کسانی که از مشکلات فرار میکنند؛بخوانند!

فاصله یک مشکل تا راه چاره آن!

روزی دو مرد جوان نزد استادی آمدند و از او پرسیدند:

“فاصله بین دچار مشکل شدن تا راه حل یافتن برای حل آن مشکل چقدراست؟”

استاد اندکی تامل کرد و گفت:

“فاصله مشکل یک فرد و راه نجات او از آن مشکل برای هر شخصی به اندازه فاصله زانوی او تا زمین است!”

آن دو مرد جوان گیج و آشفته از نزد او بیرون آمدند و در بیرون مدرسه با هم به بحث و جدل پرداختند.
اولی گفت: “من مطمئنم منظور استاد معرفت این بوده است که باید به جای روی زمین نشستن از جا برخاست و شخصا برای مشکل راه حلی پیدا کرد. با یک جا نشینی و زانوی غم در آغوش گرفتن هیچ مشکلی حل نمی‌شود.”

دومی کمی فکر کرد و گفت: “اما اندرزهای پیران معرفت معمولا بارمعنایی عمیق‌تری دارند و به این راحتی قابل بیان نیستند. آنچه تو می‌گویی هزاران سال است که بر زبان همه جاری است و همه آن را می‌دانند. استاد منظور دیگری داشت.”

آن دو تصمیم گرفتن نزد استاد بازگردند و از او معنای جمله‌اش را بپرسند. استاد با دیدن مجدد دو جوان لبخندی زد و گفت:

“وقتی یک انسان دچار مشکل می‌شود. باید ابتدا خود را به نقطه صفر برساند. نقطه صفر وقتی است که انسان در مقابل کائنات و خالق هستی زانو می‌زند و از او مدد می‌جوید.

بعد از این نقطه صفر است که فرد می‌تواند برپا خیزد و با اعتماد به همراهی کائنات دست به عمل زند. بدون این اعتماد و توکل برای هیچ مشکلی راه حل پیدا نخواهد شد.

باز هم می‌گویم فاصله بین مشکلی که یک انسان دارد با راه چاره او، فاصله بین زانوی او و زمینی است که برآن ایستاده است!”
راههای مقابله با مشكلات
ارتباط با مردم:
در زندگی برنامه ریزی داشته باشید:
نیروی خلاق درون:
واقع بین باشید:
عفو خود و دیگران:
غلبه بر احساس تنهایی:
روز خلاق شما:
خود پردازی:
نظم و ترتیب ، كلید طلایی شماست .

خيلي جالب بود. مرسي.

ژاپنیها چقدر خنگن.نمیدونستم.من بودم ماهیارو تو ساحل پرورش میدادم.

مشکلات ما یکی دو تا نیست و با ماهی گیری ژاپن فرق میکنه .
ها نگاه کن .
زمانی که بدنیا می ائیم بدنبال شیر خشک و یا در صف شیر قوطی
بعد از انکه خردسالیمان به اتمام رسید در بدر بدنبال بدنبال ثبت نام مهد کودک و هزینه سز سام اور ان خرید لوازم التحریر و کمک به مهد کودک که در امدی نداره و .... فعلا که با موفقیت اینجا یک پله صعود کردیم تابستان رسید برویم یک سزگرمی تا هم چیزی یاد بگیریم اهان کلاس زبان و کامپیوتر و ..... پول اماده کنیم ماهینانه . فعلا دو پله صعود کردیم رفتیم به نوجوانی این روال ادامه دارد با این تفاوت که در صف دفتر و کتاب بایستم اینهم ببینیم که کتاب کامله یا خیر چندتا از کتابها کم است سه ماه گذشت از کتاب خبری نیست ، بالاخره کتاب رسید خواندیم و به موقع امتحان ، دوران راهنمائی هم به اتمام رسانذیم فعلا سه پله صعودی داشتم رفتیم دبیرستان این هم همینطور به اتمام رسید قراره با دوستانم به اردودی تابستان برویم ثبت نام کنیم به اردو رفتیم از قضا هنگام برگشتن اتوبوس چپ کرد و تعدادی از دوستانم را از دست دادم به علت خواب الود بودن راننده و بی احتیاطی در غم دوستانم کنگور ثبت نام کردم بعد10 مرتبه بالاخره با یک مکافات صعود چهار پله شد
شهریه دانشگاه و ببینید کمرمان شکست و از فوق دیپلم به لیسانس و فوق لیسانس رسیدم حالادیگه من مردی برای خود شدم باید بروم خدمت مقدس سربازی دفترچه گرفتم و اعزام شدم تازه عاشق دختر همسایه مون شده بودم نامه ای به پدر و مادرم نوشتم که به خواستگاری ایشان بروند در جواب نامه از طرف خانواده ام امده بود که مبادا غیبت کنی یا فرار که رایانه و سبد کالایت قطع میگردد . اینهم به اتمام رساندم این را داشته باشید که شش پله صعود کردم بعد از اتمام دوران خدمت با دلخوشی به خواستگاری دختر اقدس خانم که همون میترا رفتیم اولین سوال ماشین داری ؟ کار داری و خونه داری درامدت چقدره و....... با حرف و حدیث فراوان که من کار پیدا میکنم و...... راضیشان کردیم که با عقد یکدیگر درایم و مانده بود یک عروسی درحد تجملاتی که بعد از پیدا کردن شغل انجام بدم افت پله صعود . هز روز وکار من شده بود در بدر بدنبال کار درون شرکت رفتن و روزنامه قسمت نیازمندیها خواندن دلم خوش بود مردی شدم و انهم متاهل چند سال گذشت
میترا مهریه اش را اجرا گذاشت و به من گفت مرد اعلاف نمیخواهم مرا به زندان بردند خانه پدری فروش رفت یک پله ازصعودی که داشتیم پائین امدم از زندان امدم بیرون و در شهر پرسه زدن موهایم رو به سفید داشت میرفت به پیشنهاد یکی از دوستان کارت صیادی گرفتم و به عنوان جاشو در یکی از لنجها به کار شدم فصل میگو و ماهی فرا رسید الان نزذیک فصل صیدشان است رفتیم دل به دریا زذیم دیدید یم ای بابا کشتی ژاپنی و فیلپینی جلوتر از ما مجوز گرفته اند و چیزی دیگه نمونده اخه انها نه مثل ما صید میکردند انها درکشتی امکانات پیشرفته ای داشتند که همچو جارو برقی همه چیز را مکش میکرد و دریا شد خالی . نا خدا به ما پیشنها گازئیل داد گفت از ماهی و میگو بهتره رفتیم قاچاق گازائیل مارا گرفتند با جریمه سنگین به زندان افکندند چهار پله از صعود امدم پائین ، شدم معتاد صفر و صفر و یک دیوانه که در تیمارستانم . حالا باین تفاسیر میشود با این مشکلات فاقد امد ؟
ژاپن کجا ما کجا ؟ تازه این نصفی از مشکلات ماست اگه خواستم بیشتر بنویسیم باید در رکوردها تبت بشد
تحصیلات ، شغل ، بیکاری ، ازدواج ، تورم و گرانی و ..... این مشکل نیست ؟ چگونه با اینها کنار ائیم و خود را به بی خیالی زنیم ؟
حالا به من میتوانید با خیال راحت بگوئید بیکارم
ابرو و مه خورشید در کارند
غم مخورید که جوانان بیکارند

لطفا بازم از این مطالب بذارید