گلشیفته دلیل لخت شدنش را گفت

به بهانه نمایش فیلم«سنگ صبور» ساخته عتیق رحیمی که گلشیفته فراهانی نقش اصلی آن را ایفا و در آن تابوشکنی می کند،نیویورک تایمز گفت وگویی را با این بازیگر انجام داده که بخش هایی از آن را منتشر کردیم.

نیویورک تایمز در معرفی می نویسد: گلشیفته که در ایران بزرگ شده، یک شورشی بود. او همکلاسی های خود را به اعتصاب واداشت چراکه مدرسه شان سرویس گرمایشی نداشت. او به والدینش دروغ می گفت تا خواهرش بتواند با نامزد خود بیرون برود.

"او در اعتراض به روسری سرکردن(حجاب) سرش را تراشید، نشانه های زنانگی خود را پنهان کرد مانند پسران لباس برتن کرد و اطراف تهران را با موتورسیکلت گشت. در سن هفده سالگی آرزوی والدنیش را نقش برآب کرد که در پایتخت اتریش پیانو بخواند و در عوض بازیگری را پی گرفت."

گلشیفته فراهانی اما درباره خودش به نیویورک تایمز می گوید: «اصطلاحی در فارسی است با این مضمون با دم شیر بازی کردن، و من آنچه جامعه ایران می خواست باشم، یک دختر خوب نبودم. من با دم شیر بازی کردم.»…

"فیلم جدید من که سنگ صبورنام دارد هم بیان شورشی است که شاید برخی آن را با مناقشه ای مقایسه کنند که امسال به محکومیت من در ایران انجامد."

"من در ۱۴ سالگی نخستین نقش خود را بازی کردم، در سن ۲۰ سالگی ازدواج کردم و در سال ۲۰۰۸ ایران را با همسرم ترک کردم و به پاریس رفتم. آنجا از همسرم جدا شدم. بیش از بیست و پنج فیلم در کارنامه ام دارم. سال گذشته در استودیوی کوچکی در طبقه پایین خانه ای در شهر پاریس زندگی کردم که به ژان کلود کریر(نویسنده و فیلمنامه نویس) و همسر ایرانی اش نهال تجدد (رمان نویس) تعلق دارد."

"عتیق رحیمی نخستین بار من را برای ایفای نقش اصلی فیلمش رد کرد. رحیمی فکر می کرد من زیادی جوان زیبا وشادمان هستم." اما من پافشاری کردم و به رحیمی گفتم که اگر نقش را به من ندهد با دلم نقش را یاد خواهم گرفت و در خیابان های پاریس آن را اجرا خواهم کرد! ولی دو سال و نیم طول کشید که عتیق رحیمی سرمایه ساختن فیلم را جمع کند و آن را بسازد."

گلشیته در این فیلم نقش زنی را بازی می کند که به تدریج به روسپی گری کشیده می شود.

"من اخیرا برای یک عکاس مشهور دنیای مد پائولو رورسی برهنه شدم. این عکس ها به زودی منتشر می شود. وقتی پائولو این ایده را مطرح کرد. به حرف های او گوش دادم اما مشکلات زیادی داشتم. پس نخواستم این کار را انجام بدهم. ولی بعد با خودم گفتم اگر این عکس ها را پائولو نگیرد، کدام عکاس خواهد گرفت؟ گویی که پائولو از من عبور کند و روح من را عکاسی کند."

"خروج من از ایران کامل شده است. من با زندگی جدیدم کنار آمده ام. ایرانی که من در رویای خود دارم شاید دیگر اصلا وجود نداشته باشد."

"در واقع دو نوع آدم تبعیدی وجود دارد.کسانی که قربانی اند و خودشان را در رود سن می اندازند و خودشان را می کشند و افرادی که قهرمان می شوند، از غم های خود استفاده می کنند تا موتوری با دوبال برای پرواز بسازند…تبعید قدرت من است."