چند نکته جالب در مورد فیلم "دیکتاتور بزرگ"

اولین بار یکی از دوستان چاپلین به نام الکساندر کوردا به او گفت که شباهت های ظاهری با هیتلر دارد تا بعداً چاپلین فهمید هفته تولد، قد و وزنش هم با هیتلر یکی است و همین شباهت باعث شد تا ایده داستان فیلم به ذهنش برسد.

تولید این فیلم از سال ۱۹۳۷، زمانی که بسیاری از مردم نازیسم را یک تهدید نمی‌دانستند آغاز شد. سخنرانی هایی که دیکتاتور به زبان آلمانی انجام می دهد مفهومی ندارد و همه آنها برگرفته از پوسترها و تابلوهای تبلیغاتی است.

هنگام انتشار فیلم، هیتلر تماشایش را در آلمان و همه کشورهای تحت اشغال نازی ها ممنوع کرد. نهایتاً کنجاوی باعث شد که هیتلر یک کپی از فیلم را از طریق کشور پرتغال تهیه کند و آن را نه یک بار بلکه دو بار نگاه کند. واکنش او به این فیلم هیچ گاه مشخص نشد.

با وجود ممنوعیت اکران دیکتاتور بزرگ در آلمان و کشورهای اشغالی، فیلم یک بار برای تماشاچیان آلمانی به نمایش درآمد. یکی از اعضای گروه مقاومت یک نسخه از فیلم را که از یونان تهیه کرده بود، با کپی یک کمدی اپرا در سینمای ارتش عوض می کند. سربازان تا هنگامی که متوجه نشده بودند فیلم چیست به تماشا نشسته اما پس از آن که فهمیدند ماجرا از چه قرار است عده ای سالن را ترک کرده و عده دیگر به سمت پرده سینما شلیک کردند.

پس از آغاز ساخت فیلم، چاپلین هر روز اخبار دردناکتری از کارهای هیتلر می شنید تا نهایتاً حمله به فرانسه باعث شد که پایان فیلم را تغییر داده و سخنرانی معروفش را انجام دهد.

چاپلین نام کاراکتر هانا (پولت گدار) را از روی اسم مادرش انتخاب کرد. پولت گدار همسر سوم چاپلین بود که در سال ۱۹۴۲ طلاق گرفتند.

داستان فیلم در شهری خیالی به نام تومانیا می گذرد.

در ایتالیا تمام صحنه هایی که ناپولینی (شخصیت تغییر یافته موسولینی؛ با بازی جک اواکی) در آن حضور داشت در احترام به بیوه بنیتو موسولینی حذف شد. نسخه کامل تا سال ۲۰۰۲ انتشار نیافت.

چاپلین در سخنرانی ۵ دقیقه ای انتهای فیلم، کمتر از ده بار پلک می زند.

جیمز استوارت، که در سال ۱۹۴۰، اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد را برای فیلم داستان فیلادلفیا برنده شد، از آنجا که می دانسته هیچ شانسی برای دریافت اسکار در برابر چارلی چاپلی ندارد، حتی قصد رفتن به مراسم را نداشته تا این که سه ساعت مانده به مراسم، به او اعلام می شود که بایستی حاضر گردد. این آخرین سالی بود که چند ساعتی قبل از مراسم به برنده ها می گفتند که برنده شده اند.

جک اواکی (ناپولینی) درباره نقش خود در دیکتاتور بزرگ گفته است که در ۱۰۰ فیلم ظاهر شده ولی مردم او را به خاطر بازی در دیکتاتور بزرگ می شناسند.

دیکتاتور بزرگ، پس از فیلم صامت و کوتاه پشت صحنه (۱۹۱۵)، اولین فیلمی بود که کاراکتر چاپلین اسم داشت.

فیلمبرداری این فیلم ۵۳۹ روز طول کشید.