اسرائیل؛تاول خیلی وقت است که ترکیده!

به نقل از روزنامه آلمانی "جهان جوان" چاپ دیروز، شنبه 12 جولای، و یه گفته اشرف الکیدرا، سخنگوی امدادگران فلسطینی، تا کنون بیش از 100 نفر در بمباران هوایی اسرائیل کشته شدند.

از آغاز حملات اسرائیل 680 فلسطینی زخمی شدند. به گفته منابع نظامی اسرائیلی از سه شنبه پیش تا کنون بیش از 800 تن راکت و بمب بر فراز نوار غزه ریخته شد. روز پنجشنبه کابینه امنیتی اسرائیل حملات هوائی به مناطق بیشتری در نوار غزه را تصویب کرد.

به گفته سخنگوی نظامی اسرائیل، پتر لرنر، 3 نیروی بریگاد اسرائیلی احتمالاً برای حملات زمینی در مرزهای نوار غزه قرار گرفتند و یک تا دو بریگاد دیگر به آن اضافه خواهند شد. سفیر آمریکا، دن شاپیرو، حمایت واشنگتن از اسرائیل را حتی در صورت حملات زمینی اطمینان داد.

به گفته منابع اسرائیلی در 3 روز 1100 مکان در نوارغزه "برای دفاع در برابر راکتهای حماس" مورد هدف هوائی قرار گرفت. به گفته همین منبع، فلسطینی ها 550 راکت به اسرائیل شلیک کردند که 120 راکت در هوا بوسیله سیستم دفاعی اسرائیل منهدم شد.

این منبع اضافه کرد که فلسطینی ها برای اولین بار به فرودگاه بن گوریون شلیک کردند. به گفته رویتر سازمان بهداشت جهانی در مورد درهم شکسته شدن کمکهای پزشکی بیمارستان ها در نوار غزه و ساحل غربی رود اردن به خاطر کمبود انرژی هشدار داد.

به گزارش پارسینه، در رابطه با درگیری های جاری تارنمای "هینترگروند" در آلمان روز جمعه 11 جولای مصاحبه ای با تاریخدان اسرائیلی، موشه سوکرمن، را با عنوان "تاول خیلی وقته که ترکید" منتشر کرد که ترجمعه آزاد و خلاصه شده آنرا میخوانید.

این مصاحبه را خانم سوزان ویت-شتال انجام داد.

آقای سوکرمن شما سه شنبه شب می بایست با عجله میز تحریرتان را ترک میکردید چون صدای آژیر بلند شده بود. راکتهای حماس علیه تل آویو؟ این غیر عادیه، معمولاً جنوب اسرائیل را شامل میشد. غیر منتظره بود؟

نمی بایست غیر منتظره میبود چرا که در ماه های پیشین در رسانه ها افزایش برد راکتهای حماس گزارش شده بود. در جنگ پیشین نیز چندین بار آژیر در تل آویو بصدا در آمد. اما این در شرایط مشخص فعلی کمکی نخواهد کرد. من درسه شنبه شب انتظار چنین حملاتی را نداشتم.

مردم چه واکنشی نشان دادند؟ وضعیت چگونه است؟ نظر اکثریت در تل آویو چیست؟ آیا خواهان انتقامگیری و جملات زمینی در نوارغزه اند؟

مردم هم نظر نیستند، در تل آویو کمتر از جنوب کشور افراطی اند. به این خاطر که راکت کمتری در مقایسه به جنوب به تل آویو شلیک شده است. مردم نسبتاً لیبرال این شهر به زندگی "مدیترانه ای" شان ادامه میدهند. خودروهای در حال حرکت حتی به آژیر توجه ای نمیکنند.

در بقیه کشور چه صدایی شنیده میشود؟

در درگیری های 2008/2009 ویا 2012 راست های افراطی خیلی فعال شده بودند و خواستار "با خاک یکسان کردن نوار غزه" شده بودند.

بله چنین صداهایی شنیده میشود. ولی کمتر هیجانهای روحی دیده میشود چرا که خیلی از مردم بر این باورند که اینبار آنطرف شروع کننده بود. دولت و بیش از همه نتانیاهو در آغاز رفتار معتدلی در پیش گرفته بود و برعکس همکارانش به یک درگیری نظامی علاقه مند نبود. حماس ولی علاقه مند بود. حالا نتانیاهو کم کم دراین بحران وارد شد و از هر امکان نظامی که در اختیار دارد استفاده میکند. واکنش مردم نیز سریعاً افراطی میشود.

واکنشها اینبار شدیدتر است چون 3 نوجوان اسرائیلی به قتل رسیدند و احساسات مردم برانگیخته شد؟

بله این موضوع بدون تردید نقش بازی میکند. در این میان روشن شد که دولت موضوع جستجو برای یافتن ربایندگان 3 نوجوان را بهانه قرار داد تا با حماس در ساحل غربی رود اردن تصفیه حساب کرده ائتلاف سازمان آزادیبخش فلسطین و حماس را از بین ببرد. این یک فاکت است که مأموران امنیتی زودهنگام میدانستند ربوده شده گان کشته شدند ولی اعلام نکردند تا زمان مناسب برای عملیت در ساحل غربی فرا رسد.

منظورتان از بیان اینکه "حماس به درگیری نظامی با اسرائیل علاقه مند بود" چیست؟

حماس در ائتلاف با سازمان آزادیبخش فلسطین بخشی از پایه های سیاسی اش را از دست داده است. بخشی از ساختارش را در ساحل غربی در پی عملیات اسرائیل برای یافتن ربایندگان از دست داد. حکومت جدید مصر راه های سینا به نوار غزه را مسدود کرد. حماس در این وضعیت احتیاج به بازسازی چهره دارد. درگیری با اسرائیل این امکان را به او میدهد البته به ضرر مردم خودش.

نیروی هوایی چندین روزیست نوار غزه را بمباران سنگین میکند. فلسطینی ها میگویند که در این عملیات توجه ای به شهروندان عادی نمیشود. گزارش رسانه ها بطور غیر مستقیم آنرا تأید میکند. نظر شما هم چنین است؟

این تنها نظر من نیست بلکه چندین متخصص نظامی آنرا از دیروز در رسانه ها برجسته کردند. اسرائیل امکان جنگ زمینی و یا بمباران هوایی را دارد گرچه مشخص است که در چنین جنگهایی تنها با بمباران هوایی به نتیجه دلخواه نخواهند رسید و نیروی زمینی لازم است. چون با جنگ زمینی تعداد سربازان کشته شده افزایش پیدا میکند پس سعی میشود با بمباران هوایی حماس را به زانو در آورند. حماس ولی به این ساده گی ها تسلیم نخواهد شد.

این موضوع افزایش حملات را در پی خواهد داشت و در نتیجه تعداد زیادی از شهروندان فلسطینی قربانی خواهند شد.

تا کنون دولت اسرائیل هدف روشنی را برای عملیات نظامی مشخص نکرد. این رفتار را چگونه میتوان تفسیر کرد؟

نتانیاهو در نشست فوق العاده کابینه که مربوط به قتل رسیدن 3 نوجوان ربوده شده بود، در مورد 3 هدف صحبت کرد: دستگیری ربایندگان، حمله به فعالین و زیرساخت های حماس در ساحل غربی و ضربه به حماس در نوارغزه. در شرایط کنونی موضوع دستگیری ربایندگان نقشی بازی نمیکند. هدف دوم پیش از شروع عملیات نظامی کنونی دست یافته شد، میماند هدف سوم که همان عملیات در نوارغزه است. این ولی هدف جدیدی برای دولت اسرائیل تحت رهبری نتانیاهو نیست.

به نظر نمیرسد که در مورد حملاتی که به اهداق مشخص در نوار غزه منجرشود، اندیشه شده بود. در بیانیه مدیکو انترنشنال میخوانیم که نتانیاهو زیر فشار، باید ثابت کند که به اندازه کافی راست است تا انتظارات افراطی ها را برآورده کند و ادامه میدهد "بعضی ها شرایط پیش از به قتل رسیدن اسحاق رابین را احساس میکنند که هفته ها تبلیغات بی مانند هیستریک علیه او به راه انداخته شد". آیا در این تحلیل حقیقتی نهفته است و شما نیز جو حاکم بر جامعه اسرائیل را اینگونه ارزیابی میکنید؟

از یک نقشه اندیشمند برای رسیدن به اهداف مشخص در نوارغزه نمیتوان صحبت کرد. برای حملات نظامی چندین هدف نام برده شد بدون آگاهی از نتایج سیاسی آن. منهم بر این عقیده ام که نتانیاهو خواهان این درگیری نظامی نبوده بلکه زیر فشار افراطیون (و شلیک راکتها از نوارغزه) مجبور شد.

موضوع "شرایط پیش از به قتل رسیدن اسحاق رابین" برای من کاملاً روشن نیست. نتانیاهو؟ من به هیچوجه چنین نمیبینم. نتانیاهو هیچگاه جانش مانند رابین در خطر نبوده است نه صرفاً به خاطر تهمت های ناروا و خائنانه ای که از طرف آدمهای چون نتانیاهو به رابین زده میشد. رابین به قتل رسید ولی نتانیاهو بر اسرائیل حکومت میکند.

یخاطر قتل ایال ییفراخ، جیلاد شار و نفتالی فرنکل راستهای افراطی یهودی عمل انتقامجویانه بربرانه ای را علیه یک نو جوان فلسطینی انجام دادند و او را زنده زنده آتش زدند. در ساحل غربی از مدتها پیش این جریانهای تا به دندان مسلح و خشونت طلب جولان میدهند و پنهان از دید پلیس، نظامیان و قضات اسرائیل فلسطینیان را سرکوب میکنند و گاهی جنایات سنگینی مرتکب میشوند.

در رسانه های آلمان آنها را به "ناسیونالیسهای یهودی" تقلیل میدهند، حتی اگر آنها هواداران جنبش غیر قانونی "Kach" باشند ویا در عملیات معروف "Hilltop Youth" شرکت کنند.

منشأ ایدئولوژیک این افراطیون چیست؟ آیا شمار آنها همزمان با راست روی دولت و جامعه اسرائیل افزایش می یابد ویا دقیقاً بخاطر همین راست روی طبقه متوسط شهری ترمز میشود؟

منشأ این تروریستهای یهودی ممکنه جنیش فاشیستی "Kach" باشد. ولی ساده انگارانه خواهد بود اگر آنها از نظر ایدئولوژیک در این دسته بندی جای داد بدون درک این موضوع که اولاً خیلی از افراد جنبش مسکن چنین عقایدی را با خود حمل میکنند

، ثانیاً بین این افراد اتحادی وجود دارد که رد پای آن تا پارلمان اسرائیل ادامه دارد. علت اینکه چنین افرادی از طرف پلیس و نیروهای امنیتی اسرائیل دستگیر نمیشوند، در حالیکه جوانان فلسطینی که "هرج و مرج راه انداختند" ظرف چند ساعت دستگیر میشوند، اینه که نمیخواهند آنها را دستگیر کنند. بخاطر اینکه نمیخواهند راستهای افراطی در دولت مانند وزیر اقتصاد، نفتالی بنت و وزیر خارجه، آویگدور لیبرمن را عصبانی کنند. نتانیاهو و دیگر مؤتلفین دولت اطمینان دادند که با آنهایی که نوجوان فلسطینی را بقتل رساندند همانند تروریستهای دیگر برخورد کنند. این کاملاً یک ادعای زبانی خائنانه است.

این بدین معنیست که بخشی از بورژوازی اسرائیل، حداقل بصورت ابژکتیو، اتحادی با فاشیستها و دیگر راستهای افراطی برقرار کردند؟

بله تا آنجاییکه بورژوازی اسرائیل موضع قاطعی علیه گرایشات فاشیستی در جامعه اسرائیل ندارد و "یک چشمش را میبندد" میتوان از این اتحاد صحبت کرد. ولی چندان شگفت آور نیست.

این بورژوازی، نمایندگان پارلمان از احزاب بورژوازی اسرائیل را در اختیار دارد و این احزابند که امروز هژمونی بر کشور را اعمال میکنند. این احزاب نه تنها علیه فاشیستها گامی بر نمیدارند بلکه بخاطر منطق قدرت و برتری جویی در سکوت آنها را میپذیرند.

اپوزیسیون هم ناتوانیش را نمایش میدهد: روز چهارشنبه حدود 100 یا حداکثر 150 مخالف جنگ و اشغالگری در میدان "هابیما" در تل آویو علیه حملات نظامی به نوارغزه تجمع کردند. آیا اینها باقیمانده همان جنبش صلح اسرائیل هستند یا اینکه از دور ناتوان تر به نظرمی آیند تا واقعاً هستند؟

در واقعیت حتی وضع بدتر است. چرا که هواداران صلح نه در داخل پارلمان و نه در خارج از آن در اسرائیل امروزی نقشی ایفاء میکنند. از این نظر نتانیاهو پیروز شد و برای سومین بار انتخاب شد. حتی اگر انتخاب هم نمیشد، جانشینش از اپوزیسیون چپ و یا چپ لیبرال نمیبود بلکه از راست و یا راست افراطی. لیبرمن منتظر فرصت است. ناتوانی تجمع کنندگان مخالفین جنگ در میدان "هابیما" توازن قوای سیاسی اسرائیل امروز را به نمایش میگذارد.

روزنامه "هاآرتز" روز پنج شنبه تیتر زد که "دوران آرام اسرائیل بسرآمد و تاول ترکید". پس از 65 سال جنگ و وضعیت جنگی مضحک بنظر میرسد. یا اینکه درگیریهای جاری پیش درآمدیست بر تغییر کمیت وضعیت قهری به کیفیت بحران مداوم؟

بنظر من تاول خیلی وقته که ترکید. برای من این کیفیت نوینی نیست. ما به نقطه ای رسیدیم که سالهاست در منطق وجود این کشور و ایدئولوژی خودفریبی آن وجود داشت. منظور تیتر "هاآرتز" شلیک به تل آویو است که نو است نه گرایش کلی.

شما در پائیز کتابی جدیدی با عنوان "سرنوشت اسرائیل. چگونه صهیونیسم به نابودی خویش عمل میکند" را منتشر خواهید کرد. در اعلام این کتاب یک بیان قابل توجه دیده میشود: علت ظاهراً غیر قابل حل بودن مسئله اسرائیل-فلسطین احتمالاً اینست "که اسرائیل از 1967 هیچگاه تصمیم تاریخی نگرفت چرا که صهیونیسم خود به آینده پروژه اش باور ندارد". بدون اینکه از پیش وارد گفتگودر باره کتاب جدیدتان شوم یک پرسش: چیزی که ما اکنون در حال تجربه کردن آن هستیم ریزش مستقیم بحران وجودی صهیونیسم که از زمان تولدش با آن همراه بود، هستیم؟