نکاتی مُفید برایِ درکِ بهترِ فیلم

1.در هر فیلمی قصه فیلم را پیش خودتان تعریف کنید.وقتی قصه را تعریف می کنید حواستان به این جمع می شود که چه چیزهایی شاخ و برگ اضافه است و بی ربط، یا اینکه چه چیزهایی بی ربط و کم است و به قولی کجای داستان باگ دارد. قصه هایی هستند که تعریف کردن داستانش کار سختی است؛مثلا در بین خارجی ها فیلمی مثل ممنتو یا بیست و یک گرم،یا کارهای لینچ و در ایرانی ها مثلا پرده آخر یا حتی جدایی نادر از سیمین،تعریف قصه داستان یعنی روایت ماجرایی که شروع،میانه و پایان دارد و می شود سرنوشت آدم ها را در آن پی گرفت.

گاهی هم ممکن است به فیلم هایی بر بخورید که داستان ندارند یا ضد قصه اند. درصورتی که مدتی روی فیلم هایی که قصد دارند تمرین کرده باشید، فهم اینکه فیلم قصه ندارد و اینکه این نداشتن قصه تعمدی است و به دنبال هدف یا اداست را متوجه خواهید شد. ولی فعلا با آسان ترها و قصه دارها شروع کنید.

2.شخصیت های اصلی و فرعی فیلم را پیدا کنید و درباره شان حرف بزنید و تحلیلشان کنید.یعنی بگویید ازا ین آدمی که در این فیلم تصویر می شود،چه کارهایی برمی آید و چه کارهایی برنمی آید.به این ترتیب می توانید به این تحلیل برسید که رفتاری که در فلان صحنه از فیلم دیدید،با شخصیت کلی که از او ساخته شده همخوانی داشت یا اینکه از او چنین رفتاری برنمی آمد و منطقی به نظر نمی رسید. اگر جواب منفی است پی علتش باشید.اگر برایش دلیلی پیدا نکردید یعنی که شخصیت فیلم خوب از آب درنیامده.مثلا بگویید پدر در فیلم به نام پدر حاتمی کیا چطور پدری است،دردش چیست و چه توقعی دارد.حالا که شخصیت او را خوب شناختید،می توانید بگویید که رفتار او در لحظه ای که کفش دخترش را پیدا میکند طبیعی است یا نه.حتی راجع به بازیگری هم می توانید نظر بدهید.چون شخصیت را می شناسید و می توانید درباره انتخاب نوع حرکت،لحن و بیان و لهجه و... او حرف بزنید.