اگر دلواپسان در زمان صلح حدیبیه بودند!

پیامبر به امیر مؤمنان فرمود بنویس: «بسم الله الرحمن الرحیم» و علی نوشت.

سهیل [نماینده قریش] گفت : من با این جمله آشنائی ندارم و «رحمان» و «رحیم» را نمی شناسم.
بنویس باسمک اللهم.یعنی به نام تو ای خداوند.

پیامبر موافقت کرد به ترتیبی که سهیل می گوید، نوشته شود و علی نیز آن را نوشت.

سپس پیامبر به علی دستور داد که بنویسد: هذا ما صالح علیه محمد رسول الله: یعنی این پیمانی است که محمد، پیامبر خدا با سهیل نماینده قریش بست

سهیل گفت: ما رسالت و نبوت ترا به رسمیت نمی شناسیم.اگر معترف به رسالت و نبوت تو بودیم، هرگز با تو از در جنگ وارد نمی شدیم.باید نام خود و پدرت را بنویسی و این لقب را از متن پیمان برداری.

پیامبر با در نظر گرفتن یک رشته مصالح خواسته سهیل را پذیرفت و به علی «ع» دستور داد که لفظ «رسول الله» را پاک کند. در این لحظه علی «ع» با کمال ادب عرض کرد: مرا یارای چنین جسارت نیست، که رسالت و نبوت ترا از پهلوی نام مبارکت محو کنم.پیامبر از علی خواست که انگشت او را روی آن بگذارد تا او شخصا آن را پاک کند و علی انگشت پیامبر را روی آن لفظ گذارد و پیامبر لقب «رسول الله» را پاک نمود. ...

متن پیمان حدیبیه :

سرانجام پس از توافق در عناوین پیمان، قراردادی میان پیامبر و قریش، تحت شرایطی بسته شد که مواد آن را یادآور می شویم:

قریش و مسلمانان متعهد می شوند که مدت ده سال جنگ و تجاوز را بر ضد یکدیگر ترک کنند، تا امنیت اجتماعی و صلح عمومی در نقاط عربستان مستقر گردد.

اگر یکی از افراد قریش بدون اذن بزرگتر خود از مکه فرار کند و اسلام آورد، و به مسلمانان بپیوندد، محمد باید او را به سوی قریش بازگرداند، ولی اگرفردی از مسلمانان به سوی قریش بگریزد، قریش موظف نیست آن را به مسلمانان تحویل بدهد.

مسلمانان و قریش می توانند با هر قبیله ای که خواستند پیمان برقرار کنند.

محمد و یاران او امسال از همین نقطه به مدینه باز می گردند، ولی در سالهای آینده می توانند آزادانه، آهنگ مکه نموده و خانه خدا را زیارت کنند، مشروط بر اینکه سه روز بیشتر در مکه توقف ننمایند، و سلاحی جز سلاح مسافر، که همان شمشیر است همراه نداشته باشند.

مسلمانان مقیم مکه، به موجب این پیمان می توانند آزادانه شعائر مذهبی خود را انجام دهند، و قریش حق ندارد آنها را آزار دهد، و یا مجبور کند که از آئین خود برگردند و یا آئین آنها را مسخره نماید.

امضاءکنندگان متعهد می شوند که اموال یکدیگر را محترم بشمارند، و حیله و خدعه را ترک کرده و قلوب آنها نسبت به یکدیگر خالی از هرگونه کینه باشد.

مسلمانانی که از مدینه وارد مکه می شوند، مال و جان آنها محترم است. » [1]

[1] https://www.hawzah.net/fa/Article/View/4243

راستی اگر دلواپسان در آن زمان بودند به پیامبر (ص) اعتراض نمی کردند :

چرا در برابر تقاضای سهیل (نماینده مشرکین) برای حذف صفات خداوند (رحمن و رحیم) مقاومت نکردی؟!
چرا با حذف کلمه رسول الله موافقت کردید؟!
چرا طبق ماده 2 زیر بار قریش رفتید ؟!
چرا طبق ماده 4 از سفر حج در آن سال برگشتید و تعهد نمودید در سال های بعد هم فقط سه روز در خانه خدا بمانید؟!
چرا قبول کردید که سلاحی جز شمشیر نداشته باشید ؟!!