.svg)
تلویزیون کره شمالی چه چیزی پخش می‌کند؟
پارسینه: تلویزیون در کره شمالی کاملاً در اختیار حکومت است و در نتیجه دیدی بسیار محدودی از زندگی روزمره مردم این کشور به دست می‌دهد.
به گزارش پارسينه آنچه که در تلویزیون مرکزی کره (KCTV) به وفور یافت می‌شود، تقویت کیش شخصیتِ «کیم جونگ ایل» و «کیم ایل سونگ» - پدر و پدربزرگ رهبر فعلی (کیم جونگ اون) - و ستایش نظام سیاسی "جوچه" (خودکفایی) و سیاست "سونگون" (یعنی اولویت ارتش) است.
اگرچه بخشی از برنامه‌های تلویزیون کره شمالی را برنامه‌های سرگرم‌کننده تشکیل می‌دهند، اما عمده برنامه‌های این تلویزیون به تمجید از خاندان کیم که از 1948 بر این کشور حاکم بوده‌اند، مستندهایی درباره صنعت، نیروهای مسلح و کشاورزی منحصر می‌شود.
به غیر از هنگام پخش فیلم‌های هنری و رویدادهای ورزشی، بینندگان باید هر لحظه منتظر ظاهر شدن رهبران کشور بر صفحه تلویزیون باشند.
بازدیدهای رئیس!
یکی از برنامه‌های اصلی تلویزیون کره شمالی، پخش مکرر بازدیدهای کیم جونگ اون از کارخانه‌ها، واحدهای نظامی، سایت‌های ساخت و ساز و مزارع است.
این برنامه‌ها به سبکی سفرنامه‌ای تولید می‌شود که ممکن است زمانشان تا دو ساعت طول بکشد و معمولاً پیش از بخش اصلی اخبار پخش می‌شود.
به نظر می‌رسد در مدت غیبت شش هفته‌ای رهبر کره شمالی از انظار عمومی (در سپتامبر و اکتبر) تهیه‌کنندگان تلویزیون کره به این نتیجه رسیدند که امکان تکرار هر روزه یک برنامه وجود ندارد و به همین دلیل به سراغ پخش برنامه‌هایی راجع به دو رهبر پیشین افتادند.
تلویزیون مرکزی کره، به غیر از پخش بازدیدهای کیم، گهگاه برنامه‌های مستندی با موضوع ارتش پخش می‌کند. این برنامه‌های مملو از انفجار، اگرچه قدرت ارتش خلق کره را به رخ به بینندگان داخلی می‌کشد، ولی همزمان عتیقه بودن تجهیزات نظامی این کشور را به بینندگان خارجی نشان می‌دهد.
اخبار
تلویزیون مرکزی کره که برنامه‌هایش از ساعت 3 بعدازظهر در روزهای هفته و 9 صبح در آخر هفته شروع می‌شوند، در روز سه نوبت بولتن خبری پخش می‌کند.
اخبار عصرانه تلویزیون در ساعت پنج عصر، معمولاً بیش از ده دقیقه نیست، ولی مدت زمان بخش اصلی اخبار که در ساعت 9 شب پخش می‌شود (و ساعت یازده قبل از پایان پخش تلویزیون تکرار می‌شود) معمولاً دو برابر این زمان است.
حتی با استانداردهای تلویزیونی عصر شوروی، گزارش‌های خبری خشک محسوب می‌شوند. اخبار معمولاً حول فعالیت‌های رهبر کره شمالی، آمار تولید و رونمایی از دستاوردهای جدید می‌گردند. گزارش رویدادهای جهانی بسیار محدود است.
در برنامه‌های مستند از صنعت و کشاورزی، که بخش بزرگی از برنامه‌ها را تشکیل می‌دهند، همواره بر فراوانی تولیدات زراعی و کارخانه‌هایی با ظاهری مدرن تاکید می‌شود. پیشرفت غیرقابل انکار با وجود تحریم‌های آمریکا بخش اصلی این برنامه‌هاست، که بر اساس روایت دولتی‌ای که به این برنامه‌ها دیکته می‌شود ساخته می‌شوند.
سرگرمی و کودکان
تلویزیون مرکزی خالی از سرگرمی نیست. کنسرت‌ها، آهنگ‌های میهن‌پرستانه، فیلم‌ها، رویدادهای ورزشی و حتی مسابقات استعدادیابی جزو برنامه‌های معمول این تلویزیون هستند.
بلافاصله پس از پایان بخش اصلی اخبار در ساعت 9 و سی دقیقه، بساط سرگرمی با پخش یک فیلم کره‌ای آغاز می‌شود. این فیلم‌ها معمولاً به داستان‌های ملودراماتیک با مایه‌های میهن‌پرستانه و انقلابی پرداخته می‌شود که در فضاهای جنگی یا مزرعه‌ای می‌گذرند.
رویدادهای ورزشی که در تلویزیون پخش می‌شوند، شامل فوتبال، کشتی و ورزش‌هایی است که کره‌ای‌ها در آنها وضعیت خوبی دارند.
تلویزیون مرکزی کره جام جهانی را، اگرچه با تأخیری چندین روزه، پخش کرد، اما از خیر پخش فینال مسابقات اینچئون، که در آن کره شمالی یک بر صفر به رقیب جنوبی‌اش مسابقه را واگذار کرد، به کل گذشت.
حیرت انگیزترین برنامه‌ای که از تلویزیون کره پخش می‌شود، مسابقه استعدادهای خوانندگی است. اگرچه شمایل این برنامه نسبت به نمونه‌های غربی بسیار ساده‌تر است، اما از لحاظ کلی با آنها یکی است؛ شرکت‌کننده‌های امیدوار در مقابل داوران و تماشاگران حاضر در استودیو به اجرا می‌پردازند. بیشتر اجراها با همراهی آکاردئون، که نماد موزیک کره شمالیست، صورت می‌گیرد.
برنامه مخصوص کودکان برخلاف نامش که "ساعت کودکان" است، بیست و چند دقیقه بیشتر نیست. اما در این برنامه هم شاهد مایه میهن‌پرستانه هستیم.
یکی از برنامه‌های کودکی به طور منظم پخش می‌شود "پدربزرگ قصه‌گو" است. مجری برنامه از جمله موارد نادر مشاهده ریش (آن هم در حجم بالا) در تلویزیون کره شمالی است. اما این مجری ریش‌دار و مشهور هرگز آویختن نشان وفاداری به کیم ایل سونگ و کیم جونگ ایل را بر روی قلبش را فراموش نمی‌کند.
منبع: bbc
فکر کنم توی ده ی اول انقلاب گیر کردن
قوانین عجیب:
سکونت مادام العمر در یک محل مگر با اجازه حکومتی!
با وجود اینکه طبیعت کره‌شمالی بسیار زیبا و دل‌انگیز است و تنوع آب و هوایی شگفت‌انگیزی دارد اما مردم این کشور در هر نقطه از این سرزمین که روزگار می‌گذرانند باید تا آخر عمر همان‌جا بمانند و حق خروج از منطقه محل سکونت خود را ندارند و اگر زمانی هوای سفر به سرشان بزند یا بخواهند برای کاری از روستا یا شهر خود خارج شوند، حتما باید اجازه حکومتی داشته باشند، در غیر این صورت قانون را شکسته‌اند و مجازات خواهند شد.
بیدار شدن رأس ساعت شش با صدای شیپور!
قوانین حاکم بر کره‌شمالی تمامی جوانب زندگی مردم را تحت کنترل قرارداده و بر تمامی بخش‌های زندگی‌شان به نوعی تاثیر گذاشته است. تقریبا ۵۰ سال است که مردم کره‌شمالی صبح‌‌ها با نواختن صدای شیپوری که راس ساعت شش به صدا درمی‌آید و از طریق بلندگو در تمام مناطق پخش می‌شود از خواب بیدار می‌شوند.
برنامه های اجباری قبل از آغاز فعالیت های روزانه!
آنها موظف هستند پیش از شروع کار روزانه، در مقابل مجسمه کیم ایل جونگ و پدر او ادای احترام کرده و سر تعظیم فرود آورند. همه مردم کره‌شمالی موظف هستند با لباس‌های رسمی خاص از منزل خارج شوند یا علامت مخصوصی روی لباس داشته باشند تا وزارت اطلاعات و امنیت این کشور از اینکه چه افرادی در حال عبور و مرور هستند، آگاهی کامل داشته باشد؛ البته کار به همین‌جا ختم نمی‌شود و آنها باید پس از رسیدن به محل کار ده دقیقه‌ای را هم باید وقت بگذارند و به سخنرانی‌های مافوق خود گوش دهند و پس از آن پنج دقیقه علیه دشمنانشان شعار بدهند. پس از انجام تمامی این کارها تازه نوبت آغاز فعالیت روزانه می‌شود و آنها می‌توانند کار خود را شروع کنند.
خدمت سربازی؛ ده سال!
در پیونگ یانگ، پایتخت کره‌شمالی، هر دو ساعت یک‌بار از بلندگوهایی که صدای بسیار قوی‌ای دارند در گوشه‌گوشه شهر مارش نظامی پخش می‌شود تا قدرت ژنرال‌های این کشور به رخ همه کشیده شود. آنها بنا بر عادتی دیرینه کیم جونگ ایل، رهبر کشور خود را ژنرال صدا می‌زنند؛ البته دادن چنین لقبی به او چندان هم بیراه نیست چراکه خدمت سربازی اجباری در این کشور گاهی به ده سال هم می‌رسد.
عدم حق استفاده از خودرو برای رفتن به محل کار!
مردم این کشور برای رفتن به محل کار خود حق استفاده از خودرو را ندارند و معمولا با دوچرخه رفت‌و‌آمد می‌کنند. استفاده از خودرو تنها مختص به بالا رتبه‌های نظامی این کشور است.
هیچ خانواده‌ای حق خواب دیدن ندارد!
پس از پایان کار و فعالیت روزانه، شب‌‌ها ساعت نه در سراسر کره‌شمالی خاموشی زده می‌شود و به این ترتیب مردم خود را برای یک روز کاری دیگر آماده می‌کنند. نکته عجیب دیگر این است که در کره‌شمالی هیچ خانواده‌ای حق خواب دیدن ندارد و اگر پدر و مادری صبح از خواب بیدار بشوند و خوابی را که شب قبل دیده‌اند تعریف کنند، فرزند آنها موظف است تا علاوه بر خوابی که والدینش دیده‌اند خواب خود را هم به نماینده وزارت اطلاعات و امنیت کشور که در کلاس‌شان حضور دارد، گزارش دهد.
عدم استقلال رسانه ها!
در کره‌شمالی هیچ رسانه خصوصی دیده نمی‌شود و ۱۲ روزنامه و ۲۰ نشریه موجود در این کشور کاملا تحت نظر دولت هستند و بی‌آنکه خبرنگاری وظیفه تهیه گزارش‌‌ها را برعهده داشته باشد، مطالب آنها را خبرهایی تشکیل می‌دهد که هر روز از وزارت اطلاعات و امنیت دریافت و دقیقا همان اطلاعات بدون کوچک‌ترین تغییری منتشر می‌شود؛ در تمام رسانه‌های کره‌شمالی، انتشار هرگونه خبر ناخوشایند در مورد کره‌شمالی در همه زمینه‌‌ها از سیاسی و اجتماعی گرفته تا اقتصادی و فرهنگی به شدت ممنوع است.
باوجود قحطی و گرسنگی، عدم پذیرش کمک‌های غذایی دیگر کشورها!
با توجه به اینکه دولت مسؤول آذوقه‌رسانی و تهیه مواد لازم به صورت کوپنی در کره‌شمالی است، درآمد ماهانه مردم بسیار ناچیز است؛ در بیشتر موارد هم نه کمک‌های دولت و نه درآمد مردم کفاف مایحتاج و نیازهای اولیه آنها را نمی‌دهد و فقر و قحطی بر بسیاری از خانواده‌های این کشور حاکم شده و سالانه چندین هزار نفر از آنها به دلیل گرسنگی جان می‌دهند.
دولت کره‌شمالی با وجود نیازهای شدیدی که به کمک‌های غذایی دیگر کشورها دارد اما به خاطر اینکه معتقد است این غذاها روی طرز فکر مردم اثرات سوء دارد و برای اینکه از آلودگی فرهنگی که نتیجه مصرف این غذاهاست در امان بماند، از پذیرفتن آن سر باز می‌زند. شدت قحطی و گرسنگی در این کشور به حدی است که سازمان تغذیه جهانی وابسته به سازمان ملل در این‌باره به شدت هشدار داده است.
ممنوعیت ورود هرگونه خبرنگار و عکاس به کره شمالی!
مسؤولان این کشور نه‌تنها از پذیرفتن هرگونه کمک امتناع می‌کنند بلکه ورود هرگونه خبرنگار و عکاس را هم به کره‌شمالی ممنوع کرده‌اند؛ البته نه‌تنها ورود اصحاب رسانه به این کشور ممنوع است
مرگ و تیرباران سرنوشت شهروندان تماس گیرنده با تلفن به خارج!
خروج شهروندان کره‌ای هم از کشورشان به شدت کنترل می‌شود و اگر شخصی بخواهد به دنیای بیرون از کره قدم بگذارد به عنوان عامل دشمن دستگیر می‌شود؛ این قانون آنقدر سختگیرانه در این کشور به اجرا درمی‌آید که اگر فردی حتی از طریق تلفن با خارج از کشور تماس برقرار کند، ممکن است سرنوشتی جز مرگ و تیرباران در انتظارش نباشد؛ به عنوان مثال در ماه مارس امسال یک شهروند کره‌شمالی که در یکی از شرکت‌های نظامی کره‌شمالی مشغول به کار بود با تلفن همراه خود با یکی از دوستانش که در سال ۲۰۰۱ به سئول پایتخت کره‌جنوبی گریخته بود، تماس گرفت و در مورد قیمت برنج و شرایط زندگی در کره‌شمالی با او صحبت کرد؛ این کار او از طرف دولت تخطی از قوانین تلقی شد و در نتیجه حکمی جز اعدام برای او صادر نشد. این درحالی است که مدتی بعد خبرگزاری یون‌‌هاپ، مرگ فرد خاطی به نام جونگ را تایید کرد و گفت این شهروند اولین فرد در کره‌شمالی است که به دلیل تماس با خارج از کشور اعدام شده، اما جزئیات بیشتری از این ماجرا منتشر نکرد.
در کره‌شمالی فقط یک شرکت مخابراتی تلفن همراه که منطقه پایتخت، پیونگ یانگ، را پوشش می‌دهد مشغول به فعالیت است. مشترکان این شرکت مخابراتی حق استفاده از خدمات این شرکت برای تماس با خارج را ندارند. در نتیجه بسیاری از شهروندان کره‌شمالی برای تماس با بستگان و اقوام خود که در خارج از این کشور زندگی می‌کنند از تلفن‌های همراهی که به طور غیرقانونی از چین به کره‌شمالی وارد شده‌اند، استفاده می‌کنند.
شرط ازدواج؛ رضایت وزارت اطلاعات آری، رضایت خانواده خیر!
اگر پسر و دختری در کره‌شمالی قصد ازدواج با یکدیگر را داشته باشند، رضایت خانواده آنها هیچ نقشی در این ازدواج ندارد بلکه این وزارت اطلاعات و امنیت این کشور است که صلاحیت ازدواج این دو نفر را صادر می‌کند. به این ترتیب که هم پسر و هم دختر باید یک گزارش کامل از نحوه آشنایی، میزان علاقه، علت آشنایی و … را به وزارت امنیت ارائه بدهند. پس از این مرحله و بررسی‌های لازم و شناسایی تمامی اقوام دختر و پسر برای آنها قرار مصاحبه صادر می‌شود و پس از حضور دختر و پسر و پاسخ دادن به سوال‌های خاص اگر مورد مشکوکی دیده نشود، اجازه ازدواج آنها صادر می‌شود.
با تمام این تفاسیر مردم کره‌شمالی از زندگی خود ناراضی نیستند و معتقدند خوشبخت‌ترین انسان‌های روی زمین هستند
این مطلبی که بوشهر زده حدود 2 هفته قبل یکی از خبر گزاریها زده بود ماشاله یک واو هم جا نزاشته خیلی مزخرفی بوشهر.
باز این یه مشت شروور از اینترنت کپی کرد اورد اینجا
بوشهر جان عزیزم بسه دیگه باز رفتی ویکی پدیا!!!!