باور یک حقیقت در «پریدن از ارتفاع کم»

به گزارش پارسینه، «پریدن از ارتفاع کم» داستان زن جوانی به نام نهال است که در چهار ماهگی بارداری اش می فهمد جنین داخل شکمش مرده است. نهال نمی داند چگونه این موضوع را به شوهرش بابک یا اطرافیانش بگوید، پس تصمیم می گیرد سکوت کند و جنین مرده را در شکمش نگه دارد.
فیلم از جای درستی آغاز می شود، جایی که اوج بحران داستان است، زمانی که نهال در مطب دکتر است و می فهمد بچه اش مرده است. شاید مرگ یک جنین چهارماهه در شکم مادر یک مسئله پیش پا افتاده‌ای در جامعه باشد، اما رجبی این مسئله را به حدی بزرگ می کند که تبدیل به یک ناهنجاری اجتماعی می شود. وقتی نهال نمی تواند مرگ بچه اش را حتی به بابک یا مادرش بگوید دچار افسردگی بیش از حد می شود، اما این افسردگی در گذشته نهال هم وجود داشته است، مشکل عمده‌ای که در فیلم وجود دارد بروز این افسردگی از طرف نهال است. آیا این افسردگی بابت مرگ جنین است؟ اگر این چنین است چرا ما هیچ رفتار مادرانه‌ای از سوی نهال نمی بینیم ؟ مثلا جزیی ترین کار، حرف زدن با جنین مرده اش یا کارهایی دیگر که مخاطب بفهمد مشکل روحی نهال مرگ بچه اش است و نه چیز دیگر.
آیا حالات روحی نهال مربوط به گذشته او می شود؟ در دیالوگ ها می فهمیم نهال قبل از بارداری هم مشکلات روحی داشته است، یا پیش روانپزشک رفته است و از قرص های قوی ضد افسردگی استفاده می کرده، اما به هیچ وجه دلیل افسردگی نهال را در آن برهه زمانی نمی فهمیم. مجهول بودن این موضوع به محتوای فیلم آسیب رسانده است و با دیالوگ و عکس العمل های نهال نمی توانیم با او همذات پندار باشیم. در سکانس مهمانی گرفتن نهال شخصیت او دچار ابهام می شود. نهال وقتی با آب میوه از مهمانان پذیرایی می کند همه دچار تلقین شده و استفراغ می کنند و فکر می کنند نهال در آب میوه چیزی ریخته است، آیا این حرکت نهال قبلا هم اتفاق افتاده است؟ که همه ی مهمانان نهال را سرزنش می‌کنند.
نهال را با شخصیت پرویز(در فیلم پرویز) مقایسه کنیم، راهی که نهال در پیش می گیرد واکنش های خفیف پرویز است، اما مخاطب به راحتی می تواند کارهای نابجای پرویز را که سرمنشا اختلالات روانی اجتماعی دارد را درک کند، ولی چه بر سر نهال آمده است که این گونه تغییر می کند؟ مطمئنا کارهای نهال به اندازه پرویز خطرناک تر نیست، اما این راهی که می رود امکان دارد آخرش به ناهنجاری اجتماعی یا عقده گشایی پرویز برسد.
جهان کلی فیلم فقط باور کردن یک حقیقت است و آن هم مرگ یک جنین در شکم یک مادر است، اما رجبی این جهان را به شدت ترسناک کرده. وقتی نهال در مطب دکتر به آن زن می گوید بچه ام مرده است، آن زن از او فاصله می گیرد، معنی این ترس ها چیست؟ آیا مرگ یک جنین چهارماهه این‌قدر ترسناک است؟
باردار شدن و مادر شدن مهم‌ترین دغدغه یک زن است، حالا یک جنین چهارماهه می میرد، واکنشی که نهال نسبت به مرگ این جنین نشان می دهد کمی غلو شده به چشم می آید، هر چقدر هم رجبی گذشته نهال را به ما یادآوری می کند ما نمی توانیم چنین واکنش هایی را از او ببینیم و بپذیریم.
انتخاب نگارجواهریان برای نقش نهال کمی ریسک به حساب می آید، جواهریان با انتخاب نقش هایش به ورطه تکرار رسیده است. این همه کاراکتر یک مریض را بازی کردن آیا تکرار نیست؟ هر چقدر هم بازیگر زن ما از عهده نقشش بربیاید بازهم تکرار مکررات است، اما رامبد جوان به خوبی در شخصیت بابک جا افتاده است. این دومین بار است که جوان در یک شخصیت کاملا جدی و باورپذیر ظاهر شده است.
رجبی با ساختن «پریدن از ارتفاع کم» نگاه روشنفکرانه ای به جهان اطرافش داشته است، اما این نگاه تا چه حدی می تواند واقع بینانه باشد؟ مشخص است رجبی برای ساخت اولین فیلمش ذوق و شوق داشته است، این ذوق به وضوح در فرم فیلم دیده می شود. ریتم طولانی نماها و سکانس ها که البته باعث طولانی شدن ریتم کلی فیلم نمی شود. استفاده از دوربین روی دست،از همه مهم تر پایان نقطه گذاری شده اش که باز نمی ماند و البته معلوم است که «پریدن از ارتفاع کم» با دکوپاژ های دقیق ساخته شده است. این همه تلاش رجبی در فرم، محتوا را درهم کرده است. ابهاماتی در فیلمنامه دیده می شود که مطمئنا ضعف جدی برای «پریدن از ارتفاع کم» به حساب نمی آید.

بانی فیلم