انجمن خروس جنگی؛نخستین انجمن سورئالیستهای ایران!
پارسینه: انجمن هنری خروس جنگی انجمنی هنری در ایران بود که در سال ۱۳۲۸ توسط جلیل ضیاءپور با کمک همفکرانش بنیانگذاری شد.
این انجمن، مجمعی پیشرو در زمینه طرح عرصههای هنر نو خاصه ادبیات، تئاتر، موسیقی و نقاشی بود و نیز چاپ مجلهای با همین نام اقدام کرد. محل انجمن آتلیه ضیاءپور در خیابان تخت جمشید بود.
وی هدف انجمن خروس جنگی را «مبارزه در برابر کهنه پرستی و سنت گرایی به دور از واقعیات زمانه» بیان کرده و شعری از فرخی سیستانی را به عنوان شعار انجمن بر میگزیند:
فسانه گشت و کهن شد حدیث اسکندر... سخن نوآرکه نورا حلاوتی است دگر
ضیاءپور میگوید: «ما بر مبنای شعار خود، هیچ عقب گرایی و واپس گرایی را بی پاسخ نمیگذاشتیم و تا جایی که آگاهیهای ما اجازه میداد، عوامل بازدارندگی و سودجویی را به طور قاطع بر کنار میزدیم و افشاگری میکردیم.»
این نخستین انجمن سورئالیستهای ایران بود.ضیاءپور، پس از پایان تحصیلاتش و اولین بازگشت به ایران - سال ۱۳۲۸ - با چند تن از همفکران نوگرایش انجمن هنری خروس جنگی را بنیاد نهاد که مجمعی پیشرو در زمینه طرح عرصههای هنر نو، بودهاست.از سال ۱۳۲۷ که بحث در زمینه نقاشی مدرن اوج گرفت، انجمن و مجله خروس جنگی مرکز مبادلات فرهنگی - هنری و نخستین پایگاه ترویج و معرفی نوگرایی در هنر ایران، بود.
۱۳۳۰: اهمیت «خروس جنگی» در شمارههای دورهٔ دوم آن است؛دورهای که منوچهر شیبانی و جلیل ضیاپور به خواست خود،از آن بیرون میروند و هوشنگ ایرانی به هیأت تحریریهٔ مجله راه مییابد، و ناگهان «انقلاب جیغ بنفش» در «خروس جنگی» به راه میافتد و مجله، درست درخورِ نامش میشود. در این دوره، «خروس جنگی» که زیر نظر غلامحسین غریب، حسن شیروانی و هوشنگ ایرانی منتشر میشود.
پاسخ بخشی از مخالفین با هنر تودهای تحت رهبری مجلاتی نظیر «کبوتر صلح» و «اندیشهٔ نو» بود؛ بخشی رادیکال، با رهبرانی چون هوشنگ ایرانی و پیروانی چون سهراب سپهری. در این دوره، قطع مجله بزرگ شده و در صفحهٔ پشت جلد آن یک بیانیه آمده بود به امضای «انجمن هنری خروس جنگی» - غریب، شیروانی و ایرانی - که ظاهراً بیشتر سطور آن منعکسکنندهٔ عقاید هوشنگ ایرانی و نوشتهٔ او بود.
این بیانیه تحت عنوان «سلاخ بلبل» شامل ۱۳ بند بو.«خروس جنگی» مطلقاًبه هنر متعهد-حتی خودخواستهترین تعهدها - اعتقادی ندارد. او همهٔ قید و بندها را فرومیریزد و بر آن است که بر خرابهٔ دستآوردهای شعر نو موجود، شعر تازهای بنیاد نهد؛ و اگر تا امروز «کلاسیکهای جدید» از وضع راست و محافظهکارانه با نیما مخالفت میکردند، «خروس جنگی» - که رهبری جبههٔ شعرش با هوشنگ ایرانی است - از موضع شورشی و چپ با نیما دشمن است. هوشنگ ایرانی معتقد است که اگرچه نیما شعر فارسی را از بنیاد دگرگون کرد ولی خود بهمرور به کهنگی و واپسماندگی دچار شدهاست.سه گروه به طور مشخص از دشمنان و مخالفان انجمن محسوب میشدند:
- تودهایها، که میگفتند نقاشی باید برای همه قابل درک باشد که حتی پرتقال فروش هم آن را بفهمد.
- مینیاتوریستها، که به طور کلی با هنر نو مخالفت میکردند.
- رئالیستها، که تحت حمایت اشراف بودند و میگفتند باید کارهای رئالیستی کشید.
ارسال نظر