.svg)
تهران تنها به خاطر ۱۲ میلیارد تومان زشت می شود!
جامعه ایرانی در ۲دهه گذشته با رشد فزاینده پیام‌های بازرگانی چه در رسانه ملی و چه در سطح شهر مواجه شده است.
به گزارش خبرنگار شهرخبر؛ این روزها اگر نگاهی به بزرگراه‌ها، خیابان‌ها و میادین شهر بندازید با تابلوهای سرگیجه‌آوری مواجه می‌شوید که با زبان ساده ولی جذاب پیاده و سواره را به سوی خود جلب می‌کنند.
البته تبلیغات محیطی ۲ هزار و ۵۰۰ سال قبل در جاده‌های ایران باستان و از دل کوه بیستون پدید آمد و به مرور زمان با سبک‌های متنوع گسترش پیدا کرد. امروزه هزاران تابلوی تبلیغاتی در انواع چاپی، مکانیکی، دیجیتالی و سه بعدی در سراسر جهان چشم مخاطبان را به خود خیره می‌کنند، هر کدام از آن‌ها سیر تکاملی پرفراز و نشیبی را پشت سر گذاشته‌اند.
در هر حال این روزها همه کارفرمایان صنعت و تجارت برای کسب سود بیشتر هزینه‌های گزافی صرف امور تبلیغاتی می‌کنند و اغلب سعی دارند در فضاهای گسترده اجتماعی کالا یا خدمات خود را در زمان کوتاهی معرفی و جزییات آن را به اطلاع آحاد جامعه برسانند.
آن‌ها معمولا به دنبال نقاط طلایی شهر هستند و بزرگراه‌ها، پل‌ها و میدان‌های پرجمعیت را برای این منظور انتخاب می‌کنند. میر سعید یاوری، اقتصادان معتقد است، «هر روز هزاران خودرو در بزرگراه‌ها، خیابان های اصلی شهر، چهارراه ها و... در حال تردد هستند پس هر کدام از آن‌ها می‌توانند نیم نگاهی به تابلوهای تبلیغاتی بیندازند. پل ها و تقاطع های غیر هم سطح به دلیل تردد زیاد خودرو‌ها محل مناسبی برای تبلغ کالا‌ها محسوب می‌شود چون مخاطبان عمومی بیشتری دارد و ارزش اقتصادی آن به مراتب بیشتر از دیگر نقاط شهر است.»
به عقیده این کار‌شناس که در گفت و گو با خبرنگار شهر خبر ابراز شده ، ترافیک بهترین زمان برای مطالعه یک پیام تبلیغاتی است، در نتیجه محورهای پرترافیک ارزشمند‌ترین نقاط شهر برای نمایش چنین تابلوهایی به شمار می‌روند و پیمانکارهای تبلیغاتی از قبال چنین موقعیتی به سودهای چشمگیری دست پیدا می‌کنند؛ این در حالی است که اتومبیل، ساعت، جواهرات، لوازم آرایشی و بهداشتی، لوازم لوکس خانگی و پوشاک بیش از ۶۰ درصد اکران‌های تبلیغاتی شهر را به خود اختصاص داده‌اند.
هر چند این نوع تبلیغات در فضای شهرهای همه جهان رواج دارد اما در هر حال در تهران، انتقادات جدی به آن وارد است و منتقدین می گویند عدم استفاده به جا و درست از این تبلیغات چهره شهر تهران را زشت و تبلیغاتی کرده است و برای همین بود که تصویب قانون عوارض تابلوهای تبلیغاتی در شورای شهر به مشکل برخورد.
این در حالی است که مدیرعامل سازمان زیباسازی شهر تهران اواخر سال پیش گفته بود : کل درآمد این سازمان در سال 91 از محل تابلوهای تبلیغاتی اصناف 12 میلیارد تومان بود.
جمال کامیاب با حضور در چهل و یکمین جلسه علنی از چهارمین دوره شورای اسلامی شهر تهران به هنگام بررسی لایحه مجوز اخذ عوارض از ابزار تبلیغات صنفی منصوب در شهر تهران در دفاع از شهرداری تهران اضافه کرده بود : اینکه برداشت شود لایحه مجوز اخذ عوارض از ابزار تبلیغات صنفی برای درآمد زایی است، درست نیست بلکه بحث و دغدغه اصلی ما مدیریت سیما و منظر شهر تهران است.
وی با بیان اینکه قصد و غرض ما درآمدزایی نیست تاکید کرده بود : مدیریت تابلوهای تبلیغاتی اصناف مشکل است، چرا که گاهی دیده می شود برخی از اصناف از 5 مدل تبلیغات استفاده می کنند که شاید اخذ عوارض یکی از راه هایی باشد که آشفتگی سیمای شهر مدیریت شود.
به گزارش خبرنگار شهرخبر؛ این روزها اگر نگاهی به بزرگراه‌ها، خیابان‌ها و میادین شهر بندازید با تابلوهای سرگیجه‌آوری مواجه می‌شوید که با زبان ساده ولی جذاب پیاده و سواره را به سوی خود جلب می‌کنند.
البته تبلیغات محیطی ۲ هزار و ۵۰۰ سال قبل در جاده‌های ایران باستان و از دل کوه بیستون پدید آمد و به مرور زمان با سبک‌های متنوع گسترش پیدا کرد. امروزه هزاران تابلوی تبلیغاتی در انواع چاپی، مکانیکی، دیجیتالی و سه بعدی در سراسر جهان چشم مخاطبان را به خود خیره می‌کنند، هر کدام از آن‌ها سیر تکاملی پرفراز و نشیبی را پشت سر گذاشته‌اند.
در هر حال این روزها همه کارفرمایان صنعت و تجارت برای کسب سود بیشتر هزینه‌های گزافی صرف امور تبلیغاتی می‌کنند و اغلب سعی دارند در فضاهای گسترده اجتماعی کالا یا خدمات خود را در زمان کوتاهی معرفی و جزییات آن را به اطلاع آحاد جامعه برسانند.
آن‌ها معمولا به دنبال نقاط طلایی شهر هستند و بزرگراه‌ها، پل‌ها و میدان‌های پرجمعیت را برای این منظور انتخاب می‌کنند. میر سعید یاوری، اقتصادان معتقد است، «هر روز هزاران خودرو در بزرگراه‌ها، خیابان های اصلی شهر، چهارراه ها و... در حال تردد هستند پس هر کدام از آن‌ها می‌توانند نیم نگاهی به تابلوهای تبلیغاتی بیندازند. پل ها و تقاطع های غیر هم سطح به دلیل تردد زیاد خودرو‌ها محل مناسبی برای تبلغ کالا‌ها محسوب می‌شود چون مخاطبان عمومی بیشتری دارد و ارزش اقتصادی آن به مراتب بیشتر از دیگر نقاط شهر است.»
به عقیده این کار‌شناس که در گفت و گو با خبرنگار شهر خبر ابراز شده ، ترافیک بهترین زمان برای مطالعه یک پیام تبلیغاتی است، در نتیجه محورهای پرترافیک ارزشمند‌ترین نقاط شهر برای نمایش چنین تابلوهایی به شمار می‌روند و پیمانکارهای تبلیغاتی از قبال چنین موقعیتی به سودهای چشمگیری دست پیدا می‌کنند؛ این در حالی است که اتومبیل، ساعت، جواهرات، لوازم آرایشی و بهداشتی، لوازم لوکس خانگی و پوشاک بیش از ۶۰ درصد اکران‌های تبلیغاتی شهر را به خود اختصاص داده‌اند.
هر چند این نوع تبلیغات در فضای شهرهای همه جهان رواج دارد اما در هر حال در تهران، انتقادات جدی به آن وارد است و منتقدین می گویند عدم استفاده به جا و درست از این تبلیغات چهره شهر تهران را زشت و تبلیغاتی کرده است و برای همین بود که تصویب قانون عوارض تابلوهای تبلیغاتی در شورای شهر به مشکل برخورد.
این در حالی است که مدیرعامل سازمان زیباسازی شهر تهران اواخر سال پیش گفته بود : کل درآمد این سازمان در سال 91 از محل تابلوهای تبلیغاتی اصناف 12 میلیارد تومان بود.
جمال کامیاب با حضور در چهل و یکمین جلسه علنی از چهارمین دوره شورای اسلامی شهر تهران به هنگام بررسی لایحه مجوز اخذ عوارض از ابزار تبلیغات صنفی منصوب در شهر تهران در دفاع از شهرداری تهران اضافه کرده بود : اینکه برداشت شود لایحه مجوز اخذ عوارض از ابزار تبلیغات صنفی برای درآمد زایی است، درست نیست بلکه بحث و دغدغه اصلی ما مدیریت سیما و منظر شهر تهران است.
وی با بیان اینکه قصد و غرض ما درآمدزایی نیست تاکید کرده بود : مدیریت تابلوهای تبلیغاتی اصناف مشکل است، چرا که گاهی دیده می شود برخی از اصناف از 5 مدل تبلیغات استفاده می کنند که شاید اخذ عوارض یکی از راه هایی باشد که آشفتگی سیمای شهر مدیریت شود.
هر چند حرف و حدیث های این قانون به پایان رسید اما هنوز هم تهران پر است از بنرهای تبلیغاتی که بی حساب کتاب روی پل های عابر پیاده و در کنار اتوبون ها نصب شده اند و سیمای شهر ترهان را آشفته کرده اند اما کسی به فکر نیست که نیست.
ارسال نظر