.svg)
خدا کفار را آرام، آرام به سوي عذاب می‌کشاند
پارسینه: امام صادق عليه‌السلام: «لَوْ أَنَّ مُؤْمِناً فِي جَزِيرَةٍ مِنْ جَزَائِرِ الْبَحْرِ لَابْتَعَثَ اللَّهُ لَهُ مَنْ يُؤْذِيه» (كافي، ج 2، ص 251.)؛
يعني اگر مؤمنی به تنهايي در جزیره دورافتاده‌اي زندگی کند، خدا کسی را به آن جزیره مي‌فرستد، تا اذیتش کند.
چرا؟ چون مؤمن باید آزموده شود؛ بر خلاف كافر كه خدا وسایل خوشی‌اش را در اين دنيا فراهم مي‌کند؛ اما بهره‌مندي كافر از آنها در واقع عذاب املاء و استدراج است.
خداوند در قرآن می‌فرماید: «إِنَّمَا يُرِيدُ اللّهُ لِيُعَذِّبَهُم بِهَا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَتَزْهَقَ أَنفُسُهُمْ وَهُمْ كَافِرُونَ»8؛ يعني خدا کفار را آرام، آرام به سوي عذاب می‌کشاند، تا عذابشان سخت‌تر شود. در حالي‌كه خدا برای مؤمن گرفتاری‌هايي را پیش می‌آورد، تا به وسيله آنها او را بيازمايد و در نتيجه تحمل و صبر در مقابل آنها درجاتش عالی‌‌تر شود. از همين‌رو حتی اگر مؤمن در جزیره‌اي تنها باشد، خداوند كسي را براي آزار و اذيت او مي‌فرستد.
اينقدر با خدا مزاح نكنيد. مگه خدا اون نقدر بيكاره و نشسته تا من و تو رو ازمايش كنه. خوب وقتى خودش از تخم سيب، درخت سيب بوجود مياره كه نميتونه بگه خوب حالا امتحان كنم ببينم شايد انار شد.
اين عظمت و كهكشانهاى لايتناهى رو كه همشون طبق نظم و تدبير خودش مثل داده هاى يك كامپيوتر حركت ميكنند رو گذاشته تا يكى رو بفرسته تو يك جزيره و اون رو عذاب بده چون موٰمن هست. اين طرز تفكر باعث بى ابروئى پروردگار ميشه و نوجوانان رو به گمراهى ميكشونه.