وضعیت بحرانی ورزش استان گیلان

دلایل عقب ماندگی ورزش ایران تماما به کیفیت ورزشکاران و مربیان مربوط نیست بلکه این موضوع را می توان یکی از عوامل رده چندم دانست. سال هاست که مطبوعات کشور در تلاش اند تا ضعف مدیریتی و عدم توانایی بعضی از مدیران ورزشی را به چالش بکشند و راه پیشرفت را هموار تر کنند. این موضوع تنها به مطبوعات مربوط نمی شود و برنامه های صدا و سیما جمهوری اسلامی ایران هم به برسی علل این مشکل می پردازند اما تا کنون کمتر فعالیت بنیادی دیده ایم و هرچه ورزش ایران انرژی پتانسیل خود را بیشتر نشان می دهد به همان اندازه عدم کفایت برخی مسوولین این انرژی را هدر می دهند. مدیر کل ورزش و جوانان استان گیلان هم از این دسته محسوب می شود شخصی که بدون داشتن سابقه مدیریتی مدیر کل شده است.

ورزش استان گیلان همواره معرف بسیاری از قهرمانانی است که از گذشته تا کنون برای مردم ایران خاطره سازی کرده اند از محمود نامجو قهرمان المپیکی رشتی گرفته تا کاپیتان تیم ملی فوتبال سیروس قایقران انزلی چی، نام و آوازه تیم های فوتبال گیلان هم برای بسیاری حس نوستالژیک به همراه دارد و این تیم ها از محبوبیت خاصی در بین هواداران فوتبال ایران بر خوردار هستند. سپیدرود رشت، داماش گیلان، ملوان بندرانزلی و چوکای تالش اسامی تیم هایی هستند که اکنون فوتبال دوستان به ماندن و نماندشان مشکوک اند! اینکه هنوز باشگاه ها وجود دارند و یا نه، بسیاری هنوز نمی دانند سپیدرود رشت یا چوکای تالش وجود دارند یا از بین رفته اند! داماش گیلان یکی از پر هوادارترین تیم های چند سال پیش ایران در حالت کما به سر می برد و تنها ملوان بندرانزلی پرچم دار کشتی به گل نشته ورزش گیلانی ها است که آن هم با سیلی صورت را سرخ نگاه داشته است. بحرانی بودن ورزش گیلان تنها به فوتبال ختم نمی شود و در دیگر رشته های ورزشی هم فضا بسیار غبار آلود است.

حدودا بیست ماه پیش مسعود رهنما سرمربی پیشین تیم ملی کارته جمهور اسلامی ایران از سوی وزیر ورزش و جوانان به عنوان مدیرکل ورزش و جوانان استان گیلان منصوب شد تا این بار وزرش استان چشم امید به مربی داشته باشد که از روی تاتامی به پشت میز ریاست یکی از اداره کل های نابسامان استان گیلان رسید است، اما در کارنامه مسعود رهنما خبری از تجربه مدیریتی وجود نداشت وی حتی تجربه مشاور مدیرکل هم در کارنامه خود ندارد ولی حالا مدیرکل ورزش گیلان است، مسعود رهنما تا قبل از منصوب شدن به این پست تنها سمت سرمربی تیم ملی کارته و رییس ورزش قهرمانی استان گیلان را با خود یدک می کشید که نمی توان این دو سمت را دلیلی برای انتصاب وی به عنوان مدیرکل دانست. اگر ملاک ریاست، مربی گری در تیم ملی است که ما نه تنها در گیلان بلکه در ایران سرمربی های بسیاری داریم که بتوانند به چنین سمت هایی دست یابند و به قولی به ورزش کشور خدمت کنند.

هنگامی که رهنما به صندلی ریاست تکیه زد گیلان در لیگ برتر فوتبال دو نماینده داشت که هر دو تیم از شرایط تقریبا مناسبی برخوردار بودند و سپیدرود هم در لیگ دسته دوم حضور داشت که با آمدن رهنما داماش در حضور پرشور هواداران خود به لیگ یک سقوط کرد و سپیدرود به لیگ دسته سوم، که مدیران سپیدرود با خریداری سهمیه یکی دیگر تیم گیلانی در لیگ دو سپیدرود را آسانسوری به لیگ بالاتر آوردند، که حالا آن هم با مشکلات شدید مالی روبه رو شده است، چوکای تالش هم به همان حال رها شده است و کسی از سرنوشت لانه عقاب ها اطلاع چندانی ندارد، این نابسامانی ها تنها به فوتبال ختم نمی شود و مشکلات رشته های دیگر ورزشی به باتلاقی تبدیل شده که ورزش گیلان را در خود فرو می برد. تعداد زیادی از هیات های ورزشی استان به دلیل حاشیه های ایجاد شده توسط اداره کل به دست سرپرست ها اداره می شود و در کل برگزاری مجمع در استان گیلان مرسوم نیست! یا برگزار نمی شود و یا در زمان برگزاری نمایندگانی از وزارت ورزش و جوانان رای به ابطال انتخابات می دهند و برگزاری مجمع انتخابات رییس هیات استان به زمان نامشخصی موکول می شود این موضوع بسیاری را متعجب کرده است که چرا رهنما سعی در برگزار نکردن مجمع دارد.

بوکس، جودو، والیبال، وزنه برداری، کشتی، بدمینتون، ووشو، کاراته ، بسکتبال و ... از جمله رشته هایی هستند که در یک سال اخیر حاشیه ها و شایعات بسیاری را به همراه داشته و فضا ورزش استان را غبار آلود کرده اند و این موضوعات در عدم نتیجه گیری تیم های استان نقش بسیار مهمی را ایفا می کند. مدیرکل از کاندیدای مورد نظر خود حمایت می کند و جامعه ورزش هم از کاندیدای خود. مدیرکل با لجبازی تلاش می کند تا به هر حربه ای که شده نماینده خود را به عنوان رییس هیات معرفی کند که این موضوع داستان های بسیاری را به همراه دارد. مدیرکل کنوی با اهالی مطبوعات که از نحو مدیریتی او انتقاد می کنند با فنون خاص خودش رفتار می کند، فنونی که تاثیر چندانی هم ندارد! عده ای را از ورود به ورزشگاه ها و اماکن ورزشی منع می کند و عده ای را تهدید می کند و حتی با رابطه های موجود گزارش های انتقادی را از سایت ها خارج می کند. اگر انتقاد رسانه های استانی بی جا است چرا روابط عمومی اداره کل و شخص مدیرکل در نشست خبری از خود و تیم مدیریتی دفاع نمی کند؟ شاید جوابی به انتقاد ها نداشته باشد.

وزیر ورزش و جوانان به عنوان متولی ورزش کشور و همچنین استاندار گیلان به عنوان ارشد ترین نماینده دولت در استان باید هرچه زودتر راهی برای برون رفت از وضعیت کنونی پیدا کنند تا شاید هنوز برای نوشاندن نوشدارو زمان در دست باشد تا اینکه بعد از وخیم تر شدن فاجعه دست به عزل بزنند. بسیاری از مردم ورزش دوست استان گیلان نه دیگر رمقی برای دیدن کشتی گیله مردی دارند و نه حوصله ای برای حضور نود دقیقه ای در ورزشگاه ها. وضعیت ورزشگاه های استان هم به مانند حاشیه های اداره کل وضعیت مناسبی ندارد و در هر بازی که هواداران به ورزشگاه می آیند یک صدا از مسوولین می خواهند تا به وضعیت تیم های آنان رسیدگی کنند ولی گویی صدای هواداران به گوش مسوولین نمی رسد و مدیریت ضعیف استان هنوز به کار خود ادامه می دهد و انگار قرار نیست به مسعود رهنما رییس سابق ورزش قهرمانی استان گیلان تذکری بدهند و با این همه نمره منفی در کارنامه همچنان سکان دار هدایت ورزش استان است با این شرایط جز سرگردانی چیزی برای ورزش گیلان باقی نمی ماند حامیان رهنما که سعی در مدیرکل کردن او داشتند اینک جواب گوی تصمیم اشتباه خود باشند و دست از لجبازی بردارند. ورزش بی جان گیلان جایی برای بازی های سیاسی نیست.