روح واقعی پارلمان

حضور چند دوره ای در مجلس، سبب می شود که همواره رویدادهای آن را جدی تر از دیگر نهادها دنبال کنم و اتفاق هایی را که رخ می دهد با روح تاسیس مجلس در ایران تطبیق دهم.

مجلس در ایران که تاسیس آن با جهد و تلاشی چشم گیر در دوره مشروطه به سرانجام رسید، از همان ابتدا نیز با انگیزه جدی و دخالت موثر در جهت تعیین خط مشی حرکت کلی کشور بوده و مجلس های بعدی، به تمامی از این انگیزه پیروی داشته اند.

گواه امر اینکه بسیاری از حرکت های سیاسی بزرگ در تاریخ معاصر ایران نظیر ملی شدن نفت، از پارلمان آغاز شده و بی تردید همین اصالت و تاریخ است که پارلمان را در پس از انقلاب نیز در «راس امور» قرار داد و قانون اساسی اختیار فزاینده و بالادستی برای این نهاد قایل شد.

از این نگاه، مشارکت موثر و جدی مجلس، حتا اگر به فونداسیون انتخاباتی آن و کیفیت نمایندگان کنونی اشکال هایی را وارد بدانیم، در بحث هسته ای و توافق انجام شده که یکی از بزرگ ترین موضوعات سیاست خارجی ما، پس از انقلاب به شمار می رود، نه تنها نگران کننده نیست که می توان آن را به قول علما یک «واجب کفایی» دانست.

با همین شناخت و الزام هم بود که دولت در ارایه برجام به مجلس و توضیح و توجیه آن برای منتقدان، نهایت همکاری و تلاش را داشت و خود را در چارچوب شورای عالی امنیت ملی، به عنوان بالاترین رکن تصمیم گیری در نظام جمهوری اسلامی محصور نکرد.

برآیند توصیه رهبری به مشارکت مجلس در تعیین تکلیف قانونی برجام و نگاه دولت، یک سلسله کار فشرده و پرحجم محتوایی و تاسیس یک کمیسیون ویژه بود که به استقبال کارشناسان، دیپلمات ها و همراهی وزارت خارجه انجامید و جدای از گزارش نهایی آن، برآیند کاری که مجلس انجام داد، یک پروسه کارشناسی و ملی و جامع الاطراف درباره برجام بود که از هر طرف آن را می خوانید، خوشایند می کرد. با وجود چنین نگاهی اما در نشست «تلخ» روز یکشنبه، ورود جدی و ملی مجلس به بحث برجام با نارسایی های اخلاقی و کاستی های فرهنگی برخی نمایندگان همراه شد که صحنه های زشتی را در پی داشت. تهدید دو مسوول عالیرتبه جمهوری اسلامی به کفن و دفن با سیمان و تجمع و درگیری و اخلال در سخنرانی ها، صحنه هایی نبود که شایسته کار جدی و درخور ستایش مجلس درباره برجام و در شأن و شخصیت جایگاه حقیقی پارلمان و وکلای مردم باشد و اگر نبود، ستاره درخشان این مجلس، علی لاریجانی که با مدیریت شایسته و درایتی ویژه تلاش در حفظ شخصیت مجلس و دولت و راهبری جلسه از میان گردنه پرهیاهو و جنجال داشت، روشن نبود که شاهد چه اتفاق های دیگری در نشست یکشنبه بودیم و بر سر راه اجرای برجام چه کوهی از مانع و سد پدید می آمد.

مدیریت اعتدالی و قدرتمند لاریجانی که ما را به یاد مدیریت چهره های شاخص و بزرگانی چون هاشمی در مجلس اول، ناطق نوری در مجلس پنجم و مهدی کروبی در مجلس ششم انداخت، تکیه گاهی شد تا کشور بتواند از گردنه برجام بدون ایجاد فضای انسداد و مطلق ا نگاری درباره یک موضوع حساس عبور کند و امروز هم دولت راضی و خشنود باشد، هم مردم و هم منتقدان برجام. انتظار این است که نمایندگان با سرمشق قرار دادن این روحیه، در موضوع های ملی و حساس، بیش از آنکه دلواپس منافع گروهی و جناحی خود باشند، صلاح کار مملکت را در نظر بگیرند و ملی فکر کنند و رای دهند. بی تردید مجلس جدی و موثر و مجلسی که در راس امور است، نمی تواند در ادب سیاسی و فرهنگ گفتمانی، دور از شؤون و قاعده حرکت کند و همچنین در واکاوی مسائل نیز موثر بودن را با نگاهی فرادستی و ملی و حامی منافع ملی در تضاد نخواهد دید. دست بر قضا آنچه به روح کلی مجلس نزدیک تر است، تلفیق نگاه جدی و موثر به مسائل همزمان با درک درست منافع ملی و استراتژی های سودمند برای کشور و بهره گیری از ادبیات پالایش شده و پاکیزه در دفاع از این خط مشی است؛ نمایندگان کنونی مجلس، بد نیست که برای نشست امروز و نشست های بعدی، تجدیدنظری در نسبت خود و موقعیت شان با روح کلی مجلس داشته باشند.

منبع : روزنامه شرق