بودجه پرسپولیس و استقلال مساوی ۸ تیم لیگ برتری!

پارسینه: چگونه می شود باشگاهی مثل نفت تهران با مجموع هزینه کرد 6 میلیارد و هفتصد میلیون تومان عنوان سومی لیگ و سهیمه آسیا را کسب می کند اما تیمی در سطح و جایگاه استقلال با بودجه ای حداقل سه برابر این نمی تواند حتی به یکی از سهمیه‌های آسیا برسد.

بررسی میزان بودجه یک فصل دو باشگاه پایتخت نشین پرسپولیس و استقلال نشان می دهد که این دو باشگاه در لیگ سیزدهم به اندازه ۶ تا ۸ تیم لیگ برتری پول بیت المال را خرج قرارداد بازیکنان خود کرده اند، بودجه ۳۵ میلیاردی که به کسب یک عنوان دومی و یک عنوان پنجمی منجر شد.

دوره سیزدهم لیگ برتر فوتبال جمعه شب با برگزاری بازی های هفته سی ام خود رسما پایان یافت، پایانی که بیش از همه برای فولادی ها و مردم خوزستان خوشایند بود و تلخ ترین اتفاق آن هم برای مس و داماش افتاد که سرنوشت سقوط نصیب شان شد.

اما نکته جالب توجه لیگ سیزدهم حواشی بسیاری بود که حول محور قرارداد و هزینه های باشگاه های لیگ برتری مطرح شد. قراردادهایی از جنس میلیاردی که تا پیش از این تنها حرف و شایعه اش مطرح بود اما به یکباره به واقعیت بدل شد و بخشی از اسناد آن هم به دست رسانه ها رسید تا افشای شان کنند.

اولین بار این اتفاق در مورد باشگاه پرسپولیس افتاد. جایی که سر و صدای عجیب بازیکنان این تیم و حملات پردامنه شان در حساس ترین روزهای لیگ علی وزارت ورزش، مسئولین این وزارتخانه را بر آن داشت تا ریز قرارداد و مبالغ دریافتی تیم تحت رهبری و هدایت علی دایی را در اختیار رسانه قرار دهد، مساله ای که در قامت یک بمب حاشیه، پرسپولیس را به حاشیه برد و در نهایت قهرمانی را هم از آنها گرفت.

بعد از پرسپولیس و شفاف سازی در مورد آن طبیعی بود که اذهان به طور ناخودآگاه به سمت رقم قرارداد بازیکنان و کادر فنی آبی ها می رفت چرا که هواداران فوتبال و جامعه می خواستند بدانند وقتی رقم قرارداد علی دایی یک میلیارد و ۷۵۰ میلیون تومان است، امیر قلعه نویی برای یک سال قرارداد چه پولی از باشگاه استقلال می گیرد. مربی که مدعی است بهترین و پر افتخارترین مربی حال حاضر فوتبال کشور است.

چند روز بعد از افشای قرارداد پرسپولیسی ها قرارداد استقلالی ها هم اتفاقا منتشر شد. با این تفاوت که قرارداد لیگ گذشته این باشگاه منتشر شد آن هم بدون اعلام رقم قرارداد کادر فنی این باشگاه و البته امیر قلعه نویی. اتفاقی که به طرزی مشکوک رخ داد تا این تفکر ایجاد شود که سرمربی آبی ها به خاطر رقم بالای قراردادش اجازه افشای آن را نداده است.

اما سوال اساسی در مورد نحوه توزیع منابع مالی در فوتبال این است که چگونه می شود باشگاهی مثل نفت تهران با مجموع هزینه کرد ۶ میلیارد و ۷۰۰ میلیون تومان عنوان سومی لیگ و سهمیه آسیا را کسب می کند اما تیمی در سطح و جایگاه استقلال با بودجه ای حداقل سه برابر این نمی تواند حتی به یکی از سهمیه‌های آسیا برسد. همین نسبت را هم می توان در مورد باشگاه فولاد و پرسپولیس به کار گرفت. جایی که فولاد قطعا با نیمی از هرینه های باشگاه پرسپولیس به عنوان قهرمانی می رسد اما پرسپولیس در آخرین روز لیگ و با تکیه بر شانس به عنوان نایب قهرمانی می رسد.

در اینجا باید به سخنان امیرحاج رضایی بعد از پایان لیگ در مورد استقلال اشاره کرد. این کارشناس فوتبال دو دلیل اصلی را عامل افت و شکست استقلال عنوان کرد. اول جدایی بازیکنان کلیدی این تیم در میانه های راه که اغلب آنها به خاطر پول های بیشتر و البته عقد قراردادهای غیر حرفه ای در آغاز فصل اتفاق افتاد و دوم جذب بازیکنان بی خاصیت به عنوان جایگزینان بازیکنان به عنوان جایگزینان بازیکنانی که جدا شدند. بازیکنانی نظیر مهرداد اولادی، کاروالیو، کبه و … .

در زیر مقایسه ای داریم بین هزینه برخی باشگاه های لیگ برتری که هزینه کرد لیگ سیزدهم خود را منتشر کردند و نتایجی که می توان از آن گرفت.

جمع هزینه‌ سرخابی ها به اندازه نیمی از لیگ برتری ها!
نگاهی به جمع بودجه های دو باشگاه پرسپولیس و استقلال نتیجه عجیبی را حاصل می کند. اگر بودجه استقلال را مساوی بودجه ۱۷٫۵ میلیاردی پرسپولیس بدانیم که یقینا اگر بیشتر از این رقم نباشد کمتر هم نیست به عدد ۳۵ میلیارد تومان می رسیم که با یک ضرب و تقسیم ساده می توان به این نتیجه رسید که این هزینه کرد به اندازه مجموع بودجه ۶ تیم لیگ برتری در نگاهی حداقلی و ۸ تیم لیگ برتری در نگاهی حداکثری خواهد بود. داماش، سایپا و نفت در آماری که رسما منتشر کرده اند به ترتیب ۵ میلیارد و ۷۰۰ میلیون تومان، ۵ و نیم میلیارد تومان و ۶ میلیارد و ۷۰۰ میلیارد تومان اعلام کرده اند.

قهرمانی فولاد چند میلیارد هزینه داشت؟
اما سوال مهم بعد از پایان لیگ مبلغ بودجه باشگاه فولاد است که هنوز چیزی در مورد آن اعلام نشده است. بی شک این که باشگاه فولاد در لیگ سیزدهم چه هزینه ای متحمل شده و مدیران آن چه بودجه ای را برای یک فصل آن در نظر گرفته اند، مساله ای نیست که در آینده نزدیک روشن نشود اما از نحوه یارگیری و تیم جوانی که حسین فرکی دور هم جمع کرده بود بعید است بودجه یک فصل این تیم قهرمان خیلی بیشتر از بودجه باشگاه نفت تهران باشد و در بدبینانه ترین حالت به ۱۰ میلیارد تومان برسد.

سرخابی ها با این بودجه باید کجای جدول می ایستادند؟
شاید اگر بخواهیم نگاهی منطقی به عملکرد سرخابی ها داشته باشیم بهتر است نسبت هزینه های آنها را به نسبت جایگاهی که کسب کرده اند بسنجیم و آن را با سایر تیم ها مقایسه کنیم. برای مثال نفت تهران با ۶ میلیارد و ۷۰۰ میلیون تومان در پایان لیگ سیزدهم ۵۴ امتیازی شد و در رده سوم لیگ ایستاد اما استقلال با تقریبا سه برابر این هزینه در جایگاه ناامید کننده پنجم ایستاد.

شاید استقلالی‌ها اگر عملکرد مشابهی به نسبت هزینه کرد و نتایج نفت تهران می داشتند، حداقل ۵ هفته زودتر از پایان لیگ باید قهرمان این رقابت ها می شدند. اتفاقی که نه برای استقلال افتاد و نه پرسپولیس تا تیم جوان و پر امید فولاد با حسین فرکی به عنوان قهرمانی برسد.

اما در پایان باید به این نکته اشاره داشت که در فوتبال مدرن همواره این هزینه های سرسام آور نیستند که یک باشگاه را به آنچه که می خواهد می رساند. بلکه بیش از هر چیز این سبک و شیوه مدیریت ها هستند که یک باشگاه را ناکام یا موفق جلوه می کند.

نمونه این رفتار را هم می توان در مورد استیل آذین در چند سال قبل مثال زد تیمی که همه ستاره های پا به سن گذشته لیگ را با هزینه هایی فرای تصور جذب کرد اما در نهایت یک سقوط کننده محض لقب گرفت. با این همه باید دید وزارت ورزش برای لیگ آینده چه تصمیمی در مورد مدیریت مالی و اداری سرخابی ها خواهد گرفت.

پیام نو