.svg)
ورزش مدارس حلقه مفقوده سلامت
پارسینه: با نزديك شدن شروع مدارس حرف و حديث‌ها پيرامون سال نو تحصيلي فزوني مي‌گيرند به ويژه بوي برنامه‌ريزي‌ها و تغييرات جديد هر روز بيش از پيش بيشتر به مشام مي‌رسد. آخرين سوژه مورد توجه مسئولان وزارت آموزش و پرورش زنگ ورزش بوده است. نكته‌اي كه رئيس اين وزارتخانه آن را مورد توجه قرار داده و از ناكافي بودن زمان دو ساعته اختصاص يافته به تربيت‌بدني سخن گفته است.
تمام شدن تابستان را بيش از هر كسي دانش‌آموزان احساس مي‌كنند، زيرا هرقدر تابستان براي آنها فصل خوشي و تفريح بوده است پاييز با تغييري 180 درجه‌اي در زندگي آنها، فصل شروع درس و تحرك براي آينده است. ماه مهر در كنار تمام جدي بودن‌هايش شيريني‌های ويژه خود را دارد كه باعث مي‌شود بچه‌ها با شوقي وصف‌ناشدني منتظرش باشند. يكي از زنگ‌هاي مورد علاقه ما در طول هفته زنگ ورزش بود كه با اينكه زمانش كوتاه بود ولي قسمت عمده‌اي از خاطرات ما از اين زنگ است. عشق زنگ ورزش بودن دهه نمي‌شناسد و از پنجاهي و شصتي گرفته تا هفتادي و هشتادي آن را دوست دارند. اما زنگ ورزش در كشور ما چندان هم بي‌حكايت نيست و مشكلات ويژه خود را دارد كه گاهي باعث مي‌شود شيريني‌هاي اين زنگ به تلخي بدل شود. زنگ ورزش‌هاي كوتاه و كمبود امكانات شايد مهم‌ترين دلايل دلزدگي از زنگ ورزش باشند. اما اين روزها زنگ ورزش در حاشيه نمانده است و حداقل توانسته به اظهارنظرهاي بعضي مسئولان راه يابد. به نظر مي‌رسد كه نگاه دغدغه‌مندانه‌اي به اين زنگ در حال شكل‌گيري است.
2 ساعت زنگ ورزش كافي نيست
روز گذشته وزير آموزش و پرورش با بيان اينكه در برنامه درسي مدارس دو ساعت به تربيت‌بدني در هفته اختصاص داده شده است كه اين زمان كافي نيست، تصريح كرد: برنامه درسي محدوديت‌هايي دارد اما اقدام المپيادهاي درون مدرسه‌اي كه شروع شده است عملا فعاليت‌هاي بدني دانش‌آموزان را افزايش داده است. علي‌اصغر فاني با بيان اينكه در سال گذشته بيش از 5/3ميليون دانش‌آموز در اين فعاليت‌ها حضور داشتند، گفت: حضور دانش‌آموزان در اين عرصه زمينه‌هايي را براي ورزش همگاني فراهم خواهد كرد. به گزارش فارس، او با اشاره به اينكه يكي از سياست‌هاي آموزش و پرورش جلب مشاركت ساير نهادهاست، اظهار كرد: نخستين تفاهم‌نامه‌اي كه آموزش و پرورش با ساير دستگاه‌ها امضا كرد، تفاهم‌نامه با وزارت ورزش و جوانان بود كه باب‌هاي فراواني براي همكاري ديده شد و بخشي از آنها هم عملياتي شده است.
فقط 15 درصد ايراني‌ها ورزش مي‌كنند
آمارها نشان مي‌دهد كه كمتر از 15 درصد ايراني‌ها ورزش مي‌كنند. اين در حالي است كه در كشورهاي پيشرفته 70 درصد جمعيت اهل ورزش هستند. با اين اوصاف وقتي بودجه سلامت ده برابر بودجه ورزش مي‌شود نبايد زياد تعجب كرد، زيرا كساني كه ورزش نمي‌كنند طبيعي است كه مريضي در ميانسالي و پيري در کمین آنها باشد. ايراني‌هايي كه 9 ساعت از وقت خود را در شبكه‌هاي اجتماعي سپری مي‌كنند حاضر نيستند كه نيم ساعت از وقت خود را در طول روز به ورزش كردن اختصاص دهند. وقتي حتي يك پياده‌روي ساده از محل كار به خانه براي آنها كار سختي است نتيجه‌اش سرازير شدن وسايل نقليه شخصي در خيابان‌هاست. ادامه ماجراي ورزش نكردن ايراني‌ها به اين ختم مي‌شود كه 25 ميليون ايراني اضافه وزن دارند، 44درصد مرگ و ميرها در كشور در اثر بيماري‌هاي قلبي است، 17 درصد ايراني‌ها فشار خون بالا دارند و در طول چهل سال مشكلات حركتي و ناتواني ايراني‌ها 50درصد افزايش مي‌يابد. اين تنها گوشه‌اي از ماجراست و ورزش نكردن بر هزار و يك مرض بزرگ و كوچك ديگر، مستقيم و غيرمستقيم تاثير مي‌گذارد.
ساعت زنگ ورزش نامناسب است
الناز 14 ساله امسال به سال سوم متوسطه اول مي‌رود و زنگ ورزش را دوست ندارد. او در اين باره مي‌گويد: «زنگ ورزش را معمولا زنگ وسط مي‌گذارند و چون براي اين زنگ بايد به باشگاه برويم و باشگاه هم در بيرون از مدرسه است خيلي خسته مي‌شويم. بعد از زنگ ورزش، زنگ رياضي را مي‌گذارند و چون خيلي زنگ ورزش خسته مي‌شويم نمي‌توانيم روي درس تمركز داشته باشيم.» او ادامه مي‌دهد: «ما براي زنگ ورزش همه امكانات را داريم ولي چون زمانش بد است من دوست ندارم، زنگ ورزش از اين بيشتر باشد. من به ورزش كردن علاقه دارم و بيرون از مدرسه هم در رشته بدنسازي فعال هستم.» محمد 11 ساله امسال به متوسطه اول مي‌رود. او دوست دارد زمان زنگ ورزش بيشتر باشد و در هفته چهار ساعت زنگ ورزش داشته باشند. او مي‌گويد: وضعيت امكاناتي كه براي زنگ ورزش داريم چندان مطلوب نيست، زيرا بسياري از آنها قديمي شده‌اند. من ورزش كردن را بيشتر بيرون از مدرسه پيگيري مي‌كنم و در رشته واليبال فعال هستم و باشگاه مي‌روم.
از كمبود امكانات ورزشي مي‌نالند
صدف 13 ساله زنگ ورزش را دوست ندارد و بيشتر به فعاليت‌هاي فكري علاقه دارد. او مي‌گويد: «به دليل كمبود امكاناتي كه در زنگ ورزش داريم فقط مي‌توانيم چند رشته ورزشي را انجام دهيم و تنوع ورزشي وجود ندارد. در مدرسه ما تمركز روي واليبال و تنيس است ولي من رشته بسكتبال را بيشتر دوست دارم كه كمتر به آن توجه مي‌شود. شايد اگر امكانات زنگ ورزش را بيشتر كنند علاقه‌ام به اين زنگ بيشتر شود. ولي در كل زنگ رياضي را به زنگ ورزش ترجيح مي‌دهم.» او ادامه مي‌دهد: «در بيرون از مدرسه هم ورزش خاصي انجام نمي‌دهم و زياد حوصله باشگاه رفتن ندارم.» آرين 10ساله در پاسخ اين سوال كه آيا زنگ ورزش را دوست دارد، مي‌گويد: «هم آره و هم نه! دوست دارم زنگ ورزش بيشتر باشد و در هفته دو يا سه زنگمان، زنگ ورزش باشد. ولي چون معلم‌مان بداخلاق است زنگ ورزش را دوست ندارم. معلم‌مان خيلي سختگير است و اجازه نمي‌دهد ورزش مورد علاقه خودمان را بازي كنيم.»
ورزش نكردن از فعاليت مفيد در آينده مي‌كاهد
رئيس جامعه پزشكان متخصص داخلي ايران با بيان اينكه متاسفانه در چند دهه اخير متوجه شده‌ايم كه ورزش روز به روز از زندگي ايراني‌ها به ويژه جوانان و كودكان رخت بربسته است، مي‌گويد: يكي از دلايل اين مساله عدم علاقه والدين به ورزش كردن است كه اين به فرزندانشان هم تسري پيدا كرده است. ايرج خسرونيا ادامه مي‌دهد: يكي ديگر از دلايل اين مساله كه بيشتر در شهرستان‌ها مشاهده مي‌شود، خبره و وارد نبودن معلمان ورزش مدارس به امور ورزشي است. اين مشكلات باعث مي‌شوند ورزش كردن در سنين كودكي و نوجواني كاهش يابد. او مي‌افزايد: بنابراين ديده مي‌شود كه وقتي بچه‌ها به سنين بالاتر مي‌رسند جثه ضعيف، كاهش وزن و قدرت بدني كمي دارند. اين افراد وقتي وارد دانشگاه يا محيط كار مي‌شوند از ضعف عمومي بدنشان شكايت دارند و قدرت بدني لازم براي فعاليت در اين محيط‌ها را ندارند.
منبع: روزنامه آرمان
ارسال نظر