ملی پوشان ایران بعد از پایان جام جهانی چه کسانی خواهند بود؟

نسل تیکی تاکا

جام جهانی که تمام شود تیم ملی باید اسکلت خود را عوض کند. جواد نکونام، رحمان احمدی، جلال حسینی، خسرو حیدری، آندرانیک تیموریان، هاشم بیک­زاده، پژمان منتظری، مجتبی جباری، مهدی رحمتی، امیرحسین صادقی و محمدرضا خلعتبری. همگی بالای سی سال سن دارند و بعید است بتوانند بعد از پایان جام جهانی بر تعداد بازی های ملی خود اضافه کنند.

تیم ملی پس از جام جهانی بحران بزرگی را در پیش خواهد داشت و مربی بعدی (کی روش یا جانشینش) تیمی را روانه جام ملتهای آسیا خواهد کرد که نیمی از آنها تجربه بین المللی کمی دارند. تیمی شاید نه چندان آشنا برای آنها که لیگ برتر را به دقت دنبال نکرده اند. نسل آینده فوتبال ایران چه ترکیبی خواهد داشت؟

باتجربه ها
احسان حاج صفی که در آخرین بازی تیم ملی، برای دومین بار بازوبند کاپیتانی را بر بازو بسته بود، در 22 سالگی به جوان ترین کاپیتان تاریخ تیم ملی تبدیل شده بود. حاج صفی که به تازگی وارد بیست و چهارمین سال زندگی اش شده، 58 بازی ملی دارد. حاج صفی کاپیتان آینده تیم ملی است و احتمالا رکورد تعداد کاپیتانی و بازی ملی برای ایران را جا به جا خواهد کرد. کریم انصاری فرد دیگر جوان باتجربه فوتبال ایران است. با 24 سال سن و 39 بازی ملی.

لژیونرها
علیرضا جهانبخش و سردار آزمون را دیگر کمتر کسی است که نشناسد. پرچمداران نسل مستعد فوتبال ایران در باشگاه های اروپایی. هر دوی آنها هرچند همین حالا هم از باشگاه های بزرگ اروپایی پیشنهاد دارند اما با درخشش در جام جهانی این شانس دارند که مشتریان بیشتری برای خود دست و پا کنند. جهانبخش که یک بال سرعتی و فیزیکی است، با خداحافظی جباری احتمالا در جام جهانی هم به ترکیب اصلی تیم ملی خواهد رسید. سردار اما باوجود فیزیک مناسبش، بازیکنی تکنیکی است و فوتبال را ظریف و مدرن بازی می کند. توان پائین سردار در بازی فیزیکی و درگیرانه، او را در جام جهانی از ترکیب اصلی دور نگه خواهد داشت.

بختیار رحمانی، کاپیتان فولاد و یکی از بهترین بازیکنان لیگ سیزدهم، در میانه های فصل در راه پیوستن به بوندس لیگا بود. بختیار در صورت درخشش در جام جهانی می تواند پروژه انتقال خود به باشگاه اروپایی را مجددا راه اندازی کند. یعقوب کریمی، پیام صادقیان و محسن مسلمان هم شرایطی مشابه بختیار دارند و می توانند با استفاده از کوچکترین فرصت ها، خود را به باشگاه های اروپایی برسانند. رضا حقیقی 25 ساله هم از چند ماه بعد جای نکونام را در ترکیب تیم ملی خواهد گرفت، احتمالا بعد از جام جهانی به اروپا خواهد رفت. با کاهش احتمالی دستمزدها در لیگ برتر، انتخاب برای حقیقی راحت تر هم خواهد شد.

مهرداد جماعتی، مدافع چپ 24 ساله فولاد که مجید جلالی او را بهترین مدافع چپ فوتبال ایران می داند، هم به تیم ملی دعوت شده اما شانس کمی برای سفر به برزیل دارد. محمدرضا خانزاده 22 ساله هم همینطور. خانزاده باوجود سن کم توجه کی روش را به خود جلب کرده است؛ انجام 5 بازی ملی تا 22 سالگی برای یک مدافع میانی رزومه خوبی است. خانزاده در آینده ای نزدیک زوج جوان و باتجربه ای را در قلب خط دفاعی تیم ملی به همراه شجاع خلیل زاده تشکیل خواهد.

شجاع 24 ساله در سپاهان تجربه بین المللی خوبی کسب کرده و با حضور مداوم در اردوهای تیم ملی و انجام چند بازی ملی در یکی دو سال گذشته، اماده تزریق شدن به ترکیب اصلی تیم ملی است. با اضافه کردن میلاد فخرالدینی، مدافع راست پرشتاب تراکتور که 24 ساله است به این جمع، می توانید تصوری از خط دفاعی 4 نفره تیم ملی در سال های آینده داشته باشید. فخرالدینی و جماعتی، مدافعان چپ و راست آینده تیم ملی در این فصل تجربه بین المللی خوبی از حضور در لیگ قهرمانان آسیا اندوخته اند.

خیال راحت از دروازه
حامد لک و علیرضا بیرانوند که امسال در دروازه نفت تهران خوش درخشید، آینده دروازه تیم ملی را بیمه خواهند کرد. مربیان بیرانوند در باشگاه نفت معتقدند او بعد از جام جهانی خود را به ترکیب اصلی تیم ملی تحمیل و سالها این جایگاه را متعلق به خود خواهد کرد.

پدیده های لیگ برتر
لیگ سیزدهم پر بود از پدیده های جوانی که با درخشش خود چشم ها را خیره کردند. سرآمد آنها مهدی شریفی، مهاجم ویرانگر سپاهان بود که از وقتی به ترکیب اصلی این تیم رسید تقریبا در هر بازی یک گل زد.

یک گلزن بالفطره که حالا شانس حضور در برزیل را هم دارد. زلاتکو کرانچار علاوه بر معرفی شریفی به فوتبال ایران، در این فصل از یکی دیگر از ستاره های آینده فوتبال ایران پرده برداری کرد؛ علی کریمی، هافبک 19 ساله ای که به تیم ملی هم دعوت شده. سروش رفیعی، اینیستای فولاد، هافبک دیگری که در لیگ سیزدهم درخشید می توان در پروسه تغییر نسل تیم ملی نقش آفرینی کند.

میلاد غریبی را هم از یاد نبرید. او در تیم ملی زیر 22 سال در حضور بختیار، صادقیان، مسلمان و جهانبخش، یک ستاره تمام عیار بود. شهاب کرمی، هافبک دفاعی فولاد هم در 21 سالگی به پختگی لازم برای هدایت خط میانی یک تیم ایرانی در رقابت های بین المللی رسیده است. مهرداد بایرامی 22 ساله فصل خوبی را در گسترش فولاد پشت سر گذاشته اما برای رسیدن به تیم ملی باید درخشش خود را در فصل جدید و در یک باشگاه بزرگتر تکرار کند. شاهین ثاقبی 20 ساله، هدیه دراگان اسکوچیچ به انزلی چی ها، از آن دست محصولات ملوان است که در آینده بیشتر از او خواهید شنید. به این جمع کاوه رضایی را هم اضافه کنید، مهاجم اول تیم زیر 22 ساله های ایران که امسال برای سایپا درخشید.

نسل سایه
روزبه چشمی، هافبک دفاعی 20 ساله صبا در این فصل حسابی درخشید. چشمی با شجاعت و بازی درگیرانه امسال از پس همه هافبک های باتجربه لیگ بر آمد؛ همه حتی آندو! سبک بازی چشمی شباهت زیادی با بازی سرخیو بوسکتس اسپانیایی دارد؛ یک هافبک دفاعی مدرن با فهم تاکتیکی بالا و پاس های کوتاه و ساده.

او بزرگترین تهدید برای رضا حقیقی خواهد بود. بهنام برزای، مهاجم قدرتی 20 ساله راه آهن همبازی سردار و جهانبخش در تیم ملی جوانان بوده و مانند آنها پیشنهاد اروپایی داشته. دیگر بازیکن مستعد آن تیم که توجه باشگاه های اروپایی را جلب کرده بود، احسان پهلوان بود. یک هافبک تکنیکی و طراح چپ پا با شوت های فنی زهردار. پهلوان 20 ساله امسال در سپاهان به نیمکت دوخته شده بود اما در نیم فصل دوم لیگ دوازدهم با درخشش در تیم ذوب آهن کیفیت بازی خود را به اثبات رساند. پهلوان و برزای مرموزترین بازیکنان نسل آینده فوتبال ایران هستند. بازیکنانی ناشناخته که پتانسیل پیوستن به باشگاه های بزرگ اروپایی را هم دارند.

سعید عزت اللهی، هافبک 18 ساله ملوان هرچند در این فصل چندان پیشرفت نکرد اما همچنان مستعدترین نوجوان فوتبال ایران است؛ هافبک خوش قامت طراح با شوت هایی سهمگین که گویا پیشنهادی از باشگاهی سوئیسی داشته اما به احتمال فراوان تابستان امسال به کمک مهدی مهدوی کیا به آکادمی باشگاه هامبورگ خواهد پیوست. محمود پوررحمت الله، هافبک ملوان و امیرمحمد مظلوم، بال سرعتی داماش که سبک بازی اش بی شباهت به بازی کریم انصاری فرد نیست، دو بازیکنی بودند که در لیگ سیزدهم این شانس را داشتند که پیش از هجده سالگی اولین بازی خود در لیگ برتر را انجام دهند؛ بازیکنانی برای جام جهانی 20198.

جریان غالب این روزهای فوتبال دنیا، بازی مالکانه است. همان سبکی که بارسلونا، اسپانیا و بایرن مونیخ به بهترین شکل آن را پیدا می کنند.

این تیم ها با داشتن بازیکنان باهوش، سریع، تکنیکی و با حضور ذهن و قدرت تصمیم گیری بالا، تملک توپ را در بخش اعظم زمان بازی در اختیار می گیرند و با استفاده از پاس های کوتاه و هوشمندانه بازیکنان خود به دروازه حریفان یورش می برند. پیاده سازی بازی مالکانه، یک رویای وسوسه انگیز برای همه تیم های دنیاست. تیم ملی ایران بعد از تغییر نسل در سال های ابتدایی دهه گذشته که توسط برانکو ایوانکوویچ انجام شده، بازی فیزیکی و درگیرانه را به عنوان سبک فوتبال خود پذیرفت.

با پوست اندازی تیم ملی بعد از جام جهانی اما ابزار برای اجرای بازی مالکانه، یا دست کم فوتبال هجومی و تماشاگرپسند در اختیار مربیان تیم ملی خواهد بود. به این اسامی نگاهی بیاندازید: بختیار رحمانی، محسن مسلمان، پیام صادقیان، سردار آزمون، مهرداد جماعتی، سروش رفیعی، احسان حاج صفی، کریم انصاری فرد، سروش رفیعی، میلاد غریبی، روزبه چشمی، مهدی شریفی و احسان پهلوان. بازیکنانی باهوش و حضور ذهن بالا و تکنیک چشم نواز. کسی جرات ریسک روی این نسل را دارد؟

تماشاگران