روزنامهنگار سورویوالیست از تهران گریخت
پارسینه: فرورتیش رضوانیه گفته: «ترجیح میدهم نگویم که چرا تهران را ترک کردم و موضوع چه ارتباطی با عملکرد شهرداری در هشت سال اخیر دارد، چون جمعیت نمیخواهند حقیقت را بدانند و رسانهها هم آن را منعکس نمیکنند.»
نویسنده سورویوالیستی که تهران را برای زندگی امن نمیدانست، این شهر را برای همیشه ترک کرد.
به گزارش پارسینه، «فرورتیش رضوانیه»، روزنامهنگار محقق، طنزپرداز، نویسنده و جنجالسازی که در جهت آگاهسازی جامعه برای زندگی امن تلاش میکرد، هفتم آذرماه اعلام کرد که دیگر در تهران زندگی نمیکند و از پایتخت کوچ کرده است.
خبرنگاری که در آبانماه 88 با پوشیدن لباس ضدآلودگی « H1N1 » به خیابانهای تهران رفت تا با مردم درباره خطرات آنفولانزای خوکی صحبت کند، در صفحه فیسبوک خود نوشت:
«پیش از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری 92 در فیسبوک نوشتم که اگر سردار قالیباف رئیسجمهور شود، ایران را ترک خواهم کرد . در هفدهم شهریورماه و زمانی که شورای شهر تهران انتخاب شهردار را به رای اعضای خود گذاشته بود، گفتم اگر قالیباف تهران در سمت خود باقی بماند، از این شهر کوچ خواهم کرد . من سیاستمدار نیستم که به آنچه میگویم، عمل نکنم. وقتی سردار قالیباف با معجزه «الهه راستگو» دوباره بر صندلی شهردار تهران تکیه زد، صبرم تمام شد و برای همیشه از تهران رفتم . »
این نویسنده که در 10 سال گذشته همواره نگران ایمنی و امنیت شهروندان بود، در ادامه اشاره کرده: «وقتی خیلی از افراد جمعیت به جان و امنیت و آینده خودشان هیچ اهمیتی نمیدهند، سورویوالیست بودن در ایران خودکشی است. من برای همیشه از تهران رفتم و از ابتدای آبانماه تاکنون در این شهر زندگی نمیکنم . ترجیح میدهم نگویم که چرا تهران را ترک کردم و موضوع چه ارتباطی با عملکرد شهرداری در هشت سال اخیر دارد، چون جمعیت نمیخواهند حقیقت را بدانند و رسانهها هم آن را منعکس نمیکنند . »
فرورتیش رضوانیه که داستان «دومینوی تهران فرو ریخت» را درباره زلزله تهران نوشته و دکتر عکاشه نیز پیشتر به مردم تهران توصیه کرده که آن را بخوانند، گفته: «م ن از مرگ نمیترسم، اما از این متنفر بودم که هنگام وقوع زلزله تهران زنده بمانم و شاهد صحنههایی باشم که در داستان «دومینوی تهران فرو ریخت» درباره آن هشدار داده بودم و کسی به آن اهمیتی نداد . من از تهران رفتم تا چیزی که از آن میترسیدم را نبینم . »
این نویسنده سورویوالیست که همواره نسبت به وقوع حوادث ناگوار پس از وقوع زلزله در تهران نگران بوده است، نوشته: « جمعیت تهران پس از زلزله برای به دست آوردن یک لیتر آب و یک بسته کلوچه به سوی یکدیگر تیراندازی میکنند و با میلگرد و آجر به هم حمله خواهند کرد. حتی سرلشگر سیدیحیی رحیمصفوی، فرمانده سابق سپاه پاسداران انقلاب اسلامی هم در آذرماه 1385 اشاره کرده بود که زلزله شهر تهران یکی از پنج خطر اصلی تهدیدکننده کشور است و از این که موضوع زلزله در زمان عادی مورد توجه جدی قرار نمیگیرد، ابراز تاسف کرده بود. اما خیلیها به چیزی جز پول اهمیتی نمیدهند . »
طراح شوخی مطبوعاتی کج شدن برج میلاد که تاکنون جنجالهای بزرگی را ساخته، در یادداشت خود تاکید کرده: «من نمیخواهم با چشمهایم شاهد به وقوع پیوستن رخدادهایی باشم که درباره آن هر کاری از دستم ساخته بود را انجام دادم و کسی اهمیتی نداد. نمیخواهم در کنار کسانی بمیرم که نمیخواهند بپذیرند قالیباف در هشت سال گذشته هیچ کاری برای مقابله با زلزله تهران نکرد و برخی اقدامات شهرداری باعث شد تا پایتخت در مقابل خسارات زمینلرزه آسیبپذیرتر هم باشد . من پایتخت را ترک کردم تا کسی فکر نکند آن داستان تخیلی است. من به دومینوی تهران اعتقاد دارم و تا زمانی که قالیباف شهردار تهران است، دیگر در این شهر زندگی نخواهم کرد. امیدوارم گذر زمان چهره واقعی شهرداری تهران را برای جمعیت ساکن پایتخت نمایان کند . »
فرورتیش رضوانیه همانطور که در گذشته نیز وعده داده بود ، گفته: «از سال قبل تصمیم گرفتم که وقت و انرژی خودم را در راه پرورش فکری نسل بعدی به کار بگیرم و اکنون مشغول به همین کار هستم. اگر در زلزله هر شهری بمیرم، ناراحت نخواهم بود، چون زلزله تهران چیزی است که از آن گریختم . »
درود بر فرورتیش رضوانیه. هنوز خیلی زود است مردم خادمان و خائنان خود را بشناسند.فعلا باید خون دل خورد و صبر کرد.