مروری بر اظهارات مرادی درباره‌ خیانت در فیلم‌های فجر و آموزش طلاق در فیلم‌ها

حجت‌الاسلام شهاب مرادی که به جای امیر خوراکیان به ریاست سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران منصوب شده، متولد 1350 است. او چندی پیش از شورای پروانه نمایش فیلم‌های سینمایی، پیش از آغاز به کار رسمی آن استعفا کرد. در کارنامه مرادی همچنین عضویت در هیات منصفه مطبوعات استان تهران دیده می‌شود.

این واعظ مشهور و کارشناس مسائل مذهبی که در سال‌های اخیر با حضور در برنامه‌های صدا و سیما به عنوان کارشناس مسائل مذهبی شناخته شده، درباره موضوع‌ها و مسائل مختلف فرهنگی و هنری اظهار نظرهای جالبی داشته که در رسانه‌های مختلف درج شده‌اند.

مرادی در یک برنامه زنده در پاسخ به احسان علیخانی، مجری برنامه، درباره افتخار کسب اسکار توسط اصغر فرهادی برای فیلم «جدایی نادر از سیمین»، عنوان کرده است: من درباره سینما زیاد حرف دارم، ولی در کل هر جایزه‌ای که آمریکایی‌ها به ما بدهند خوشحالم نمی‌کند؛ چون آن‌ها دشمن ما هستند. اصولا امریکایی‌هایی که ما را تحریم می‌کنند و تحت فشار قرار می‌دهند، چرا باید به ما جایزه بدهند و من از دریافت این جایزه خوشحال شوم؟... با فیلم هم کاری ندارم حرف من این است که نباید افرادی را که به اسکار میروند، نماینده انقلاب و نظام دانست. به نظر شما آن دختری که بدون حجاب به مراسم اسکار می‌رود، نماینده انقلاب اسلامی و نظام است؟ من کلا با این جوایز مشکل دارم و برای من اسکار ارزشی ندارد که حالا به برنده‌اش تبریک بگویم.

او همچنین در برنامه‌ای دیگر با انتقاد شدید از تلاش برای کسب اسکار و سایر جایزه‌های بین‌المللی، گفته است: کارگردان‌ها دنبال کار خودشان هستند، فیلم‌ها هم برای ستاره دادن و سیمرغ گرفتن و مخ‌زدن اروپایی‌ها هستند و همه دنبال خرس و گاو. هرچیزی به فیلم‌های ما بدهند، به خاطر این است که حال ما را بگیرند. ارزش هنری ندارند! آن هم برای فیلم‌هایی که گاه ارزشی ندارند! اصلا این اسکار و خرس و... برای ما ارزشی ندارد! مردم باید فیلم‌ها را بشناسند و جایزه بدهند... برخی از همین سریال‌ها و فیلم‌ها، تلخی‌اش بیشتر است و تاثیرش منفی است! هر کسی هر طور دوست دارد کار کند، اشکالی ندارد، اما نتیجه‌اش باید به نفع مردم باشد. ما بعد از ماه مبارک می‌دانید چقدر باید درباره سریال‌ها توضیح بدهیم که این‌طور نیست و آن‌طور است و... . سریال‌ها و فیلم‌ها تاثیر خود را میگذارد، حالا کار من یک نفری می‌شود یک دست که صدا ندارد!

یکی دیگر از اظهارات جالب توجه مرادی، در پاسخ به رضا عطاران بوده است. ماجرا از این قرار است که عطاران در جلسه نقد و بررسی فیلم «خوابم میاد» در پاسخ به خبرنگاری که از او درباره استفاده از شوخی‌های رکیک در آثارش، سؤال کرده، گفته: «من آدم رکیکی هستم. تغییر هم نمی‌کنم. از نظر من خیلی از این مواردی که شما به عنوان شوخی رکیک ازش یاد می‌کنید، مسائلی است که در تمام زندگی شما در جریان است. هیچ کدام از این بخش‌ها مثل فحش دادن و مسائل جنسی، مواردی نیست که نخواهیم از آن‌ها صحبت کنیم، هرچند که باید بگویم نگران نباشید من متعلق به سینمای سخیف هستم.

شهاب مرادی در برنامه «پارک ملت» به این اظهارات عطاران واکنش نشان داده و گفته بود: به آن آقایی که مدافع سینمای سخیف بود عرض می‌کنم، ما اگر به دنبال سینمای سخیف بودیم نیازی به این همه هزینه نبود و انواع جذاب‌تر و با کیفیت‌تر آن را از هالیوود و سینمای غرب وارد می‌کردیم. هدف ما «سینمای متعالی» است.

مدتی پس از این اظهار نظر عطاران، شهاب مرادی بخش پایانی یکی از جلساتی را که با عنوان «کلاس مجردها» برای آموزش سبک زندگی دینی و اسلامی، برگزار می‌کند، به تجلیل از عوامل فیلم سینمایی «دهلیز» اختصاص داد و با اشاره به نجیب بودن دوربین فیلم دهلیز، از قوی و وفادار بودن زن سرپرست خانواده تقدیر کرد.

او این فیلم را به خاطر توجه هنرمندانه و باورپذیر به مفاهیمی چون خانواده، وفاداری و گذشت شایسته تقدیر دانست و گفت: امروز قصاص مساله درجه اول نیست، اما مهربانی و گذشت نیاز جدی ماست و این فیلم به این موضوع پرداخته است.

مرادی در آن جلسه خطاب به رضا عطاران گفت: امروز می‌خواهیم به شما بگوییم که ما را هم ببینید. این جوانان مذهبی، این خانواده‌های متدین، این بچه‌های هیاتی هم مخاطب آثار شما هستند.

او همچنین در جریان برگزاری سی‌امین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر در گفت‌وگویی با یک خبرگزاری عنوان کرده است: متأسفانه حال سینمای ایران هر سال بدتر از سال قبل می‌شود و علی‌رغم وجود افراد خوب و کاردان در بین اهالی سینما، متأسفانه فضای ناامیدی در سینمای ایران بیش از قبل قابل مشاهده است. من تعدادی از فیلم‌های خانواده‌محور فجر سی‌ام را دیدم و فکر نمی‌کنم این فیلم‌ها، شعار جشنواره را دنبال کرده باشند. نکته قابل بحث این است که در این آثار به جای ترویج عفاف و وفاداری به خیانت و روابط شرم‌آور پرداخته می‌شود و سؤالی که در این میان پیش می‌آید این است که آیا حقیقتا با نشان دادن معضلی مانند خیانت آن هم در آثار متعدد، میزان وفاداری در خانواده‌ها افزایش می‌یابد یا خیر؟

او شهریورماه 1390 هم در برنامه پارک ملت، از سرودها و شعرهایی که در رادیو و تلویزیون پخش می‌شوند، انتقاد کرده است: چقدر در تلویزیون و رادیو، سرودها و شعرهایی پخش می‌شود که وفاداری و عشق به همسر را تداعی کند و مثلا با شنیدن آن، شما احساس کنید چقدر دلتان برای همسرتان تنگ شده است... در برنامه‌سازی‌ها آموزش ما مشکل دارد و رسانه این نکات را در برنامه‌سازی‌ها ندارد... نباید این‌طور باشد که من در یک برنامه حاضر باشم، حرف‌هایی بزنم و بعد سریال‌هایی تولید و پخش شود که اصلا همه چیز را زیر و رو کند.

مرادی با انتقاد از دیالوگ‌ها و تعاملات در سریال‌ها و فیلم های ایرانی، آن‌ها را مبنایی برای طلاق بیشتر و حتی آموزش طلاق دانسته و گفته است: آمار طلاق را ببینید! با همین شیب پیش برویم امسال آمار 150 هزار را خواهیم داشت. مدل کار فرهنگی ما نشان می‌دهد که هر کسی کار خودش را می‌کند. فیلمساز برای خودش می سازد، رسانه برای خودش و شما هم برای خودت.

مرادی همچنین آبان‌ماه 1389 در جشن کتابیار، به نبود اشتیاق مردم به کتاب‌خوانی اشاره کرده و گفته است: واقعیت جامعه ما این‌گونه است که رجوع مردم به کتابخانه‌ها و کلا کتاب زیاد نیست و کتاب در جامعه ما وضع خوبی ندارد. تیراژ معمولی 3000 عدد است که آن هم فروش نمی‌رود.

او با بیان این‌که مردم جامعه ما با کتاب رفیق نیستند، اضافه کرده است: من در جلسات پرسش و پاسخی که در دانشگاه‌ها حاضر می‌شوم، می‌بینم که دانشجویان در برگه‌های پرسش خود غلط املایی دارند. همچنین در جلسات مدیران و در نامه‌های آن‌ها غلط‌های املایی را می‌بینم که ناشی از نخواندن آن‌هاست؛ زیرا آن‌ها واژه‌ها را تنها می‌شنوند و آن‌ها را نمی‌بینند. در جامعه ما کتاب خواندن ارزش نیست که رایج نیست، سواد و کتاب ارزش نیست، شعر و تاریخ ارزش نیست.