محسن یگانه ۶۰۰ میلیونی شد

یکی از موسسات نشر آثار ، از فروش آثار محسن یگانه می گوید.

آلبوم جدید محسن یگانه نزدیک به 20 روز پیش از طریق موسسه شما منتشر شد. از میزان فروش آن راضی هستید؟
برآوردهای اولیه‌ای که از فروش این آلبوم داشتیم، محقق شده است اما متاسفانه آنقدر کپی و دانلود غیرمجاز در شهرستان‌ها زیادتر از حد انتظار بوده است که به ما ضرر زیادی وارد می‌کند. فروش در تهران تا به امروز مطلوب بوده و تقریبا رضایت‌بخش بوده است.
می‌توانید رقم فروش این آلبوم را تا ابتدای هفته اخیر به ما اعلام کنید؟
بله. تیراژ آلبوم ما 200 هزار نسخه بوده که 150 هزار نسخه از آلبوم را به صورت نقدی فروخته‌ایم و بقیه را به صورت امانی از طریق شرکت‌‌های پخش به مراکز فروش سپرده‌ایم. با احتساب قیمت هر آلبوم 4 هزار تومان که مبلغ بسیار ناچیزی است، می‌شود 600 میلیون تومان. وقتی هزینه‌‌های آلبوم را حساب کنید، می‌بینید که مبلغ حاصل از سود فروش بسیار ناچیز می‌شود و اگر ما پول‌مان را در بانک هم سرمایه‌گذاری کنیم، سود بیشتری دریافت می‌کنیم.

هزینه تولید یک آلبوم پاپ چقدر است؟
یک خواننده و تعدادی نوازنده، آهنگساز، تنظیم‌کننده و ترانه‌سرا ماه‌ها وقت می‌گذارند و نزدیک به 100 میلیون تومان فقط هزینه این‌ها می‌شود و تهیه‌کننده دست کم 200 میلیون تومان خرج میکس و مسترینگ و تکثیر می‌کند و با حساب 100 میلیون تومان پول تبلیغات می‌شود 400 میلیون تومان؛ زمانی که آلبوم منتشر می‌شود و با استقبال کم از طرف طرفداران شهرستانی روبه‌رو می‌شود و کلا 150 میلیون می‌فروشد، همه رغبت خوانندگان را برای تولید آلبوم از آن‌ها می‌گیرد. ما آلبوم خواننده‌‌های برند و اسم و رسم‌دار را منتشر می‌کنیم؛ کسانی که دست کم در سراسر کشور 4 میلیون طرفدار دارند و این آمار بسیار نگران‌کننده‌ای است. ما 5 خواننده نراز اول در کشور داریم که هیچ کدام‌شان بیشتر از 200 هزار نسخه نمی‌فروشند. زمانی بود که دی‌وی‌دی و سی‌دی وجود نداشت و آلبوم‌ها به صورت نوار کاست منتشر می‌شد و خواننده‌‌های کاملا غیرمشهور و ناشناخته 200 هزار نسخه نوار کاست می‌فروختند و خواننده‌ای مثل محمد اصفهانی در کاست «دلقک» دو میلیون نسخه فروخت یا آلبوم فریدون آسرایی همین طور. با آن ‌که به راحتی امکان ضبط از روی نوار با ضبط‌‌های دو کاسته وجود داشت، اما استقبال از کاست‌های ارژینال بسیار زیاد بود. گمان می‌کنم اوضاع بی‌سر و سامان سینما به موسیقی هم سرایت کرده و نظیر چنین مشکلاتی در سینما هم وجود داشته باشد.

اوضاع کنسرت‌ها چطور است؟چرا کنسرت‌‌های پاپ همه به سالن میلاد نمایشگاه بین‌المللی رفته است؟
خدا را شکر می‌کنیم که همین یکی را داریم اما متاسفانه این سالن به تکرار کشیده است و اگر تنوع سالن‌ها وجود نداشته باشد، مخاطب به تکرار می‌رسد و دیگر استقبال نمی‌کند. ‌ای کاش ما در تهران شش سالن حرفه‌ای کنسرت داشتیم اما نداریم و باید با یک سالن بسازیم. در یکی دو ساله اخیر حمایت بعضی نهاد‌ها را از دست داده‌ایم و این نهادها در سالن‌هایشان را به روی ما بسته‌اند. مرکز همایش‌‌های برج میلاد دیگر به موسیقی پاپ سالن نمی‌دهد و علتش را نمی‌دانیم و وقتی می‌پرسیم، می‌گویند از بالا به ما گفته‌اند در حالی که موسیقی پاپ حداقل کاری که می‌کند، این است که در مقابل موسیقی لس‌آنجلسی می‌ایستد و جوان‌ها را به سمت موسیقی داخل کشور می‌کشاند