.svg)
منفعت ناخواسته سخنان آقای یونسی
پارسینه: اگر این سخنان توانسته باشد موجب بیداری حساسیت این افراد در زمینه مذکور شود باید آن را به‌عنوان منافع ناخواسته این سخنان معرفی کرد. زیرا بیشتر این افراد کسانی هستند که در برابر اظهارات و مواضع با عوارض مشابه ولی شدیدتر بالاترین مقامات رسمی دولتی در دولت گذشته نه‌تنها سکوت می‌کردند بلکه از آنها دفاع هم می‌نمودند.
مصطفی عابدی در سرمقاله شهروند نوشت:
بخشی از سخنان آقای علی یونسی مشاور رئیس‌جمهوری درباره مسائل منطقه و عراق، بازتاب گسترده‌ای در رسانه‌ها و کشورهای منطقه داشت. نه‌تنها افرادی که به هر نحو منتسب به دولت هستند باید در اظهارات خود در امور خارجی جانب احتیاط را رعایت کنند تا زمینه سوء برداشت فراهم نشود ولی این موارد تا حدی شایع است و به همین دلیل، مواردی از این نوع پیش می‌آید و گوینده سخنان در اولین فرصت می‌کوشد که رفع ابهام کند؛ در این مورد خاص نیز آقای یونسی و نیز سخنگوی وزارت خارجه رفع ابهام کردند. این موارد به‌طور معمول در سخنرانی‌های غیرمکتوب رخ می‌دهد. چه بسا جملات گوینده با بیان یا حذف یک کلمه به نوع دیگر و ناخواسته تعبیر می‌شود که مقصود اولیه او نبوده است.
واکنش‌های منطقه‌ای به این سخنان چندان جای تعجبی نداشت ولی واکنش بخش داخلی آن جالب‌تر شده است. برخی از نمایندگان مجلس که نزدیک به دولت پیش بودند فرصت را مغتنم شمرده و از این اتفاق بهره‌برداری کردند و خواهان برکناری و حتی محاکمه آقای یونسی شده‌اند و دلیل این درخواست را تقویت ایران‌هراسی به دلیل اظهارات آقای یونسی دانسته‌اند و این‌که چنین سخنانی موجب تضعیف منافع ملی ایران شده است! اگر این سخنان توانسته باشد موجب بیداری حساسیت این افراد در زمینه مذکور شود باید آن را به‌عنوان منافع ناخواسته این سخنان معرفی کرد. زیرا بیشتر این افراد کسانی هستند که در برابر اظهارات و مواضع با عوارض مشابه ولی شدیدتر بالاترین مقامات رسمی دولتی در دولت گذشته نه‌تنها سکوت می‌کردند بلکه از آنها دفاع هم می‌نمودند. مواضعی که هیچ سابقه‌ای در تاریخ انقلاب نداشت و هیچ ضرورت سیاسی و عقلی هم برای اتخاذ آنها نبود.
برای نمونه می‌توان به هولوکاست اشاره کرد. اگر ابهامی هم در برخی مسائل تاریخی مثل هولوکاست وجود داشت در سطح سیاسی مطرح نمی‌شد بلکه فقط یک بحث تاریخی بود. هیچ‌گاه سابقه نداشت که روسای‌جمهوری و وزرای خارجه ایران سلباً یا ایجاباً به این مسأله وارد شوند. ولی به دلیل ورود دولت قبلی به این موضوع و نیز مسائل دیگر، تقریبا اتفاق نظر وجود دارد که مواضع نسنجیده در سیاست خارجی در دولت پیش خسارات فراوانی بر منافع ملی کشور تحمیل کرد و نه‌تنها آن واضع از سوی وزارت خارجه تصحیح نمی‌شد بلکه برخی افراد در کسوت نماینده نیز بر کوره ذوب منافع ملی کشور می‌دمیدند و در این میان دریغ از یک اعتراض کوچک از سوی کسانی که امروز متوجه مسأله منافع ملی شده‌اند.
اگر مواضع اخیر درسطح مشاور رئیس‌جمهوری بود و به‌سرعت هم توضیح داده شد؛ مواضع دولت قبلی در سطح رئیس‌جمهوری و معاونان وی بود؛ و نه در سخنرانی‌های فی‌البداهه بلکه در سخنرانی‌هایی که متن آن از پیش مکتوب شده بود، گفته می‌شد. بعلاوه اگر آقایان در دفاع از منافع ملی و جلوگیری از ایران‌هراسی جدی هستند به موارد مهم‌تر دیگر هم می‌توان اشاره کرد. مواردی که در برابرش یا سکوت می‌کنند یا حتی تلویحی حمایت می‌کنند. نمونه‌اش برخوردی است که با یکی از همکاران نماینده آنان در شهر شیراز شد. این اتفاق فراتر از تضییع حق افراد و یک نماینده است؛ این رفتار به معنای فقدان اعتبار قانون در جامعه است. اگر این نماینده کار خلاف و مجرمانه‌ای انجام داده است، طبعا دستگاه قضایی باید با او برخورد کند و اگر چنین برخوردی صورت نمی‌گیرد یا به معنای این است که چنین اتهامی به او وارد نبوده است یا اگر اتهام وارد است این دستگاه ناتوان در انجام وظیفه‌اش است. در هر دو صورت به معنای تضعیف اعتبار قدرت رسمی در ایران است و تبعات این کار چند برابر بیشتر از اشتباه در مواضع خارجی از سوی یک مشاور رئیس‌جمهوری و در یک سخنرانی عادی است. در هر حال از این مواضع باید استقبال کرد زیرا نشان‌دهنده نفوذ و ریشه دواندن مفهوم و حساسیت نسبت به منافع ملی در میان لایه‌های گوناگون سیاست در ایران است.
بخشی از سخنان آقای علی یونسی مشاور رئیس‌جمهوری درباره مسائل منطقه و عراق، بازتاب گسترده‌ای در رسانه‌ها و کشورهای منطقه داشت. نه‌تنها افرادی که به هر نحو منتسب به دولت هستند باید در اظهارات خود در امور خارجی جانب احتیاط را رعایت کنند تا زمینه سوء برداشت فراهم نشود ولی این موارد تا حدی شایع است و به همین دلیل، مواردی از این نوع پیش می‌آید و گوینده سخنان در اولین فرصت می‌کوشد که رفع ابهام کند؛ در این مورد خاص نیز آقای یونسی و نیز سخنگوی وزارت خارجه رفع ابهام کردند. این موارد به‌طور معمول در سخنرانی‌های غیرمکتوب رخ می‌دهد. چه بسا جملات گوینده با بیان یا حذف یک کلمه به نوع دیگر و ناخواسته تعبیر می‌شود که مقصود اولیه او نبوده است.
واکنش‌های منطقه‌ای به این سخنان چندان جای تعجبی نداشت ولی واکنش بخش داخلی آن جالب‌تر شده است. برخی از نمایندگان مجلس که نزدیک به دولت پیش بودند فرصت را مغتنم شمرده و از این اتفاق بهره‌برداری کردند و خواهان برکناری و حتی محاکمه آقای یونسی شده‌اند و دلیل این درخواست را تقویت ایران‌هراسی به دلیل اظهارات آقای یونسی دانسته‌اند و این‌که چنین سخنانی موجب تضعیف منافع ملی ایران شده است! اگر این سخنان توانسته باشد موجب بیداری حساسیت این افراد در زمینه مذکور شود باید آن را به‌عنوان منافع ناخواسته این سخنان معرفی کرد. زیرا بیشتر این افراد کسانی هستند که در برابر اظهارات و مواضع با عوارض مشابه ولی شدیدتر بالاترین مقامات رسمی دولتی در دولت گذشته نه‌تنها سکوت می‌کردند بلکه از آنها دفاع هم می‌نمودند. مواضعی که هیچ سابقه‌ای در تاریخ انقلاب نداشت و هیچ ضرورت سیاسی و عقلی هم برای اتخاذ آنها نبود.
برای نمونه می‌توان به هولوکاست اشاره کرد. اگر ابهامی هم در برخی مسائل تاریخی مثل هولوکاست وجود داشت در سطح سیاسی مطرح نمی‌شد بلکه فقط یک بحث تاریخی بود. هیچ‌گاه سابقه نداشت که روسای‌جمهوری و وزرای خارجه ایران سلباً یا ایجاباً به این مسأله وارد شوند. ولی به دلیل ورود دولت قبلی به این موضوع و نیز مسائل دیگر، تقریبا اتفاق نظر وجود دارد که مواضع نسنجیده در سیاست خارجی در دولت پیش خسارات فراوانی بر منافع ملی کشور تحمیل کرد و نه‌تنها آن واضع از سوی وزارت خارجه تصحیح نمی‌شد بلکه برخی افراد در کسوت نماینده نیز بر کوره ذوب منافع ملی کشور می‌دمیدند و در این میان دریغ از یک اعتراض کوچک از سوی کسانی که امروز متوجه مسأله منافع ملی شده‌اند.
اگر مواضع اخیر درسطح مشاور رئیس‌جمهوری بود و به‌سرعت هم توضیح داده شد؛ مواضع دولت قبلی در سطح رئیس‌جمهوری و معاونان وی بود؛ و نه در سخنرانی‌های فی‌البداهه بلکه در سخنرانی‌هایی که متن آن از پیش مکتوب شده بود، گفته می‌شد. بعلاوه اگر آقایان در دفاع از منافع ملی و جلوگیری از ایران‌هراسی جدی هستند به موارد مهم‌تر دیگر هم می‌توان اشاره کرد. مواردی که در برابرش یا سکوت می‌کنند یا حتی تلویحی حمایت می‌کنند. نمونه‌اش برخوردی است که با یکی از همکاران نماینده آنان در شهر شیراز شد. این اتفاق فراتر از تضییع حق افراد و یک نماینده است؛ این رفتار به معنای فقدان اعتبار قانون در جامعه است. اگر این نماینده کار خلاف و مجرمانه‌ای انجام داده است، طبعا دستگاه قضایی باید با او برخورد کند و اگر چنین برخوردی صورت نمی‌گیرد یا به معنای این است که چنین اتهامی به او وارد نبوده است یا اگر اتهام وارد است این دستگاه ناتوان در انجام وظیفه‌اش است. در هر دو صورت به معنای تضعیف اعتبار قدرت رسمی در ایران است و تبعات این کار چند برابر بیشتر از اشتباه در مواضع خارجی از سوی یک مشاور رئیس‌جمهوری و در یک سخنرانی عادی است. در هر حال از این مواضع باید استقبال کرد زیرا نشان‌دهنده نفوذ و ریشه دواندن مفهوم و حساسیت نسبت به منافع ملی در میان لایه‌های گوناگون سیاست در ایران است.
ارسال نظر