

با این حال سخن گفتن از اعزام نیرو به سوریه تنها تفسیری از شکست های سنگین نوچه های آنان است بی تردید می توان گفت که امروز ریاض در هندسه مقاومت هضم شده است و جغرافیای اندیشه وهابیت نیز هر روز تنگ تر می شود و امیدی به آن نیست.

حال این روزهای پسران عبدالعزیز چون کسانی که به پایان راه رسیده اند، پادشاهان فرسوده و شاهزادگان بی خرد سعودی از تنها عنصری که برای تفسیر و تحلیل معادلات بهره نگرفته اند، خردورزی و سیاست است.

چیزی فرصت نمانده است تا پایان عمر این پدرخوانده را دید. سرنوشتی که دیکتاتورهای عربی را بلعید.

*منبع: روزنامه سیاست روز