فرزند دار شدن چقدر آب می خورد؟!

پارسینه-گروه اقتصادی: "جمعیت ایران رو به انقراض است"، "سال 1400 همه جمعیت ایران رو به کهنسالی است"، "فرزند بیشتر! زندگی بهتر!".این ها سخنانی است که این روزها ورد زبان مسئولین جمعیتی کشور است.

همه این توصیه ها به بچه دار شدن هم برای این است که اکنون رشد جمعیت ایران، 1.6 درصد در سال است و این درحالی است که در سال 65 پیش بینی شده بود ایران در سال 91، رشد 2.3 درصدی دارد.

این امار نشان می دهد زوج های جوان ایرانی نمی توانند یا بهتر است بگوییم نمی خواهند بچه دار شود.

اما دلیل اصلی این به اصطلاح بچه دار نشدن چه می تواند باشد ان هم برای ایرانی های خانواده دوست و بچه دوست.

اولین دلیل کاهش نرخ جمعیت را اما باید در کاهش نرخ ازدواج دانست چرا که با هزینه های سرسام آور ازدواج از مهریه و تهیه جهاز گرفته تا گرفتن یک جشن عروسی ساده و بعد از ان هم مصائب مسکن و خوراک و غیره این روزها کمتر کسی است که بدون حمایت خانواده ها می تواند ازدواج کند و همین مساله آمار ازدواج را پایین می آورد. مسئولین هم که در دادن یک وام 3 میلیونی مانده ایند و در آخرین آمارها آمده بود یک میلیون نفر در انتظار گرفتن وام ازدواجی هستند که به درد دوای زخم های بزرگ نمی خورد!پس به این ترتیب پله اول از ابتدا کج بنا شده چرا که وقتی ازدواجی نیست، بچه ای هم در کار نخواهد بود.

حالا فرض کنید یک زوج جوان توانست با هر مشکلی که هست ازدواج کند و راهی خانه و کاشانه خود شود؟چرا این زوج تمایلی به بچه دار شدن ندارد؟

جواب بسیار ساده است.بچه دار شدن هزینه سر سام آوری به همراه دارد و علاوه بر مشکلات مربوط به نگهداری فرزند برای زوج هایی که هر دو شاغل هستند، هزینه بالای لباس و شیر خشک و پوشک و ... زوج های جوان را از فرزند اوری پشیمان می کند.

البته نرخ باروری در کشورهای دنیا به عوامل مختلفی وابسته است؛ توسعه اقتصادی، امکانات اجتماعی، درآمد سالانه مردم و البته فرهنگ و خرده فرهنگ های مردم آن کشور.

آمار جهانی می گوید درآمد نقش بالایی در میزان زاد و ولد دارد. هر چند که عواملی فرهنگی و توسعه یافتگی نیز در این میان بسیار موثر است و به عنوان مثال در کشورهای اسکاندیناوی(مثل سوئد، نروژ و فلاند)مردم با وجود در آمد بالا به دلیل فرهنگ و عوارض توسعه یافتگی تمایلی به فرزند دار شدن ندارند.

در ایران اما فرهنگ بچه دوستی از همان ابتدا تا امروز همچنان پا برجاست و به نظر می رسد عوامل مادی بیشتر در کاهش نرخ رشد جمعیت موثر است.

به عنوان مثال وقتی پوشک های ایرانی که قیمت تهیه کردن آنها برای یک خانوار ضعیف بسیار گران است، باعث ایجاد حساسیت برای نوزادان می شود و تهیه پوشک به فرض آلمانی 36 تایی 50 هزار تومان برای هر خانواده آب می خورد،وقتی برای خرید یک لباس 30 در 30 بچه! 100 هزار تومان باید هزینه کنی، وقتی شیر خشک که قیمتش سر به فلک کشیده نایاب می شود و برای تهیه ان باید به بازار سیاه مراجعه کنی و دو برابر هم پول بدهی ، چظور می توان بچه دار شد؟

از سوی دیگر هزینه بیمارستان برای بچه دار شدن نیز سر به فلک می کشد و برای یک عمل سزارین باید کلی هزینه کرد البته اگر از زیر میزیهایی که در این میان برای سالم ماندن مادر و بچه رد و بدل می شود بگذرم.

تازه این اول راه است و خرج کتاب و دفتر و مدرسه و تعلیم و تربیت کودکان هم این روزها سر به فلک می کشد و اگر راهکاری برای این مساله اندیشیده نشود به زودی رشد جمعیت ایران صفر خواهد شد!