رونمایی از روشنفکر مورد علاقه روزنامه کیهان!

مبارزه (رسانه تحلیلی خبری دانشجویان خط امام) - تدوین و ترجمه از فرانسه: علی نساجی زواره

همه چیز از کیهان شروع شد. زمانی که مدیرمسئول روزنامه مطلبی با عنوان «دعوت از آمریکایی همجنس‌باز برای تبیین اندیشه شهید مطهری!» بر علیه حضور پروفسور کلی جیمز کلارک (Kelly James Clark) در برنامه‌ای علمی نوشت و او را «همجنس‌باز» نامید. مطلبی که مورد انتقاد حجت‌الاسلام محمد مطهری - استاد دانشگاه و فرزند استاد مطهری - گرفت و او در پاسخ نوشت: «برای من قابل درک نیست که چرا کیهان تا کسانی را جاسوس و همجنس‌باز و مزدور و ساده‌لوح و… ننامد روزش شب نمی‌شود. در این راستا! توجه جنابعالی را به مصاحبه «اختصاصی» کیهان مورخه ۲۹ آذر ۹۱ با تیری میسان (Thierry Meyssan) روزنامه‌نگار فرانسوی در جریان سفر به ایران جلب می‌کنم. وی که به دلیل مواضع ضد آمریکایی‌اش شدیدا مورد اقبال کیهان و برخی رسانه‌های دیگر قرار گرفته بود، رسما همجنس‌باز است و در مصاحبه با مجله اختصاصی همجنس‌بازان تصریح می‌کند که جنس مخالف هیچ جاذبه‌ای برای او ندارد.»

وی همچنین نوشت: «بد نیست برادران آن تشکل دانشجویی در مشهد که برای تصفیه حساب با جهاد دانشگاهی، این غائله را با ادعای پوچ حمایت کلارک از همجنس‌بازی به راه انداختند و نام شریف و عزیز مردان الهی و بی ادعای بسیجی را لکه‌دار کردند، آگاه باشند که شاخه همین تشکل دانشجویی در دانشگاه تهران برای همین آقای تیری میسان همجنس‌باز، در تاریخ ۲۱ آذر ۹۱ در دانشگاه تهران برنامه سخنرانی برگزار کرد. وی در رسانه ملی در برنامه زنده «راز» هم شرکت کرد!» [۱]

این شروعی بود برای مجادله درباره شخصی که نه تنها در ایران که در کشور خود نیز شخصیتی جنجالی به شمار می‌آید. مردی که همان‌قدر برای مبارزه برای دفاع از سکولاریسم و هموسکسوالیسم [۲] شناخته شده که برای انتقاد از راست‌گرایان افراطی در فرانسه و سلطه‌جویی و تروریسم بین‌الملل آمریکا در سراسر جهان.

با گذشت چند هفته از این مجادلات، اینک زمان مناسبی است تا به دور از جنجال‌های سیاسی و ژونالیستی، افکار این نویسنده فرانسوی را به بوته نقد بسپاریم.

کوتاه درباره تی یری میسان

تی یری میسان (Thierry Meyssan) نویسنده فرانسوی و موسس شبکه ولتر (Voltaire) است. تی یری میسان در ۱۸می ‌۱۹۵۷ در تالنس (ژیروند) به دنیا آمد. او نوه کلنل و پلی تکنیسین پیر گاییست، ناظر نظامی سازمان ملل و رئیس کمیسیون ارتشی اسرائیل- لبنان و پسر میشل میسان، عضو قدیمی شورای شهر بوردو است.

آقای میسان در وهله اول به خاطر آغاز کردن بحث‌هایی درباره واقعه ۱۱سپتامبر با کتابش به نام «شیادی وحشتناک» (L'Effroyable imposture) شناخته می‌شود که مخالفانش از مطالب آن کتاب با برچسب «تئوری توطئه» یاد می‌کنند. در این کتاب، میسان با طرح این فرضیه که حمله‌های ۱۱سپتامبر یک حرکت تروریستی داخلی بوده و نه یک توطئه خارجی، مسئولیت آن را به عهده یک مجموعه نظامی - صنعتی می‌گذارد. کتاب «شیادی وحشتناک» در سال ۲۰۰۲ فروش بسیار بالایی داشت و به ۲۸ زبان نیز ترجمه شد. چند سال بعد، میسان با ایفای نقش در فیلم مستند محمدرضا اسلاملو با نام «جعبه سیاه یازده سپتامبر»، نیز این فرضیه را مجدداً مطرح نمود. نسخه فارسی این فیلم که در انگلستان ساخته شده بود، در بیست و نهمین جشنواره فیلم فجر (فوریه ۲۰۱۱) پخش شد، همچنین نسخه انگلیسی آن به عنوان یکی از ۵ فیلم ایرانی در بازار فیلم در حاشیه جشنواره کن (می ۲۰۱۱) ارائه شد.

از سال ۲۰۰۲ به بعد با غیبت در رسانه‌های غربی، در رسانه‌های روسی، آمریکای لاتین و خاورمیانه‌ حضور پررنگی داشته است؛ جایی که از او به عنوان یک «معترض» یا «تحول‌خواه» نام برده می‌شود. تی یری میسان علاوه بر حمایت از دولت بشار اسد در برابر تروریسم سوریه، از دولت‌ معمر قذافی هم در جریان بهار عربی دفاع می‌کرد.

ناگفته‌های میسان از جنسیت و آزادی

در سال ۱۹۹۴ میسان که سردبیر ماهنامه «اطلاعات بین‌المللی امروز» بود، شبکه ولتر را تشکیل داد و هدفش را «دفاع از آزادی بیان و لائیسیته» بیان کرد. نام این سایت برگرفته از نام ولتر [۳] (فیلسوف و نویسنده فرانسوی عصر روشنگری) است. این مجموعه که گزارش‌ها و مصاحبه‌های درباره راست افراطی منتشر می‌کرد، در ادامه به یک «شبکه بین‌المللی مطبوعات نامنظم» تبدیل شد. سایت ولتر (www.voltairenet.org)، نسخه فارسی هم دارد ( www.voltairenet.org/fa ) که ترجمه مقالات میسان و همکارانش در آن منتشر می‌شود.

میسان از ۱۹۹۶ تا ۱۹۹۹، هماهنگ‌کننده جانشین «کمیته ملی مراقبت علیه راست افراطی» (Comité national de vigilance contre l'extrême droite) بود؛ کمیته‌ای که هر هفته ۴۵ حزب مهم سیاسی، صنفی و سازمانی چپگرا را دور هم جمع می‌کرد تا در برابر افزایش ناشکیبایی پاسخی مشترک پیدا کند. وی همچنین از ۱۹۹۴ تا ۲۰۰۸ منشی حزب رادیکال چپ بود، اما به هنگام چاپ کتابش (شیادی وحشتناک)، حزب چپ رادیکال از صحبت درباره حضور تی یری میسان در رده آنها خودداری کرد.

میسان که در محیطی کاتولیک رشد پیدا کرده و ازدواجش نیز توسط کلیسای کاتولیک به ثبت رسیده بود، بعدها بر گرایش به همجنسگرایی و آزاداندیشی‌ تأکید کرد. او همچنین بخشی از فعالیت‌هایش را پیرامون لائیسیته مرکزیت داد، در حالی که علاقه‌ای همیشگی به یافتن جوابی برای سوال‌های مذهبی با پیگیری دروس دینی نشان می‌داد. در ۱۹۸۹، انجمن اورنیکار (Ornicar) را ایجاد کرد که «مبارزه علیه جرایم طرح‌ریزی شده درباره جنسیت» مورد هدف آن بود. این انجمن به نوشتن گزارش به پارلمان اروپا پرداخت، که با سازمان‌های غیر دولتی درباره وضعیت بین‌المللی گی‌ها و لزبین‌ها و از رده جرم خارج کردن همجنسگراها در کمیسیون امنیت و همکاری در اروپا (CSCE) بحث می‌کردند.

از آثار او در زمینه حقوق دگرباشان می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

حمایت از همجنسگرایان در حقوق اروپایی (L'Intégration des transsexuels de Collectif)، پاریس، اورنیکار، ۱۹۹۳

الحاق دوجنسه‌ها (La Protection des homosexuels dans le droit européen de Collectif)، دو جلد، پاریس، اورنیکار، ۱۹۹۳

بدیهی است که هدف این متن بررسی مواضع یک روشنفکر فرانسوی است و نه دامن زدن به این مجادله سیاسی. بدین معنا که اگرچه آقای میسان در چارچوب عقاید انتقادی خود با برخی مواضع رسمی کشور ما (از جمله در انتقاد از سلطه‌جویی و جنگ‌افروزی ایالات متحده آمریکا) اشتراک حداقلی دارد، اما نمی‌توان این وحدت تاکتیکی و استراتژیک را ظاهری ایدئولوژیک بخشید و به شیوه کارگردان مستند «جعبه سیاه یازده سپتامبر»، آقای میسان را که اصرار بر مواضع سکولار و نیز گرایش شخصی هموسکسوال دارد به زیارت اماکن مقدسه برد!

به همین جهت برای اثبات مواضع واقعی آقای میسان، مصاحبه‌ای از وی که در سایت مجله gayglobe موجود است، در ادامه می‌آید که برای درک دیدگاه‌های واقعی آقای میسان برای خوانندگان ایرانی عیناً از زبان فرانسه ترجمه شده است. چرا که برخلاف پروپاگاندای منفی رسانه‌های جهانی علیه کتاب و مواضع سیاسی آقای میسان، در میان رسانه‌های منتقد جامعه فرانسه سوگیری منفی کمتری علیه او وجود دارد.

مصاحبه‌ای درباره لائیسته، ماسونری و همجنسگرایی

تی یری میسان در آوریل ۲۰۰۲ دعوت آی.بی نیوز (IBNews (journal Gay را برای مصاحبه‌ درباره کتاب «شیادی وحشتناک» پذیرفت. اگرچه سایت آی.بی نیوز (که جزو رسانه‌های اختصاصی همجنسگرایان به شمار می‌آمد) در حال حاضر از دسترس خارج شده است، اما این مصاحبه را در آرشیو دیگر رسانه‌های مختص همجنسگرایان همچون مجله گی گلوب [۴] می‌توان یافت. آنچه می‌خوانید مصاحبه‌ میسان با پاتریک راجل (Patrick Rogel) سردبیر IBNews است:

آی.بی نیوز : "کاتولیک گرایش پیدا کرده به سمت لائیک بودن"، "فراماسون پرجنب و جوش"، "ناهمجنسگرای پشیمان"، آیا این مشخصات مناسب شماست؟

میسان : نه، هیچکدام. من در محیطی کاتولیک پرورش یافتم و به دنبال پاسخ سوالات هستی‌شناختی گشتم که برآمده از دروس دینی و فلسفی بود. در واقع من فکر می‌کنم زندگی معنایی از قبل مشخص شده ندارد؛ مفهوم زندگی همان چیزی است که ما انتخاب می‌کنیم و به آن می‌دهیم. به عبارت دیگر، من طرفدار لائیسیته هستم. لائیک بودن هیچ ارتباطی با اعتقادات شخصی من ندارد بلکه یک مفهوم سیاسی جامعه است تا هرکس بتواند آزادانه زندگی کند و حوزه زندگی خصوصی را از حوزه زندگی سیاسی جدا نماید. من فراماسونی از تبار فلاسفه عصر روشنگری (قرن هجدهم) هستم. بنابراین برداشتی تند و تیزی از مفهوم ماسونری دارم که می‌تواند از دید برخی گروه‌های معلوم‌الحال که پیرو تبعیت از رسوم سنتی جامعه هستند، عجیب و چه بسا سوداگرایانه تلقی شود. بالاخره، همانند بسیاری از همجنس‌گرایان هم‌نسلم، برای شناخت و پذیرفتن همجنس‌گرایی زمان صرف کردم. در نوجوانی تلاش کردم تا ثابت کنم می‌توانم بهتر از دیگران زندگی کنم و در ۱۷سالگی بود که خود را پدر یافتم. بنابراین دیگر وقت زیادی برایم لازم نبود تا متوجه شوم که دگرجنسگرایی بودن راه من نبوده است.

آی.بی نیوز : کتاب «شیادی وحشتناک» شما در سطح جهانی - به خصوص در محافل اینترنتی - خوانندگان زیادی پیدا کرده است. آیا شگفت‌زده شدید؟

میسان: بله، این آرزو را داشتم اما فکر نمی‌کردم محقق شود. تیراژ اول ما ۲۰هزار نسخه بود. سه ماه بعد، نزدیک به ۲۰۰هزار نسخه فروخته شده داشتیم؛ چیزی که برای مدت زمان کوتاهی رکورد نشر کامل فرانسه را به خود اختصاص داد. این موفقیت در وهله اول، به خاطر برنامه «همه درباره‌اش صحبت می‌کنند» [ ۵ ] (Tout le monde en parle) بود که باعث تحریک کنجکاوی‌ها و بر سر زبان افتادن موضوع شد. [۶] درست هنگامی که مطبوعات پاریسی مرا به باد دشنام گرفته بودند، نخستین خوانندگان آن را به دیگران پیشنهاد می‌دادند؛ دوازده انتشارات خارجی هم در ماه می‌جاری کتاب را منتشر خواهند کرد. در آمریکا و کانادای انگلیسی‌زبان، مطبوعات به ندرت درباره کتاب صحبت می‌کنند اما هرجای دیگر در خارج، مطبوعات به آن می‌پردازند و از تحقیق و بررسی در مورد آن استقبال می‌کنند.

آی.بی نیوز: رسانه‌های غربی در تمایز با مطبوعات عربی بین مجادله برسر رساله شما (که CNN آن را به راه انداخته است) و شک‌گرایی (که روزنامه لوموند هیاهویی زیادی در این مورد ایجاد کرده است) مردد هستند. همکاران فرانسوی‌تان همیشه شما را سرزنش می‌کنند که شما برنامه‌های تی‌یری آردیسون [ ۷ ] (Thierry Ardisson) و کریستوف دشوان[ ۸ ] (Christophe Dechavanne) را بر تریبون‌هایشان ترجیح می‌دهید.

میسان: تنها مطبوعات عرب‌زبان نیستند که کتاب را تشویق می‌کنند، بلکه مطبوعات روسی، چینی و آمریکای جنوبی نیز از این کتاب استقبال کردند. دشمنی مطبوعات پاریس صنف‌گرایی آنها را برای من آشکار کرد. خیلی سخت است که پس از جنگ خلیج فارس، شورش تیموسوارا [۹] ، کوزوو، باری دیگر مردم را با تبلیغات جنگ‌طلبانه گول زد. همچنین پس از کشف حقه [۱۱ سپتامبر] توسط روزنامه‌نگاری که به هیچ قوم و گروهی تعلق نداشت، قبول این قضیه دشوار است. وقتی من با انتشار مدرک و بیان اندیشه‌هایم در فضای اینترنت قدرت چندین صاحب‌نظر را نادیده می‌گیرم، این رفتارم برای بعضی غیرقابل تحمل است. اغلب اوقات مورد سرزنش قرار می‌گیرم که برنامه‌های مردمی دشوان و آردیسون را برای بحث و مناظره ترجیح می‌دهم. به همین صورت در سیاست، همیشه من بیشتر از اینکه به نخبگان علاقه‌مند باشم به مردم علاقه‌مندم. برخلاف تصویر مقبول و متداول، دشوان و آردیسون در مقایسه با بعضی از روزنامه‌نگاران مشهور که برنامه‌هایشان را در قالب خبری تولید نمی‌کنند، خیلی بهتر و متنوع‌تر برنامه‌سازی می‌کنند. قبل از دعوت من به این مصاحبه، تی‌یری آردیسون کتاب من و تمام مقاله‌هایی را که پیرامون ۱۱سپتامبر نوشته بودم، خوانده بود. مرجع‌های اسنادم را با دستیارانش بررسی کرده تا صحت ادعایم را بفهمد. در همان زمان سرمقاله‌نویسان «لوموند» و «لیبراسیون» علیه کتاب من، مقاله‌هایی انتقام جویانه نوشتند بدون اینکه حتی به خودشان زحمت خواندن آن را بدهند. اگر برای تی‌یری آردیسون احترام قائل هستم، بدین خاطر نیست که مرا مورد حمایت قرار داده، بلکه اول به خاطر حرفه‌ای بودنش است.

آی.بی نیوز : شما درباره جبهه ملی[ ۱ ۰] (fn) و آپارتمانتان که مورد سرقت قرار گرفته بود، مصاحبه کردید. در اینترنت محصولات دانون[ ۱ ۱] (Groupe Danone) را تحریم کردید و سایت‌تان قربانی یک حمله اطلاعاتی شد. چرا شبکه ولتر اینگونه شلوغ‌کاری می‌کند؟

میسان: شبکه ولتر جز به بحث‌های مغفول مانده از دید دستگاه‌های بزرگ سیاسی به چیز دیگری نمی‌پردازد. تا اینجا احزاب خوشحالند که ما خودمان را در مسائل آنها دخالت می‌دهیم. اکنون، آنها در می‌یابند که ما خیلی فراتر پیش می‌رویم و بی‌نظمی موجود و روابط بین‌المللی را زیر سوال می‌بریم.

آی.بی نیوز : شما با افشای یک نفوذی نئونازی در جامعه همجنس‌گرایان، تنها کسی هستید که چهره واقعی پاستور دوسه (Pasteur Doucé) را آشکار کردید. ده سال بعد، آیا هراس شما مورد تأیید قرار گرفت؟

میسان : کار شومی بود. با دوستانم علیه واکنش همه‌گیری که بر ضد جامعه همجنسگرایان دوران بود به پا خاستیم. با مسئولیتی مشترک (وحدت)، تلاش کردیم تعهد پاستور دوسه درباره سازمان نئونازی را نادیده بگیریم. اگرچه مجادله زنده شد، فکر می‌کنم که ما در اصل پیروز شدیم و اینگونه چیزها امروزه غیرممکن است.

آی.بی نیوز : شما علیه اصلاحات ژولی بوآ [ ۱ ۲] (Jolibois) مبارزه کردید، که یکی از اهداف تصدیق نشده‌ی آن تأیید مرگ مطبوعات همجنسگرایی بود. اما برای دشمنان شما شبکه ولتر؛ پوششی است که تبلیغات و پیام‌های پورنوگرافیک را که در پی محافظت خود در مقابل پیگردهای قانونی هستند، پنهان می‌دارد.

میسان : آزادی هرگز مشخص نیست و این جدال پایان‌ناپذیر است، در ۱۹۸۸، شارل پاسکا[ ۱ ۳] (Charles Pasqua) با حکمی وزارتی، مطبوعات همجنسگرا را ممنوع کرد. در ۱۹۹۴، سناتور ژولی بوآ موفق شد تا در قوانین جزایی ماده‌ای را برای رسیدن به همان هدف وضع کند. ما به طوری جزئی اجرای این قانون را غیرممکن اعلام کردیم. به علاوه مقاله ژولی بوآ به ثبت رسید و دشمنان آزادی برای پیدا کردن راه دیگری تلاش می‌کردند. در این زمینه برای مثال شاهد اقدامات موثر فیلم «مرا ببوس» (Baise-moi) بودیم. دشمنانم مرا به عنوان یک لابی‌کننده مطبوعات پورنو معرفی می‌کنند. در حقیقت، من همچون انقلابیون ۱۷۸۹، همیشه فکر می‌کنم که آزادی شخصی در ابتدا با آزادی بیان، چه آزادی سیاسی باشد چه جنسی، قیاس می‌شود. سنت ژوست (Saint-Just) و میرابو (Mirabeau) هم نویسندگان رمان‌های پورنوگرافیک بودند. من استعدادی همچون آنها ندارم، اما مثل آنها فکر می‌کنم که نمی‌توانیم بدون آزاد بودن از آزادی دفاع کنیم.

آی.بی نیوز : شما رئیس موسسه «یادمان تبعید همجنسگراها»[ ۱ ۴] (l'association du Mémorial de la déportation homosexuelle) هستید. هرچند که این بنای یادبود به انتظار کشیدن عادت کرده است، شما شناخت کنونی درباره این واقعه تاریخی را چگونه قضاوت می‌کنید؟

میسان : بدین خاطر که جامعه خاطرات این حادثه غم‌انگیز را باز می‌یابد، باید به طور همزمان در درون و بیرون جامعه همجنسگرایان مبارزه کنیم. مقامات سیاسی رویدادها و حرکاتی را که ضد همجنسگرایی به وجود می‌آورد، رد می‌کنند. این در حالی است که برخی نویسندگان همجنسگرا می‌خواهند این موضوع را بزرگنمایی کنند تا به اوج مظلوم‌نمایی برسند. ما امروزه پذیرفته‌ایم که این جنایات وحشتناک توسط جریان پاکسازی آریایی‌ها هدایت شده است. می‌توانیم بگوییم که این وقایع برای عموم شناخته شده و مورد اجماع تاریخ‌نویسان است. تبعید به تمام همجنسگراها مربوط نیست و گروه ما را مد نظر قرار نمی‌دهد. این جرایم در سرزمین رایش (در ناحیه آلزاس- موسل) به نام «پاکسازی نژادی» رخ داد. همین نمونه رویداد همجنسگرایانه، کافی است تا بیهودگی مفهوم نژادپرستی را بیان کند.

[14] - بر اساس آمارهای منتشر شده، در دوران رایش سوم (مابین سال های ۱۹۹۳ تا ۱۹۴۵) صدهزار نفر به اتهام همجنسگرایی دستگیر شدند که در بین این افراد ۵۰هزار نفر به طور رسمی به زندان افتادند. آمار دیگری نشان می‌دهد که شمار قربانیان تقریبا ۷۵هزار نفر هستند که ده تا ۱۵هزار همجنسگرا به اردوگاه کار اجباری فرستاده شدند، در حالی که ۵۰ تا ۶۳هزار نفر از آنها هم در زندان نگهداری می‌شدند. این اتفاق در حالی رخ داد که در فاصله جنگ‌ جهانی اول و دوم، آلمان به عنوان مرکز آزادی برای همجنسگرایان شناخته می‌شد. به منظور یادمان قربانیان این ماجرا، یادبودها و موسساتی در آلمان و فرانسه ایجاد شده است. (م)