طنز/ سه جهت اصلی

هرچی خبرها را بالا و پایین کردیم، خبری نبود. نشستیم به چپ و راست و جلو نگاه کردیم، آنچه را که در لحظه دیدیم، گزارش کردیم. اینطوری؛

گردش به چپ

بغل‌دستی ما الان توی روزنامه، بر آب است اما فامیلش برآبادی است. می‌گویم بر آب است، غلو نکردیم. الان نشسته می‌گوید توی عرفان یک جایی هست که آدم به یک جایی می‌رسد...

می‌گویم: خب؟

می‌گوید: من الان به همان‌جا رسیدم. دارم به خودم عشق می‌ورزم.

همین است دیگر. بگذارید بپرسم چندسالش است.

من: چندسالته؟

سعید: 32سالمه.

من: پس بر آبی نه برآبادی. (غش‌غش‌غش. شوخی سطحی با تمسک به بازی‌های کلامی.)

دیدید. وقتی بنیان اقتصاد سست باشد و روی آب باشد، آدم‌‎ها که نتوانند سر وقت زن بگیرند، به عرفان ‌رو می‌آورند و به خودشان عشق می‌ورزند و برآبادی می‌شوند.

گردش به راست

برخلاف آن بغل‌دستی که الان دارد روی خودش کار می‌کند این بغل‌دستی ما، پوریا (البته Made in China) است و روی خودش کار نمی‌کند و در همین‌لحظه دارد روی نمی‌دانم چی کار می‌کند، تا مطلبش را درست کند. این پوریا نسخه اصلی نیست. اورژینال پوریا، خودمانیم. این پوریا، «سوری» است. نه! اهل سوریه نیست. سوری است. همین‌طوری صوری، سوری است. یعنی صوری‌ترین سوری است که دیده شده. خلاصه، الان هدفون کرده توی گوش. دارد همه‌چی‌آرومه گوش می‌کند. توی این وضعیت خاورمیانه، توی این وضعیت اقتصادی مملکت، توی این وضعیت سوری‌ها، این سوری ما دارد همه‌چی‌آرومه گوش می‌کند. کاری هم با عرفان ندارد و در وضعیت خاصی به‌سر نمی‌برد. ما روش شرط‌بندی کردیم. چرا؟ چون قصد دارد عروسی بگیرد. ما سر چی شرط‌بندی کردیم؟ سر اینکه چقدر دوام می‌آورد. والا. طرف وضعش توپ بود، زنش را هم قبلا گرفته بود، زیر فشار زندگی زایید. الان فشار نیامده همه گاومان دوقلو زاییده، ببین فشار بیاید چه می‌شود.

روبه‌رو

یکدفعه پیمان هوشمندزاده آمد تو. اولش فکر کردم پسرش است که زود بزرگ شده. گفتم بابا چطوره؟ گفت چی میگی؟ گفتم میگم باباپیمانت چطوره؟ می‌گوید من خودم پیمانم.

راست می‌گوید پیمان است. خود خودش است. ریشش را زده. امروز نتیجه گرفتیم برخی آدم‌ها ریش می‌گذارند که توش قایم شوند و کودک درونشان را پنهان کنند. من خودم پشت سبیلم قایم می‌شوم، ولی همه‌جام پیداست. اینها که ریش می‌گذارند خوب است، چون قشنگ می‌توانند پنهان شوند.

منبع: روزنامه شرق/ پوریا عالمی