«آلن کای» (Alan Kay) از شرکت «زیراکس»، باحتمال اولین کسی بود که در دهه ۱۹۷۰ طرح رایانه حمل شدنی دستی را به طور اصولی پایه ریزی کرد. او در این طرح رویایی رایانه هایی به اندازه دفترچه یادداشت را با نام پیشنهادی «داینابوک» (Dynabook) ترسیم کرد که براحتی حمل شود و توانایی حفظ و نگهداری تمام اطلاعات مورد نیاز هر شخص را داشته باشد.
کای معتقد بود که چنین رایانه هایی باید چنان ساخته شود که هر شخص بتواند یکی از آنها را از آن خود داشته باشد؛ و حتی برای داینابوک امکانات و کاراییهای شبکه بی سیم را نیز در نظر گرفت. با این حال، نه او و نه شرکت متبوعش هیچ کدام جزء اولین سازندگان رایانه های کوچک حمل شدنی نبود، بلکه اولین لپ تاپ را فردی انگلیسی به نام «ویلیام مگریج» برای شرکت «گرید سامانهز» در سال ۱۹۷۹ ساخت. این رایانه دارای ۳۴۰ کیلوبایت حافظه از نوع حبابی (bubble) و نمایشگری از نوع اکترولومینسنت بود. اختراع گرید بیش از یک پنجم از وزن سبکترین رایانه های کاربردی در آن زمان را نداشت و ناسا آن را برای برنامه شاتل فضایی در اوایل دهه ۱۹۸۰ به کار گرفت.
با این حال، تا چند سال بعد لپ تاپ ها به طور جدی برای بازار طراحی نشد؛ تا اینکه در سال ۱۹۸۳ شرکت رایانه «گاویلان» لپ تاپی ساخت که ۶۴ کیلوبایت حافظه با دسترس تصادفی (random access memory) یاRAM داشت و از یک ریزپردازنده ۸۰۸۸ و ماوسی لمسی بهره می برد. این لپ تاپ سامانه عامل مخصوص به خود داشت و چاپگر حمل شدنی نیز آن را همراهی می کرد که ۴ کیلوگرم وزن لپ تاپ و ۴/۶ کیلوگرم وزن چاپگر بود. درایو فلاپی هم برای آن در نظر گرفته شده بود، اما با دیگر رایانه ها همساز نبود. با تمام این مزایا، گاویلان در این طرح شکست خورد!
سال بعد، غول صنعت رایانه «اپل» Apple IIc را روانه بازار کرد که هرچند رایانه ای در ابعاد یک نوت بوک بود، براستی یک لپ تاپ محسوب نمی شد. Apple IIc دارای ۱۲۸ کیلوبایت حافظه، درایو فلاپی ۲۵/۵ اینچی، دو درگاه سریال، یک درگاه برای ماوس، کارت مودم، منبع تغذیه خارجی به صورت تاشونده، بود. ۵ کیلوگرم وزن داشت؛ اما نمایشگر ۹ اینچی مونوکرومی آن جدا و سنگینتر بود. با این حال، کل این رایانه کارایی حمل بنسبت آسانی داشت. در مقایسه با لپ تاپ های امروزی شاید تحمل ناپذیر به نظر آید، ولی در آن زمان برای کار در منازل و فروشگاهها استقبال خوبی از آن شد و تا پنج سال بعد هم همچنان در اوج ماند.
در سال ۱۹۸۶ نیز IBM رایانه شخصی چندکاربردی خود (IBM PC Convertible) را به بازار فرستاد که بر خلاف Apple IIc لپ تاپی واقعی بود. این لپ تاپ همچون لپ تاپ گاویلان از ریزپردازنده نمونه۸۰۸۸ استفاده می کرد؛ اما دارای ۲۵۶ کیلوبایت حافظه، یک درایو فلاپی ۵/۳ اینچی، نمایشگر LCD، درگاههای موازی، سری چاپگر، فضایی برای نصب مودم، داخلی بود. رایانه شخصی چند کاربردی IBM همراه با برخی نرم افزارهای ویژه آن (نظیر ویرایشگر متن، تقویم، ماشین حساب، دفترچه تلفن، …) عرضه می شد. وزنی حدود ۴/۵ کیلوگرم داشت و ۳۵۰۰ دلار فروخته می شد. موفقیت این دستگاه بینظیر بود و طلیعه دار تجارتی نو در عرصه لپ تاپ ها شد، به طوری که «توشیبا» بزودی دنباله رو IBM شد و در پی آن شرکتهای متعددی با پشتوانه های قوی علمی و مالی به این قافله پیوستند.
از آن زمان تاکنون، سازندگان بسیاری به این عرصه وارد شده اند و هر کدام در حد خود به بهبود لپ تاپ ها کمک کرده اند. لپ تاپ های امروزی پیچیده تر و سبکتر و شکیلتر است و خلاصه به آنچه «کای» در نظر داشت نزدیکتر است.
بسیار متداول است در اختیار گذاردن پنل (Panel) برای اعمال تنظیمات به خود مشتری است. این روش نیاز شما را به ارتباط با مدیران فنی کممیکند و به شما امکانمیدهد که در هر لحظه از شبانهروز تنظیمات دلخواه خود را اعمال کنید. تنظیماتی دیگر مانند تنظیم DSN و ODBC یا رجیستر کردنCOM OBJECT و یا اعمال تنظیمات گواهینامه SSL نیز از جمله مواردیاست که در صورت استفاده و نیاز باید آن را در نظر بگیرید.
نگاهی به گذشته و تاریخچه و ساختار لپ تاپ
«آلن کای» (Alan Kay) از شرکت «زیراکس»، باحتمال اولین کسی بود که در دهه ۱۹۷۰ طرح رایانه حمل شدنی دستی را به طور اصولی پایه ریزی کرد. او در این طرح رویایی رایانه هایی به اندازه دفترچه یادداشت را با نام پیشنهادی «داینابوک» (Dynabook) ترسیم کرد که براحتی حمل شود و توانایی حفظ و نگهداری تمام اطلاعات مورد نیاز هر شخص را داشته باشد.
کای معتقد بود که چنین رایانه هایی باید چنان ساخته شود که هر شخص بتواند یکی از آنها را از آن خود داشته باشد؛ و حتی برای داینابوک امکانات و کاراییهای شبکه بی سیم را نیز در نظر گرفت. با این حال، نه او و نه شرکت متبوعش هیچ کدام جزء اولین سازندگان رایانه های کوچک حمل شدنی نبود، بلکه اولین لپ تاپ را فردی انگلیسی به نام «ویلیام مگریج» برای شرکت «گرید سامانهز» در سال ۱۹۷۹ ساخت. این رایانه دارای ۳۴۰ کیلوبایت حافظه از نوع حبابی (bubble) و نمایشگری از نوع اکترولومینسنت بود. اختراع گرید بیش از یک پنجم از وزن سبکترین رایانه های کاربردی در آن زمان را نداشت و ناسا آن را برای برنامه شاتل فضایی در اوایل دهه ۱۹۸۰ به کار گرفت.
با این حال، تا چند سال بعد لپ تاپ ها به طور جدی برای بازار طراحی نشد؛ تا اینکه در سال ۱۹۸۳ شرکت رایانه «گاویلان» لپ تاپی ساخت که ۶۴ کیلوبایت حافظه با دسترس تصادفی (random access memory) یاRAM داشت و از یک ریزپردازنده ۸۰۸۸ و ماوسی لمسی بهره می برد. این لپ تاپ سامانه عامل مخصوص به خود داشت و چاپگر حمل شدنی نیز آن را همراهی می کرد که ۴ کیلوگرم وزن لپ تاپ و ۴/۶ کیلوگرم وزن چاپگر بود. درایو فلاپی هم برای آن در نظر گرفته شده بود، اما با دیگر رایانه ها همساز نبود. با تمام این مزایا، گاویلان در این طرح شکست خورد!
سال بعد، غول صنعت رایانه «اپل» Apple IIc را روانه بازار کرد که هرچند رایانه ای در ابعاد یک نوت بوک بود، براستی یک لپ تاپ محسوب نمی شد. Apple IIc دارای ۱۲۸ کیلوبایت حافظه، درایو فلاپی ۲۵/۵ اینچی، دو درگاه سریال، یک درگاه برای ماوس، کارت مودم، منبع تغذیه خارجی به صورت تاشونده، بود. ۵ کیلوگرم وزن داشت؛ اما نمایشگر ۹ اینچی مونوکرومی آن جدا و سنگینتر بود. با این حال، کل این رایانه کارایی حمل بنسبت آسانی داشت. در مقایسه با لپ تاپ های امروزی شاید تحمل ناپذیر به نظر آید، ولی در آن زمان برای کار در منازل و فروشگاهها استقبال خوبی از آن شد و تا پنج سال بعد هم همچنان در اوج ماند.
در سال ۱۹۸۶ نیز IBM رایانه شخصی چندکاربردی خود (IBM PC Convertible) را به بازار فرستاد که بر خلاف Apple IIc لپ تاپی واقعی بود. این لپ تاپ همچون لپ تاپ گاویلان از ریزپردازنده نمونه۸۰۸۸ استفاده می کرد؛ اما دارای ۲۵۶ کیلوبایت حافظه، یک درایو فلاپی ۵/۳ اینچی، نمایشگر LCD، درگاههای موازی، سری چاپگر، فضایی برای نصب مودم، داخلی بود. رایانه شخصی چند کاربردی IBM همراه با برخی نرم افزارهای ویژه آن (نظیر ویرایشگر متن، تقویم، ماشین حساب، دفترچه تلفن، …) عرضه می شد. وزنی حدود ۴/۵ کیلوگرم داشت و ۳۵۰۰ دلار فروخته می شد. موفقیت این دستگاه بینظیر بود و طلیعه دار تجارتی نو در عرصه لپ تاپ ها شد، به طوری که «توشیبا» بزودی دنباله رو IBM شد و در پی آن شرکتهای متعددی با پشتوانه های قوی علمی و مالی به این قافله پیوستند.
از آن زمان تاکنون، سازندگان بسیاری به این عرصه وارد شده اند و هر کدام در حد خود به بهبود لپ تاپ ها کمک کرده اند. لپ تاپ های امروزی پیچیده تر و سبکتر و شکیلتر است و خلاصه به آنچه «کای» در نظر داشت نزدیکتر است.
بسیار متداول است در اختیار گذاردن پنل (Panel) برای اعمال تنظیمات به خود مشتری است. این روش نیاز شما را به ارتباط با مدیران فنی کممیکند و به شما امکانمیدهد که در هر لحظه از شبانهروز تنظیمات دلخواه خود را اعمال کنید. تنظیماتی دیگر مانند تنظیم DSN و ODBC یا رجیستر کردنCOM OBJECT و یا اعمال تنظیمات گواهینامه SSL نیز از جمله مواردیاست که در صورت استفاده و نیاز باید آن را در نظر بگیرید.
من که برای درس نقشه کشی پول خرید لپ تاپ ندارم...
این که خیلی خوبه
با این حقوق کم...
خوب الان چکار کنیم