گوناگون

حال و روز این روزهای رسانه ملی خوب نیست!

حال و روز این روزهای رسانه ملی خوب نیست!

پارسینه: راه حل برون رفت از چنین وضع اسفباری ایجاد شبکه های خصوصی است. به نظر می رسد رسانه ملی با وضعیت، پتانسیل و بودجه فعلی توانایی اداره و تأمین بیش از ده شبکه تلویزیونی را ندارد

به گزارش پارسینه ، یک شنبه هفدهم خرداد ماه 1394. ساعت ده و ده دقیقه صبح. تلویزیون را که روشن می کنم، روی شبکه آی فیلم است و سریال «ساختمان پزشکان» نمی دانم برای چندمین بار در حال پخش از این شبکه است. در میان شبکه ها برای یافتن برنامه ای قابل تحمل تر می گردم که به اتفاق عجیبی بر می خورم. درست در همان زمان شبکه نسیم هم در حال پخش سریال ساختمان پزشکان است! عجیباً غریبا!

کمی فکر می کنم و البته حساب و کتاب تا شاید دستم بیاید که این چندمین بار پخش این سریال است؟ سریال ساختمان پزشکان در سال های 1389 و 1390 تولید گردید و برای نخستین بار از 31 اردیبهشت ماه 1390 روی آنتن شبکه سوم سیما رفت. تا جایی که ذهن من یاری می نماید، شبکه ی آی فیلم پیش تر در بهار 1392 نیز این سریال را باز پخش نمود و حالا نیز با عنوان «منتخب ساختمان پزشکان» این سریال را روی آنتن برده است. به جز شبکه های سه، آی فیلم و نسیم، در طول این سال ها نیز شبکه های جام جم، تماشا، سلامت و تقریباً تمام شبکه های استانی آن را پخش نموده اند. یعنی این سریال در طی چهار سال که از ساخته شدنش گذشته هفت بار از شبکه های مختلف پخش گردیده است. (شبکه های استانی بماند.) نتیجه می گیریم که این سریال به طور متوسط حدوداً هر سال دوباراز شبکه های سراسری تلویزیون پخش می شود!

در این میان نکته ای ذهن مرا مشغول کرده است: یعنی مجموعه «شمعدونی» ساخته ی جدید سروش صحت که این روزها برای نخستین بار در حال پخش از شبکه سوم است نیز به همین تعداد دفعات پخش خواهد گردید؟ دور باد!

همان روز، ساعت 14، شبکه اصفهان. سریال پایتخت (2) در حالی روی آنتن این شبکه است که زیر نویس آن چنین است: «سینمایی پایتخت»!

اگر تعداد باز پخش های سریال ساختمان پزشکان قابل محاسبه است که در این مقال هم تعداد حدودیِ آن ذکر گردید، اما واقعاً دفعات پخش سه گانه ی پایتخت از حد و اندازه گذشته و قابل محاسبه نیست! اما بدتر از پخش تکراری و چندین باره ی این سریال عنوانی است که برای آن ذکر نموده اند: سینمایی پایتخت! واقعاً مسئولان رسانه ملی نمی دانند که تعریف یک فیلم سینمایی چیست؟ و چه تفاوت هایی با یک سریال دارد؟ یعنی چه که سریال ها را خلاصه می کنند و به آن عنوان فیلم سینمایی می دهند؟ آیا این توهین به شعور مخاطب نیست؟ مجموعه پایتخت N بار از شبکه های مختلف پخش شده و خواجه حافظ شیرازی هم می داند که سریالی است که تاکنون سه سری از آن ساخته و پخش گردیده است. آن وقت شبکه اصفهان آن را به نام فیلم سینمایی پخش می کند! خب، دست کم لطف کنید و زیر صفحه بنویسید: «خلاصه سریال پایتخت». (این اتفاق البته مختص به شبکه اصفهان نیست و پیش تر هم شبکه های ملی با برخی سریال ها چنین کرده اند.)


واقعاً چه بر سر صدا و سیمای ما آمده است؟ آیا سریالی چون ساختمان پزشکان آن چنان درخشان و پر بیننده است که این همه پخش تکراری را می طلبد؟ یا مردم هر روز و هر لحظه تشنه ی تماشای این مجموعه اند؟ واقعیت این است که شبکه های پر شمار سیما دیگر چیزی برای عرضه ندارند و به اصطلاح کف گیر به ته دیگ خورده است. البته مدیریت جدید صدا وسیما در آغاز راه با ادغام شبکه های نمایش و تماشا قدمی مثبت در جهت کوچک سازی و کاهش بار مالی سازمان برداشت، اما این اقدام هم چون برداشتن سطلی آب از دریاچه ای خروشان بود. ای کاش همین رویه ادامه می یافت.

مثلاً می شد شبکه های چهار و مستند و به همین ترتیب آموزش و سلامت را ادغام نمود. ای کاش مدیران رسانه ملی می پذیرفتند که کمیت و تعداد زیاد شبکه ها به خودیِ خود امتیاز مثبتی برای این سازمان و متقابلاً نکته جذابی برای بینندگان و مخاطبان نیست. قطعاً آن چه برای مخاطبان ارزش بیش تر و مهم تری دارد کیفیت برنامه هاست. اما متأسفانه مسئولان صدا وسیما به کلی از این نکته غافل اند. امروز واقعاً شبکه هایی چون بازار، پویا، شما، سلامت و حتی نسیم (به جز برنامه خندوانه) چه قدر مخاطب و بیننده دارند؟


هنوز هم به ترین خاطرات مردم از تلویزیون مربوط به زمانی است که تنها دو شبکه داشتیم و آن ها هم برنامه های خود را از ساعت پنج بعد از ظهر آغاز می کردند. سریال های ماندگاری چون هزار دستان، سربداران، بوعلی سینا، کوچک جنگلی، روزی روزگاری، سلطان و شبان، امیر کبیر، هشت بهشت، گرگ ها، پاییز صحرا، سایه همسایه، آیینه، آرایشگاه زیبا، گل پامچال، امام علی، همسران، خانه سبز و برنامه هایی چون دیدنی ها و مسابقه هفته همه تعلق به آن دوران دارند: دهه شصت و اوایل دهه هفتاد. در آن زمان حتی برنامه های کودک تلویزیون نیز آثار ارزشمند و پرباری چون محله بهداشت، محله برو بیا، باز مدرسه ام دیرشد، ماجراهای خانه ما، در خانه، قصه های مجید و ... را به نمایش می گذاشتند.


نکته پایانی همانی است که بارها گفته شده: راه حل برون رفت از چنین وضع اسفباری ایجاد شبکه های خصوصی است. به نظر می رسد رسانه ملی با وضعیت، پتانسیل و بودجه فعلی توانایی اداره و تأمین بیش از ده شبکه تلویزیونی را ندارد. بهتر است اداره بقیه شبکه ها اعم از ملی و استانی را به بخش خصوصی سپرد. البته با توجه به حساسیت هایی که هست، می توان طوری برنامه ریزی کرد که پخش این شبکه ها (که مهم ترین و حساس ترین بخش ماجراست) کماکان با نظارت و زیر نظر سازمان صدا و سیما باشد.

محمد حسین ابراهیمی

ارسال نظر

  • 7410

    تا حالا کی حالش خوب بوده؟

  • ناشناس

    با مدیریت سرافراز
    امسال رمضان صدا و سیما سیاه است

  • ناشناس

    برنامه های گذشته (دهه شصت) هم صرفا همان زمان جالب بود چون رقیبی نبود نه مثل الان که صدها شبکه ماهواره و فیلم و سی دی هست

  • ناشناس

    روز میلاد امام زمان عج در یک ساعت واحد هم ای فیلم و هم شبکه یک فیلم قدمگاه را پخش کردند.

  • ناشناس

    مدتهاست مرده!

اخبار مرتبط سایر رسانه ها
    اخبار از پلیکان

    نمای روز

    اخبار از پلیکان

    داغ

    حواشی پلاس

    صفحه خبر - وب گردی

    آخرین اخبار