دری و آذری ، یک زبان هستند
پارسینه: بسیار جالب است که در اروپا ، همه در صدد آن هستند تا ریشه ای یکتا و واحد برای خود در نظر بگیرند تا با پیوستگی و همبستگی به قدرتی جهانی تبدیل شوند ؛ اما در ایران و منطقۀ خاورمیانه ، تلاش بر این است تا راهی هرچند بی اساس و دروغین یافته شود که تفرقه را بیشتر کند ، بی آن که به پیامدهای آن اندیشیده شود .
از این جمله است زبان آذری که مادرزبان ایرانی به شمار می رود و به گفته ایوانوویچ دیوکانف در تاریخ ماد ، زبانهای دیگر ایرانی از فارسی و کردی و بلوچ و پشتون و ترکی آذربایجانی و غیره همگی کم و بیش فرزندان آن یا تاثیر پذیرفتگان از آن هستند . به ویژه ستون فقرات گویشهای فارسی و کردی و گیلک و زبان ترکی آذربایجانی را که بلافاصله فرزند آن هستند ، تشکیل می دهد .
جالب این جاست که زبان دری که گفته می شود صرفا در شرق ایران تکلم می شده ، اکنون به بحثهای بی مایه استادانی تبدیل شده است که دوست دارند ، افسانه پردازی کنند . مثلا می گویند زبان درباری یا دیوانی بوده است . حال آن که با کمی مطالعه انسان می تواند بفهمد که زند زبان درباری بوده و ... درباب وجه تسمیه هر کس به سویی می کشد . خصوصا در متونی که پیگیری می کردم که متنی افغان بود ، اصرار داشت که دو زبان دری و فارسی یکی از مریخ آمده ، دیگری از عطارد ...
اما واقعیت این جاست که فراگیری زبان آذری به سان زبان مادری ایران زمین که ریشه در مادها ( ماد ستون فقرات تمدن ایرانی را تشکیل داد ) در سراسر ایران رد دوران ساسانی محقق شد و بقیۀ زبانها از آن مشتق بوده اند یا گویشی از آن بودند . به ویژه پس از استیلای دین زرتشت و نیز استیلای موبدان از نیمه دوران سلطنت ساسانی خصوصا با روی کار آمدن کرتیر موبدان موبد ، این زبان همه گیر شد و همه آن را به سان زبان غالب پذیرفتند ... متون قدیمی از جمله تاریخ مسعودی آشکارا تاکید می کند که " دری و آذری " یکی هستند و هر کدام در بخشی به گویشی گفته می شده است :
مسعودی هم لهجههای پهلوی، دری و آذری را از یک ریشه و ترکیب کلمات آنها را یکی دانسته و همهی آنها را از زمرهی زبانهایی دانسته که ما آنها را امروزه فارسی می دانیم . وی درکتاب تاریخ خود ، نکاتی آورده که خلاصهی آن چنین است: ایران یک کشور است و یک پادشاه دارد و همه از یک نژادند و چند زبان در آنجا مرسوم است که همه را شمرده و گفته است که این زبانها با وجود اختلاف طوری به یکدیگر نزدیک است که همیشه این مردم یکدیگر را کم و بیش میفهمند و مسعودی در آخر گفته است که زبانهای مهم ایـران، عبارت از سغدی، پهلوی، دری و آذری است. وی، آذری را هم در ردیف زبانهای اصلی ایران شمرده است.
در گویش فارسی یا آذری باستان ، حرف "ذ" به شکل "ذ" عربی امروزی اما با خفت خاصی تلفظ می شده است . چون "ذ" در موارد متعدد به شکلی برای ربط دادن کلمات به یکدیگر استفاده می شده است ، مثل خورشیذ درخشان که در تلفظ باستانی "ذ" و "د" به هم نزدیک بودند و در اصل خورشیذی ذرخشان خوانده می شدند . لذا بین "ذ" و "د" تفاوت زیادی نبود . لذا در گویش زند اوستایی اذر ، به نوعی بین ذ ، ت و د تلفظ می شده است و در گویش آدر بود و خود حرف آ وجه معرفه سازی و اَ اول حالت منفی ساز داشت مثل اَمرداد ... لذا حذف آ از آذر و تلفظ د همگی طبیعی و جزو روال زبانی در ایران باستان محسوب می شده است .
لذا دری و آذری هر دو یکی هستند . همان گونه که مسعودی و دیوکانف و دیگران معتقدند ...
حیدر سهیلی اصفهانی
زبان و مردم آذری از تیره ی ایرانیان بوده اند و صد البته اینها هیچ ارتباطی به ترکان فعلی مقیم ایران که دچار اختلاط شدید با ترکان چین و ماچین شده اند پیدا نمیکنند.آذری بلاشک ریشه ای آریایی دارد ولی ترک سرمنشا دیگری دارد.
به به دبگه چی؟
من برم دنبال اکتشافات بعدی.....
نویسنده اصفهانی این نوشته کوتاه ابتدا باید ریشه های اختلاف را بیان میکرد و سپس مقاله ای در این مورد مینوشت!
نویسنده فقط سعی کرده به تئوری کسروی برسد!!!!
البته نویسنده سعی کرده ترکی را زبان اختلاف برانگیز و تفرقه انداز معرفی کند که باید ذکر کنم ابتدا نگاهی به فعالیت های عموزاده های کرد و بلوچ بیاندازید و سپس مفهوم اختلاف را تحلیل کنید!!!
ریشه های تاریخی این کشور قدرتمند هست و البته باید برخی یاد بگیرند که دوره ارباب و رعیتی رضاخانی تمام شده!!!
لعنت بر دروغگو . ما در دنیا زبانی به اسم زبان آذری نداریم فقط زبان ترکی ...برو یاد بگیر
برای اینکه حقوق یک زبان به رسمیت شناخته نشود تارخ آن را هم تحریف میکنند!! سرشاخه ی زبان هایی مثل ترکی استانبولی یا قفقازی یا آذربایجانی ترکی است نه دری!! که قواعد و گرامر زبان فاری و یا دری به کل با زبان ترکی متفاوت است