آن مرد برگشت اما ...!

پارسینه/امیرعلی رامه: علی اصغر پورمحمدی که مهر سال 91 به حکم علی دارابی، معاون صدا و سیما در امور تلویزیون از مدیریت شبکه سه عزل شد، امروز با حکم سرافراز، رئیس جدید صدا و سیما جای دارابی را گرفت. سرافراز سکان تلویزیون را به دست پورمحمدی داد تا شاید این مدیری که برنامه‌سازان تلویزیون از او به عنوان مدیری شجاع و خلاق یاد می‌کنند، کشتی به اصطلاح به گِل نشسته تلویزیون را نجات داد و کارگردانان،‌نویسندگان و بازیگرانی را که از این رسانه به دلایل مختلف رفتند و مدیران وقت تلویزیون این رفتن را به گردن بی پولی صدا و سیما گذاشتند، دوباره برگردند و برای مردم آثار دیدنی تولید کنند.

پورمحمدی یکی از اولین مدیرانی بود که با سیاست‌های دارابی برای اداره تلویزیون مخالفت کرد.

پورمحمدی که مدیریت در صدا و سیما را پله به پله طی کرده بود و چَم و خَم کار را بلد بود و می‌دانست که چگونه هم می‌توان مخاطب را به قلاب برنامه انداخت و هم چگونه می‌توان او را فراری داد، با برنامه‌ریزی‌های کلانی که دارابی برای تلویزیون طراحی می‌کرد، دریافت که این رسانه فراگیر به زودی با ریزش میلیونی مخاطب روبه رو شد.

پورمحمدی با دارابی و سیاست‌‌های او مخالف کرد و عزل شد.او می‌دانست که تزریق شعار و پیام مستقیم به مخاطب باعث دلزدگی او از برنامه‌های ترکیبی و نمایشی می‌شود اما سیاست دارابی این بود که پیام‌ها را مستقیم به مخاطب عرضه کند.

دارابی به مدیرانش گفته بود که برای یک پیام مشخص سریال بسازند و در طول کار مدام این پیام را به بیننده گوشزد کنند در واقع برای یک دکمه کت و شلواری بدوزند که مدام به چشم بیاید.

شاید به همین دلیل بود که سیروس مقدم که چند سال قبل برای شبکه سه سریال نرگس را ساخت که حدود دو ماه از تلویزیون پخش شد و مخاطبان زیادی را هم با خود همراه کرد امسال وادار به ساخت سریال مدینه شد که از اول تا آخر آن شعارهایش مانند گلی سرخ و درشت مقابل چشم بیننده بود!

رفتن پورمحمدی از تلویزیون واکنش‌های زیادی در پی داشت.هنرمندان زیادی که هم در تلویزیون و هم در سینما فعالیت داشتند طومار بلند و بالایی را امضا کردند و برای ضرغامی فرستادند که پورمحمدی را برگرداند.اما او این‌کار را نکرد.این هنرمندان این موضوع را رسانه‌ای کردند اما بازهم فایده‌ای نداشت.برای برگشت او دارابی جای بازگشتی نگذاشته بود.

بعد از رفتن پورمحمدی بود که پخش سریال سرزمین کهن ساخته کمال تبریزی از شبکه سه آغاز شد.سریالی که به گفته سازندگان‌اش مصائب زیادی را از سرگذراند و دارابی بعد از این که معاون سیما شد،‌تغییرات زیادی در آن ایجاد کرد که همین تغییرات باعث شد داستان سرزمین کهن از هم گسیخته شود و وقتی بعد از گذراندن هفت خوان به پخش رسید، بعد از نمایش چهار، پنج قسمت از آن توقیف شد! آنهم به دلیل اعتراضات مردمی! اما سازندگان سرزمین کهن همه این‌ها را دسیسه‌ای برای توقیف پخش این سریال ذکر کردند و تبریزی در چند ماه اخیر در چند گفتگو ابراز امیدواری کرد که با عوض شدن رئیس صدا و سیما مشکل پخش سرزمین کهن هم حل خواهد شد.

البته دارابی بعد از توقیف پخش سریال سرزمین کهن، تخشید، مدیر گروه فیلم و سریال شبکه سه را که یکی از همراهان خوب پورمحمدی بود را هم عزل کرد.تخشید از مدیرانی بود که همراه پورمحمدی به شبکه سه آمد و همه سریال‌های خوب و بیاد ماندنی این شبکه به کارگردانی، فیلم‌سازانی مانند رضا عطاران، مهران مدیری، احمد امینی، محمد مهدی عسگرپور، سیروس مقدم و... در زمان او تولید شد.

پورمحمدی در حالی معاون سیما شده است که تلویزیون در شرایط بسیار بغرنجی است.بدهی تلویزیون به تهیه‌کننده‌ها آنقدر زیاد است که بیشتر برنامه‌سازان و عوامل سازنده آثار را وادار کرده که بیکاری را تحمل کنند اما با تلویزیون کار نکنند.کیفیت سریال‌ها به شدت افت کرده و تلویزیون مدت‌هاست که سریالی دیدنی ندارد که به مردم عرضه کند.

سریال‌ها و فیلم‌ها آثار شعاری شده‌اند که پیامی اخلاقی و یا دینی را بدون هیچ خلاقیتی به مردم حُقنه می‌کنند.سکان تلویزیون به دست اسپانسرها افتاده است و آنها هستند که کارگردان، بازیگر، مجری و ... را تعیین می‌کنند. کارگردانان کاربلد از همکاری با تلویزیون صرف‌نظر کرده‌اند و مجریانی که ستاره تلویزیون به شمار می‌آیند کمتر مجال همکاری پیدا می‌کنند. دست این رسانه که قرار است مردم‌دار و فراگیر باشد کاملا خالی است و پورمحمدی باید با درایت و کاردانی این کشتی به گِل نشسته را دوباره به دریا برگرداند.

برخی پورمحمدی را به گروه بازی و رفیق‌بازی متهم می‌کنند و می‌گویند او با گروه و دسته‌ خاصی کار می‌کند و نگاه فراگیر ندارد به اصطلاح می‌گویند او باندبازی را تقویت می‌کند اما واقعیت این است که شبکه‌های تلویزیون آنقدر وسیع و آنتن آنها آنقدر گرسنه است که دیگر نیازی به رفیق‌بازی و باندبازی نیست.این سفره آنقدر گسترده است که برای همه جا دارد به شرط این‌که پورمحمدی شجاع و خلاق باشد و با نگاهی باز همه مردم و همه سلایق را در نظر بگیرد و تلاش کند که مخاطب فراری از تلویزیون را دوباره پای این رسانه بنشاند، هرچند که ممکن است دیر شده باشد.