.svg)
بلایی که دلال های تابلو به دست ، بر سر گردشگری گیلان آوردند
پارسینه: «دلال‌های تابلو به‌دست، مسافرکاشانه‌ها و شهرداری‌ها اجازه نمی‌دهند یک لیوان آب خوش از گلوی هتلداران گیلان پایین برود، به طوریکه بعد از 30 سال فقط یک هتل در رشت افتتاح شده، اما به ازای آن 25 هتل دیگر تعطیل شده است.»
به گزارش پارسینه، این مطالب بخشی از اظهارات رییس جامعه هتلداران گیلان است که دل پر دردی دارد، از عوارض و مالیات‌های سنگین شهرداری‌ها گرفته تا نسبت ناعادلانه‌های خانه‌های استیجاری به هتل‌های گیلان و دلال‌های تابلو بدستی که مسافرها را روی هوا می‌زنند تا به هتلها نرسند و مسافرانی که بی‌خبر از همه جا، چند برابر نرخ یک اتاق در هتل را به خانه‌های شخصی میدهند تا فضای خصوصی‌تری نصیبشان شود.
سوال از «حسن مهرورز اصلی» درباره شرایط و موانع سرمایه‌گذاری در هتل‌سازی ایران است که با توجه به اظهارات رییس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری درباره‌ی ضرورت ساخت 400 هتل تا 11 سال آینده برای پذیرش 20 میلیون گردشگر مطرح شده است که او ترجیح می‌دهد برای پاسخ دادن به این پرسش به اوضاع و احوال هتل‌سازی و هتلداری در استان گیلان اشاره کند.
رییس جامعه هتلداران گیلان گفت: این درست که اکنون شرایط برای ساخت هتل وجود دارد؛ اما مهم‌تر از آن حفظ کاربری هتل‌های موجود است. نباید کاری کرد که همین تعداد هتل باقی مانده را هم از دست بدهیم.
او با اشاره به آسیبی که از ناحیه فعالیت مسافرکاشانه‌ها یا همان خانه‌های استیجاری به هتل‌های گیلان وارد شده است، گفت: در گیلان پنج هزار مسافرکاشانه مجاز و غیرمجاز شناسایی شده که این تعداد، سه برابر تخت هتلها است. وجود این مسافرکاشانه‌ها باعث شده سرمایه‌گذاران برای ساخت هتل در نوار شمالی کشور بویژه گیلان کمتر تمایل نشان دهند.
مهرورز زیرساخت‌ها را برای سرمایه‌گذاری در ساخت هتل فراهم ندانست و گفت: مهمترین گرفتاری ما با شهرداری‌ها و شورای شهر است که آسیب جدی را پس از مسافرکاشانه‌ها به هتلها وارد کرده‌اند، آن‌ها با تعیین عوارض‌ها و مالیات‌هایی که گاه خلاف قانون است، کمر هتلداران را شکسته‌اند. از طرف دیگر محدودیت‌هایی از طرف اداره منابع طبیعی و سایر اداره‌هایی که سرمایه‌گذار با آن‌ها در ارتباط است، اعمال می‌شود.
او سپس با انتقاد به تبعیضی که در تراکم ساختمان هتل در استان مازندران و گیلان وجود دارد، کفت: اگر قرار است حریم 60 متر و کد ارتفاع 024 در نوار ساحلی خزر رعایت شود، چرا در استان مازندران این اتفاق نمی‌افتد. در نوار ساحلی استان گیلان نهایت ارتفاع هتلها در حد سه طبقه است، درحالی‌که در نوار ساحلی مازندران ساختمان 30 طبقه می‌سازند. اگر قرار است از ساحل استفاده نشود، پس چرا در یک جایی این قانون اعمال می‌شود؛ ولی در جای دیگر سخت‌گیری نمی‌شود؟
در رشت برای هتلی که تازه ساخته شده شهرداری یک میلیارد تومان عوارض تعیین کرده است، حالا آن هتل با این عوارض سنگین چگونه می‌تواند ادامه دهد؟در انزلی یک هتل را 200 میلیون تومان جریمه کرده‌اند. این اتفاقات به گوش سرمایه‌گذاران می‌رسد و موجبات ناامنی در سرمایه‌گذاری را فراهم میکند.
رییس جامعه هتلداران گیلان در ادامه به بروکراسی پیچیده‌ی اداری که روند سرمایه‌گذاری‌ها را کند کرده است، اشاره کرد و گفت: در شهر رشت بعد از 30 سال فقط یک هتل افتتاح شد؛ اما به ازای آن در این 30 سال، 25 هتل به دلایلی چون پرداخت نشدن مالیات، مجاز نبودن برای افزایش ارتفاع، گرانی‌ها، فعالیت مسافرکاشانه‌ها و ناتوانی در بازپرداخت وام بانک‌ها تعطیل شده‌اند. در رشت برای هتلی که تازه ساخته شده شهرداری یک میلیارد تومان عوارض تعیین کرده است، حالا آن هتل با این عوارض سنگین چگونه می‌تواند ادامه دهد؟ شهرداری‌ها با برخی اقدامات سرمایه‌گذاران را پشیمان می‌کنند. در انزلی یک هتل را 200 میلیون تومان جریمه کرده‌اند. این اتفاقات به گوش سرمایه‌گذاران می‌رسد و موجبات ناامنی در سرمایه‌گذاری را فراهم میکند.
او ادامه داد: قبول دارم که استانی مثل گیلان هتل چهار و پنج ستاره می‌خواهد؛ اما باید خدمات آن‌ها هم به روز و متناسب باشد؛ ولی این هتل‌های جدید را قرار است با کدام سرویس و برای کدام مسافر بسازیم؟ مسافرانی که دلال‌های تابلو بدست اجازه نمی‌دهند به سمت هتلها بیایند؟ متأسفانه هیچ دستگاهی مسؤولیت این خانه‌ها را قبول نمی‌کند. با معاون گردشگری کشور صحبت کردیم که مسؤولیت این خانه‌ها را به اتحادیه‌ها و جوامع هتلداری واگذار کنند؛ ولی متأسفانه به نظر می‌رسد همه این نامه‌ها به بایگانی رفته است. هتل‌های ماسوله و فومن به خاطر همین خانه‌ها تعطیل شده‌اند و 80 درصد هتل‌های گیلان هم برای فروش گذاشته شده‌اند.
مهرورز ادامه داد: برخی هتلدارها مجبور شده‌اند از بانک‌ها وام کلان بگیرند؛ اما در بازپرداخت با مشکل مواجه شده‌اند و حالا بانک‌ها نه تنها ساختمان هتل‌شان را به مصادره گرفته‌اند که خانه‌های شخصی‌شان را هم مصادره کرده‌اند. ما آرزو داریم در گیلان و ایران خدمات خوب به گردشگران داده شود؛ اما شرایط طوری شده که سرمایه‌گذاران حوز گردشگری نمی‌توانند وارد شوند و مثلا در گیلان سرمایه‌گذارانی از یزد و اصفهان را می‌بینیم که هیچ ارتباطی با گردشگری، اقلیم و شرایط گیلان ندارند و معلوم نیست اینجا چه کار می‌کنند؟!
او همچنین به دلالی‌هایی که در گردشگری در حال وقوع است، اشاره کرد و گفت: در مرز آستارا، دلالان برانکارد بدست، گردشگران خارجی را که برای درمان به ایران می‌آیند قبل از آنکه به تورگردان‌ها مراجعه کنند، گرفتار می‌کنند و این‌طور می‌شود که تورگردان‌ها بیکار می‌مانند. یک خانم پزشک را هم می‌شناسم که 50 خانه شخصی را پیش اجاره کرده و با چند برابر قیمت به مسافران اجاره می‌دهد و متاسفانه هیچ کسی هم نیست جلوی فعالیت این اشخاص را بگیرد. هر واحد از این خانه‌ها بدون خدمات، شبی 650 هزار تومان اجاره داده می‌شود، درحالی که اجاره یک شب اتاق هتل چهار ستاره در همین منطقه 210 هزار تومان است.
او ادامه داد: وقتی به عنوان هتلدار از عهده کوچکترین هزینه‌های هتل برنمی‌آییم، چگونه می‌توانیم خدمات اضافه و با کیفیت به مسافران بدهیم. ما انتظار داریم مسؤولان سازمان میراث فرهنگی و گردشگری در سیاست‌های قبلی بازنگری کنند و صرفا تابع افکار کشورهای دیگر نباشد و نیاز مردم را شناسایی و برطرف کنند.
او گفت: ما منت سرمایه‌گذاران خارجی را می‌کشیم، درحالی که با این محدودیت‌ها و آزارها سرمایه‌گذاران داخلی را فراری می‌دهیم. بانک‌ها با بهره‌های سنگینی که می‌گیرند حدود 17 هتل در گیلان را به تعطیلی کشانده‌اند، این اتفاق فقط به این دلیل افتاده که آن هتلها نتوانسته‌اند تسویه حساب کنند.
مهرورز تأکید کرد: این آسیب‌ها واقعا جدی است و اظهارات آقای سلطانی‌فر هم درست است؛ اما برای نگهداشتن داشته‌ها و سرمایه‌ها باید سیاست‌ها قوی باشد. از دولت می‌خواهیم جدی وارد مسائل اثرگذاری چون مسافرکاشانه‌ها شود تا بخشی از امنیت و اعتماد به سرمایه‌گذاران برگردد. / خبرآنلاین
این آدم هایی که از روی ناچاری و فقر منزلشان را اجاره می دهند و یا به قول شما دلالان تابلو به دست اگر نبودند باید برای یک اتاق دو تخته در فصل مسافر به هتل داران بالای یک میلیون تومان پول می دادیم
به نظر من هم شما احیانا در رشت هتلی دارید می سازید که این قدر جوش این هتلدران بی پول را میزنید
این آقا وضعیت هتلداری در گیلان رو با مازندران مقایسه کرده در صورتی که ما میدونیم سالهاست که در مازندران اهالی این استان منازلشون رو کرایه میدن و از این بابت لطمه ای به گردشگری استان وارد نشده که چه بسا بهتر هم شده و در گیلان چند سالی ست که مردم خانه هایشان را اجاره میدهند اگر گیلان گردشگر کمی دارد بدلیل این است که گیلان جاذبه لازم را ندارد و امکانات زیر ساختی در شهر های این استان وجود ندارد .
این آقا فکر میکند اگر مردم خانه ها را اجاره ندهند تمامی مسافرین راهی هتل ها میشوند و با نرخ های کمر شکن در آنجا ساکن میشوند
عزیز دل برادر کار از جایی دیگر خراب است!!!!
مردم هزینه این هتلها ی گران رو ندارن یا باید چادر بزنن یا ازاین خونه ها استفاده کنند
علی آقا به نظر من استان گیلان بسیار پر جاذبه تر از مازندران است،ما به تازگی مشغول ساختن ویلا در یکی از شهرهای استان هستیم،به عنوان یک شهروند تهرانی در هیچ یک از سفرهایم چه در داخل چه بیرون از کشور جنگلی به بکری جنگلهای گیلان ندیدم مگر در کشور های استوائی.اما گیلان با این طبیعت زیبا آماده ی پذیرش گردشگر نیست وبی امکانات است.