.svg)
ماجرای یک نامه؛آخرین یادگاری های بنیانگذار تخریب جنگ
پارسینه: در باختران(کرمانشاه فعلی)، تیپ ویژه 66 پاسداران (قرارگاه رمضان) مستقر بود و برای عملیاتهای برون مرزی فتح یک تا 5 داخل خاک عراق آماده می شد.
گروه تخریب اردوگاه شهدای تخریب به فرماندهی شهید علیرضا عاصمی(که حدودا 30 نفر بودند) محور اصلی این عملیات ها بود.حدود 3 ماه گروه آنجا مستقر بود و با هدایت علی انواع آموزشها و تمرینها را برای آمادگی انجام می دادند.
کل گروه در تنگه ای به نام کنشت (که نهایتا علی آنجا شهید شد) مستقر بود و مقر پشتیبانی هم در باختران و مجموعه ای از آپارتمانهایی نزدیک طاق بستان و در اصل مقر ستاد تیپ 66 بود.
خواستند یک واحد کامل به علی برای استقرار خانواده بدهند که شهید عاصمی گفت یک واحد نیاز نیست و یک اتاق از یک واحد کافی است. اصرار او عاقبت همه را مجاب کرد؛ شهید عاصمی در یک اتاق از یک واحد مستقر شد. بقیه واحد در اختیار همین تدارکات تیپ بود؛ کف اتاق پتوی مشکی انداخته بودند. با چند پتو و متکا و تعدادی ظروف. این همه زندگی شهید عاصمی بود.
ما در مقر بچه های تخریب یک تلویزیون 14 اینچ درب و داغان سباه سفید بود؛ بچه های قرارگاه قرار گذاشتند تلویزیون رو برای اینکه باصطلاح حوصله همسر علی آقا و رسول سر نرود ببریم واحدی که علی اتاق داشت؛ بردیم اما علی ناراحت شد و برگرداند. گفت لازم نیست. برادرای رزمنده واجب ترند.
یک ماه بعد از شهادت علیرضا عاصمی، همسر ایشان وسائل موجود در این واحد را طی لیستی به سپاه تحویل می دهد. این نامه یادگاری از این دوران است که "رسول" فرزند شهید، اخیرا آن را در میان یادگاری های پدر پیدا کرده است.
کل گروه در تنگه ای به نام کنشت (که نهایتا علی آنجا شهید شد) مستقر بود و مقر پشتیبانی هم در باختران و مجموعه ای از آپارتمانهایی نزدیک طاق بستان و در اصل مقر ستاد تیپ 66 بود.
خواستند یک واحد کامل به علی برای استقرار خانواده بدهند که شهید عاصمی گفت یک واحد نیاز نیست و یک اتاق از یک واحد کافی است. اصرار او عاقبت همه را مجاب کرد؛ شهید عاصمی در یک اتاق از یک واحد مستقر شد. بقیه واحد در اختیار همین تدارکات تیپ بود؛ کف اتاق پتوی مشکی انداخته بودند. با چند پتو و متکا و تعدادی ظروف. این همه زندگی شهید عاصمی بود.
ما در مقر بچه های تخریب یک تلویزیون 14 اینچ درب و داغان سباه سفید بود؛ بچه های قرارگاه قرار گذاشتند تلویزیون رو برای اینکه باصطلاح حوصله همسر علی آقا و رسول سر نرود ببریم واحدی که علی اتاق داشت؛ بردیم اما علی ناراحت شد و برگرداند. گفت لازم نیست. برادرای رزمنده واجب ترند.
یک ماه بعد از شهادت علیرضا عاصمی، همسر ایشان وسائل موجود در این واحد را طی لیستی به سپاه تحویل می دهد. این نامه یادگاری از این دوران است که "رسول" فرزند شهید، اخیرا آن را در میان یادگاری های پدر پیدا کرده است.
منبع:اینستاگرام رسول عاصمی، فرزند شهید
هر بار اینجور چیزا رو میبینم در مقایسه با اختلاسهای امروز یاد پیش بینی شهید باکری میفتم :
بعد از جنگ رزمنده ها به سه گروه تقسیم می شوند
1- دسته ای به مخالفت با گذشته خود بر می خیزند و از گذشته پشیمان می شوند.
2-دسته ای راه بی تفاوتی را بر می گزینند و در زندگی مادی غرق می شوند وهمه چیز را فراموش می کنند .
3-دسته ای به گذشته خود وفادار می مانند و احساس مسئولیت می کنند که از شدت مصائب و غصه ها دق خواهند کرد.
احتمالا تیتر اشتباه هست بعیده لوازم شخصی باشه ( آمپلی فایر، بوق بلندگو، 3 تا رادیو، 39 تا بادگیر، 12 تا اورکت ) احتمالا وسایلی هست که تحویلشون بوده.
باز خدا خیرشان بده که پس دادن
احتمالا این شهید بزرگوار دربخش اموال سپاه مشغول بودند.چراکه اگردقت فرمائیداموال تحویلی شامل آمپلی فایر/بلندگوی دستی/ساعت کوارتزبه تعداد30 عدد/اورکت به تعداد12 عدد/بادگیر25 عدد نمی تواند اموال شخصی باشد.
خوشا بحال انان که سبک بال رفتند ما چه کنیم با این همه اختلاس هزاران ملیاردی که امروز روی خاک هستیم فردا زیر خاک لخت امدیم لخت هم خواهیم رفت یا خواهند برد فقط خدا به مارحم کند که اخرت را برای زن وفرزند وباند وجناح ازدست می دهیم
فرااااااااااااامرز