دربند،فيلمي که ارزش يک بارديدن را دارد!

محمد رضا تهوري- دربند پنجمين فيلم پرويز شهبازي است. فيلمي اجتماعي که محصول سال 91 است و هم اکنون روي پرده سينماهاست.

داستان فيلم راجع به دختري به نام نازنين (با بازي نازنين بياتي) است که به تازگي در دانشگاه قبول شده و به تهران آمده تا در دانشگاه درس خود را شروع کند. وي که در به دست آوردن خوابگاه دچار مشکل مي شود و از طريق دختري در دانشگاه با دختري به نام سحر(با بازي پگاه آهنگراني) آشنا شده و با وي همخانه مي شود و همين موضوع کل زندگي وي را تحت تاثير قرار مي دهد...

شهبازي قبل از اين فيلم 4 فيلم بلند ساخته که نفس عميق و عيار 14 مهم ترين آنها بود. هر دو فيلم قبلي در جشنواره فجر و چند حضور جهاني شرکت داشته و جوايزي را نيز به خود اختصاص داده بودند و مورد استقبال منتقدان هم قرار گرفته بودند. وي به خاطر فيلمنامه فيلم نفس عميق برنده سيمرغ بلورين بهترين فيلمنامه و براي عيار 14 کانديد هميين جايزه بود.

فيلم داستان دختري تنهاست در دل ابرشهري به نام تهران. در اين شهر پر از دوز و کلک وي که دانشجوست همواره درگير مسئله اي مي شود و البته تمام مسائل ريشه در همخانه اش دارد. پرويز شهبازي که قبل از اين به خاطر فيلمنامه ي بسيار خوب نفس عميق جايزه سيمرغ گرفته بود اين بار در فيلمنامه دچار نقص است. البته اين نقص لازمه داستان است تا روايت شود ولي اگر رفع مي شد شايد داستان به شکل واقع گرا تري مي توانست ادامه پيدا کند.

فيلم تا جايي که دختر به شکل رفاقتي و مرامي به دنبال رفع مشکل سحر است فيلمنامه هيچ مشکلي ندارد ولي از وقتي تن به حماقت مي دهد (با امضاء سفته ها) تمام معادلات شخصيت اصلي و فيلمنامه به هم مي ريزد. باور اين مسئله حداقل براي من به شخصه سخت است که کسي که در رشته پزشکي در دانشگاه تهران قبول شده و داراي اين ضريب هوشي است و مي بيند که رفتار و طرز زندگي سحر چگونه است براي وي که آشنائيشان به 2 هفته هم نرسيده به اين شکل فداکاري کند؟ آن هم با توجه به رفتار و شخصيت خود نازنين در روند فيلم.

در کل شخصيت پردازي نازنين در بسياري از قسمت هاي فيلم لنگ مي زند و بزرگترين ضربه اي که فيلم خورده از همين جاست و اين مساله براي شهبازي که فيلمنامه هاي بسيار خوبي در کارنامه دارد چندان خوشايند نيست. وقتي تماشاگر با فيلمي مواجه مي شود که در فضايي کاملا واقعي تعريف مي شود حرکت احمقانه بيشتز از اينکه به هيجان قصه اضافه کند و وي را درگير فيلم کند، از جذابيت فيلم کاسته و ديدن آن را تا جايي غير قابل تحمل مي کند.

آغاز و پايان فيلم نيز من يکي را خيلي ياد فيلم سال 81 شهبازي يعني "نفس عميق" انداخت (صحنه حرکت با ماشين در جاده و در آوردن جسد ها از درون آب سد، اما اينجا برعکس است و شخصيت در ابتداي فيلم از مهلکه نجات پيدا مي کند و ما از اين موضوع مطمئن مي شويم ولي در انتها چيز ديگري رغم مي خورد). يکي ديگر از مشکلات فيلمنامه که شايد حذفش از فيلم هيچ مشکلي که

به وجود نياورد هيچ، حتي باعث بهتر شدن فيلم شود پسر زارعي است. حضور اين پسر در خانه ي سحر و نازنين اصلا بد نيست اما تاثيري که مرگي وي مي خواهد بر تماشاگر بگذارد مي شود گفت به هيچ وجه در نيامده. چون با حذف اين شخصيت در داستان هيچ اتفاق نمي افتد. اصلا مشخص نمي شود چرا زارعي با حضور در جلو در خوابگاه نازنين و جمله (تو پسرمو ازم گرفتي) به چه چيزي اشاره مي کند. البته بنده فيلمي که هم اکنون در سينماست را ديدم و احتمال حذف شدن برخي صحنه ها را مي دهم زيرا در خيلي از سکانس ها حرکت لب بازيگران با ديالوگ هايي که شنيده مي شد همخواني نداشت و اينکه اين مساله ضعف تکنيکي کار بوده يا مشکل سانسوري را بايد از کارگردان پرسيد. ولي با توجه به ديالوگ هاي نازنين مبني بر خبر نداشتن وي از وجود پسر زارعي مي شود حدس زد که اين هم مشکل فيلمنامه است.

اما کارگرداني و تدوين و فيلمبرداري در بهترين وجه خود قرار دارند. و خصوصا تيم بازيگران. بازي بازيگران اعم از اصلي و فرعي بلا استثناء بي نقص است. نازنين بياتي (در اولين حضورسينمايي اش )، پگاه آهنگراني، احمد مهران فر ، بهرنگ علوي و همه و همه کار خود را به نحو احسن انجام داده اند. فيلم نامزد 10 سيمرغ و برنده 3 سيمرغ بلورين بهترين کارگرداني، فيلمبرداري و بازيگر نقش مکمل زن براي پگاه آهنگراني شد. فيلم به دليل کارگرداني بي نقص خود بسيار روان است و در بيننده ملال و کسالتي به وجود نمي آورد. تدوين فيلم هم توسط خود شهبازي صورت گرفته.

در مجموع دربند فيلم خوبي در اين روزهاي سينماي ايران است و ارزش يک بارديدن را دارد.

منبع:بانی فیلم