يادداشتي از علي مطهری درباره آیت الله منتظری: اگر شهید مطهری زنده بود ...

رحلت فقيه عاليقدر آيت الله حسينعلي منتظري ثلمه يي در اسلام وارد کرد که هيچ چيز جايگزين آن نيست. آيت الله منتظري نزديک ترين دوست و يار شهيد آيت الله مطهري بود. اين دو بزرگوار 11 سال در مدرسه فيضيه هم مباحثه بودند، هشت سال شاگرد مرحوم آيت الله بروجردي در فقه و اصول بوده و دو شاگرد برجسته آن مرجع تقليد به شمار مي رفتند. همچنين اين دو يار ديرينه در کشف شخصيت امام خميني(ره) و شناساندن آن عزيز به حوزه علميه قم نقش اساسي داشتند. 12 سال در محضر آن حکيم فرزانه فلسفه الهي را تلمذ کردند و سپس با پايه ريزي درس اصول فقه امام خميني مقدمات مرجعيت ايشان را فراهم کردند و دو شاگرد مبرز امام محسوب مي شدند. هر دو بزرگوار چند سالي در درس الهيات شفاي ابن سيناي مرحوم علامه طباطبايي شرکت داشتند و از اولين شاگردان آن مرحوم به شمار مي رفتند. و باز هر دو بزرگوار تابستان ها به اصفهان مي رفته و پاي درس نهج البلاغه معلم اخلاق و عرفان، مرحوم حاج ميرزا علي آقاي شيرازي مي نشستند. شيخ حسينعلي منتظري اصفهاني و شيخ مرتضي مطهري خراساني آنچنان با هم يکي بودند که گاهي طلاب، منتظري را خراساني و مطهري را اصفهاني صدا مي کردند و به گفته آيت الله منتظري گاهي که نياز مالي پيدا مي کرديم دست در جيب يکديگر مي کرديم و بعداً به هم خبر مي داديم.

قبل از انقلاب، آيت الله منتظري هرگاه از زندان آزاد مي شد مستقيماً به منزل ما مي آمد، شاد و خندان و بدون هرگونه گله يي از سختي هاي زندان. معمولاً به ما بچه ها مي گفتند چقدر انگليسي بلديد و شروع مي کردند به احوالپرسي به زبان انگليسي. گاهي آيه قرآن يا حديث مي خواند و معني آن را از ما مي پرسيد. هر وقت خواهر کوچک ما را مي ديد، مي گفت اين عروس من است. شهيد محمد منتظري نيز زياد به منزل ما مي آمد و به همين جهت يک بار ساواک به صورت دسته جمعي و مسلحانه به منزل ما هجوم آورد براي بازداشت او اما خوشبختانه در آنجا نبود.

گاه که آيت الله منتظري تبعيد مي شد آيت الله مطهري به هر وسيله ممکن خود را به تبعيدگاه مي رساند و به ديدارش مي شتافت، همچنان که در جريان بازداشت آيت الله مطهري در قيام 15 خرداد 42 آيت الله منتظري آرام و قرار نداشت. چند سال پيش در روزهاي آخر حصر آيت الله منتظري با دريافت مجوز به ديدن ايشان رفتم. اولين جمله يي که به من گفت اين بود؛ علي، ديدي با من چه کردند؟، دلم فرو ريخت. گفتم اگر شهيد مطهري بود اين طور نمي شد. سخن مرا تاييد کرد و يک ساعت و نيم با من درددل کرد. از وضع خودش در آن سال ها و از خاطراتش با شهيد مطهري گفت. از جمله مساله رابطه شهيد مطهري با آيت الله بروجردي و کدورتي را که ميان آنها پديد آمده بود خوب و دقيق توضيح داد و جزييات حوادث در خاطرش بود.

منبع: روزنامه اعتماد