مجوز ۵۰۰ میلیون تومانی شکار؟!
پارسینه: شاید امسال را هم باید سال کشتار پلنگ نامید چراکه، بر اساس اخبار منتشرشده نزدیک به 10 قلاده پلنگ در ماههای سپری شده از سال جاری کشته شدهاند. این درحالی است که پلنگ در ایران جزء گونههای حفاظت شده محسوب میشود و یکی از کارویِژههای سازمان حفاظت محیط زیست حفظ این گونه در معرض انقراض است .در کنار اخباری که هرازگاهی از کشته شدن پلنگها به گوش میرسد در روزهای اخیر خبری تکاندهنده مبنی بر دریافت 500 میلیون تومان از یک شهروند اسپانیایی برای شکار یک قلاده پلنگ در پارک ملی بمو منتشر شد .
به گزارش پارسینه،
حتی اگر بهسادگی از کنار خبرهایی مبنی بر تلفات گسترده حیاتوحش مانند پلنگها در تصادفات جادهای و اهمال و سهلانگاری مسئولان مربوطه در این زمینه بگذریم، نمیتوان از اخبار شکار بیرحمانه یک پلنگ ایرانی با ضربات تبر در مناطق جنگلی بندرگز، کشتار یک پلنگ ایرانی در مناطق جنگلی تالش، قطع نخاع شدن پلنگ در تنکابن، کشتن پلنگ گچساران و آتش زدن لاشه آن، کشتارماده پلنگ در تايباد با چوب و سنگ چوپانان، مرگ تولهپلنگ گچساران بهدلیل تصادف و خونریزی داخلی، کشتن یک پلنگ ایرانی در سمنان، کشف تاکسیدرمی یک پلنگ ایرانی در مسجدسلیمان گذشت. در کنار اینها در سال جاری شاهد انتشار خبری مبنی بر جریمه 5 میلیونی برای شکار پلنگی که پوستش 7 میلیون فروخته شد بودیم و این باور در ذهنها متبادر میشد که عدم مجازاتهای بازدارنده برای متخلفین، عدم حمایت مالی و جانی محیط بانان به کشتار غیرمجاز پلنگها دامن میزند.
مرگ 15 قلاده پلنگ در سال
مرگ پلنگها و دیگر گونههای درحال انقراض مانند خرسهای قهوهای، گوزن زرد و یوزپلنگ در ماههای اخیر درحالی رخ میدهد که دو سال پیش قرار شد فراکسیون محیط زیست مجلس، پاسخگویی مسئولان سازمان محیط زیست موضوع کشتار پلنگها را پیگیری کنند. در این حال آمار غیررسمی خبر از کشتار سالانه بیش از 15 قلاده پلنگ در کشور دارد و پلنگ ایرانی که پس از انقراض ببر مازندران و شیر ایرانی بهدلیل کمبود طعمه بر اثر شکار غیرمجاز و بیرویه، تخریب زیستگاههای طبیعی ازجمله جادهها، کشته شدن پلنگها توسط افراد محلی و شکارچیان متخلف و نبود برنامهریزی جامع برای حفاظت، باقیمانده پلنگهای ایران را در آستانه انقراض قرار داده است. کشتار بیرحمانه به دست مردم و در کنار آن تخریب زیستگاهها سالهاست که حیاتوحش کشور را تهدید میکند. اکنون اما اخباری مبنی بر ورود سودجویان به مقوله شکار پلنگ در ایران منتشر شده است. دریافت پول برای شکار از شهروندان مرفهی که از شکار لذت میبرند در برخی کشورها معمول است. این شکارچیان اغلب علاقهمند به شکار گونههای در معرض خطر هستند. معلوم نیست چگونه پای آنها به ایران باز شده و با چه مجوزی لوله تفنگ خود را به سمت
گونهای در معرض انقراض در ایران گرفتهاند.
شکار یکی از عوامل تهدید
یک کارشناس محیط زیست معتقد است یکی از مهمترین عوامل موثر در انقراض محیط زیست تخریب زیستگاههاست که زادآوری و زندگی گونهها را به خطر میاندازد و عرصه را برای زندگی آنها تنگ میکند. حر منصوری در گفتوگو با «آرمان» با اشاره به اینکه تعارض به زیستگاهها، از بین بردن جنگلها، کشیدن جادهها به مناطق حفاظت شده و پارکهای ملی از مهمترین عوامل به خطر افتادن گونههای درحال انقراض است، میگوید: «به نظر من دانش بشر نسبت به حیاتوحش کامل نشده و شاید هزاران سال بگذرد تا این دانش نهادینه شود. به عنوان مثال وقتی جاده دسترسی بهشهر به باغ تاریخی عباسآباد را میکشیدند شاید تصور نمیکردند که به یکی از جمعیت دوزیستان فشار وارد شود و از آنجا بروند». او به وزغ تالشی اشاره میکند و میگوید: «با کشیده شدن جاده وضعیت زندگی وزغهای تالشی دچار مشکل شد چراکه این وزغها برای جفتگیری باید به هم چسبیده باشند و تخمریزی در کنار آب انجام شود و کشیده شدن جاده باعث شد تا وزغهایی که توانستهاند خود را به بالای دیواره جاده برسانند و عبور کنند زیر چرخ ماشینها له شوند و آن دسته از وزغهایی که در آن طرف جاده ماندهاند از گرسنگی بمیرند و
تنها کاری که ما توانستهایم برای آنها انجام دهیم از 5 سال پیش وزغها را با دست برای انجام عمل تخمریزی به کنار دریاچهها منتقل میکنیم و وزغها پس از تخمریزی ازهم جدا شده و به زندگی عادی خود ادامه میدهند». این کارشناس محیط زیست معتقد است که شکار از عوامل دوم و حتی سوم در انقراض و از بین رفتن گونهها بهشمار میرود و میگوید: «بهطور کلی مهمترین عامل در مورد گونههای در حال انقراض تخریب زیستگاهها و آلودگی مناطق حفاظت شده است بهعنوان مثال رودخانهها از کوهها و مناطق شمالی سرچشمه میگیرند و با گذشتن از مسیر روستاها و شهرها به تالابها و دریاها میریزند همین رودخانهها زمانی که از زمینهای کشاورزی و کانالهای زهکشی شده میگذرد سموم و کودهای شیمیایی را وارد رودخانه میکند، زمانی که از کنار شهرها میگذرد فاضلاب خانگی وارد آب رودخانه میشود و از کنار کارخانهها که عبور میکند پسابهای صنعتی را با خود میآورد و درنهایت باعث انقراض گونهها میشود که خسارت وارد شده در سالهای آینده مشخص میشود». انقراض پلنگها از مواردی بود که حر منصوری به آن اشاره میکند و میگوید: «مهمترین عامل در انقراض پلنگها عوامل بومی
هستند که در کنار زیستگاههای محیط زیست زندگی میکنند و وجود پلنگ را خطری برای دامهای خود میدانند و اگر سازمان محیط زیست مشوقهایی برای جبران خسارات بومیهای محلی در نظر بگیرد از انقراض گونهها جلوگیری خواهد شد». کشیده شدن جنگلها از میان زیستگاههای طبیعی هم از مواردی است که به انقراض گونهها دامن میزند درحالی که به هیچ عنوان ضرورت ندارد. منصوری با بیان این مطلب میگوید: «در کشورهای دیگر هم مرسوم نیست که جادهای از میان زیستگاههای طبیعی حیوانات عبور کند اما متاسفانه در کشور ما جادهای در پارک ملی گلستان احداث شده که گونههای در حال انقراض را تهدید میکند».
تکذیب دریافت 500 میلیون برای صدور مجوز شکار
مدیرپروژه احیای یوز ایرانی دو عامل را در انقراض گونهها دخیل میداند و به «آرمان» میگوید: «در انقراض طبیعی تعدادی از گونهها در درازمدت و بهدلایل طبیعی و تغییر شرایط اقلیمی از بین میروند و این امر اجتنابناپذیر است اما در انقراض دوم عامل انسانی در آن نقش دارد و دستاندازی و تخریب و کشتار گونهها پس از جنگ جهانی دوم شروع شد». هومن جوکار با اشاره به اینکه از زمانی که انسان به منابع طبیعی دست پیدا کرد طبیعت قدرت و توان ترمیم خود را از دست داد، میگوید: «ما در پروژه احیای یوزپلنگ آسیایی همه آنچه به منابع طبیعی و زیستگاهها آسیب میزند را کنترل و مهار میکنیم و سعی میکنیم از استفاده از موتور و ماشینهای جیپ برای شکار حیوانات جلوگیری کنیم». جوکار درمورد انتشار خبر اجازه شکار در مقابل دریافت 500 میلیون تومان در پارک ملی بمو در فارس گفت: «من این خبر را باور ندارم و بعید میدانم مگر اینکه یک خلافکار این مبلغ را گرفته باشد و اجازه شکار را داده باشد».
آرمان
آرمان
ارسال نظر